«Το μέλλον για μένα είναι ήδη κομμάτι από το παρελθόν», λέει ο Μπομπ Ντίλαν στο «Love and Theft» και ανακατεύοντας κάπως έτσι τη ροή του χρόνου, αποκαλύπτει και τη στάση του. Ο χρόνος είναι σχετικός. Εντάξει, ποιος διαφωνεί άλλωστε;
Εξ ου και αν οι θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο βρίσκουν αυτό τον μήνα ευκαιρία να γιορτάσουν τα 50 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ με τον τίτλο «Bob Dylan», ο ίδιος ετοιμάζει βαλίτσες για τον επόμενο σταθμό της περιοδείας του, το Ρίο Ντε Ζανέιρο και άλλες πόλεις της Βραζιλίας και της Αργεντινής και πάει λέγοντας, ενώ έχει διαρρεύσει επίσης πως δεν θα αργήσει να έρθει καινούργιο άλμπουμ. Με άλλα λόγια, στα 71 χρόνια του, με 58 δίσκους στο ενεργητικό του, τον ενδιαφέρει αποκλειστικά το παρόν. Το παρελθόν, άσ' το να υπάρχει, το αύριο - κι αυτό είναι μπελάς αν ανακατεύεται στις δουλειές μας.
Η επέτειος όμως σήμανε καμπανάκι στους ντιλανιστές όλου του κόσμου. Στο κάτω κάτω είναι ευκαιρία να ακούσεις ωραία τραγούδια, του ίδιου από την πλούσια δισκογραφία του, αλλά και ένα σωρό άλλων που έχουν εμπνευστεί από αυτόν και συνεχίζουν την παράδοση, είτε παίζουν πιστά στον τόνο του είτε βάζουν Ντίλαν πινελιές ακόμη και στα ηλεκτρονικά τους κόλπα. Του αρέσουν αυτά. Οπως τότε, που έβαζε τις κιθάρες στην πρίζα και έκανε τους φανατικούς της φολκ να ανατριχιάσουν. Τότε που τον φώναζαν «Ιούδα».
«Ανθρωποι που διαφωνούν όπου κι αν κοιτάξεις,/ σε κάνουν να θες να σταματήσεις και να διαβάσεις ένα βιβλίο», λέει ο στίχος στο «Watching The River Flow» («Βλέποντας το ποτάμι να πλημμυρίζει»). Κάποιος κάπου αυτή τη στιγμή διαλέγει στίχο του, για έναν τίτλο, για ένα επιχείρημα, για κάτι. Πώς το λέει; «Οι καιροί αλλάζουν». Ετσι!
Ο Στιβ Τζομπς που «είδε» το μέλλον σε ένα μήλο (την Apple), είχε ψύχωση με τον Ντίλαν. Αναζητούσε μανιωδώς bootlegs ηχογραφήσεις και οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε, περνούσε μάλιστα νύχτες ολόκληρες μελετώντας τόμους με στίχους του. Οι φράσεις του Ντίλαν - λένε συχνά οι μελετητές του - προκαλούν τη δημιουργική σκέψη. Ο Τζομπς είχε εξασφαλίσει ένα ζευγάρι πολύ καλά ακουστικά και ξάπλωνε στο κρεβάτι του ακούγοντας ώρες Μπομπ Ντίλαν (το είχε πει σε πολλές συνεντεύξεις).
Ο ίδιος ο Ντίλαν όπως αρνιόταν κατηγορηματικά ότι ήταν εκφραστής μιας γενιάς και ότι είχε σχέση με τους χίπηδες που έφταναν σαν καραβάνια κοντά στο σπίτι του, στη φάρμα του Γούντστοκ, έτσι με κανέναν τρόπο δεν δέχεται τον χαρακτηρισμό του ποιητή. «Δεν αποκαλώ τον εαυτό μου ποιητή γιατί δεν μου αρέσει η λέξη. Είμαι ένας καλλιτέχνης του τσίρκου», έχει πει και συνεχίζει μέχρι τώρα με τους δικούς του όρους.
No comments:
Post a Comment