«ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΤΗΝΟΣ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ3
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 22:00
Η κινηματογραφική λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ, αφενός προσαρμοσμένοι στις έκτακτες συνθήκες, αφετέρου αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουν το όραμά τους, παρουσίασαν ταινίες του προγράμματός τους διαδικτυακά, εδώ και πέντε εβδομάδες έως τις 8 Ιουνίου, όταν και θα ξεκινήσουν οι δευτεριάτικες προβολές τους στο θερινό cine ΑΠΟΛΛΩΝ.
Στο αφιέρωμα με τον τίτλο «Σε σκοτεινούς δρόμους», επιλέχθηκε από το ΚΕΜΕΣ μία σειρά εξαιρετικών ταινιών που αφηγούνται ιστορίες ανθρώπων που ζουν και δρουν κάτω από ασυνήθιστη πίεση.
Όλες οι προτεινόμενες ταινίες είναι ελεύθερα διαθέσιμες για προβολή στο διαδίκτυο με ελληνικούς υπότιτλους. Σε συνδυασμό με την κινηματογραφική πρόταση, κάθε εβδομάδα πραγματοποιείται, με μεγάλη επιτυχία, μεταξύ των μελών της λέσχης, διαδικτυακή συζήτηση με θέμα την τελευταία προτεινόμενη ταινία και εισήγηση από τον κριτικό κινηματογράφου Αλέξη Δερμεντζόγλου.
Η επιλεγμένη ταινία για την τρέχουσα και τελευταία εβδομάδα είναι το «Το ανθρώπινο κτήνος» («Human desire») του Φριτς Λανγκ. Η ταινία είναι διαθέσιμη για προβολή με ελληνικούς υπότιτλους στο ακόλουθο link:
Την Τρίτη 2 Ιουνίου στις 22:00 και αφού τις προηγούμενες ημέρες τα μέλη θα έχουν παρακολουθήσει την ταινία διαδικτυακά, θα πραγματοποιηθεί τηλεδιάσκεψη με θέμα συζήτησης το φιλμ και την ανάλυσή του. Σας παραθέτουμε παρακάτω τα στοιχεία της ταινίας και κριτική του Αλέξη Δερμεντζόγλου γι’ αυτήν.
«Το ανθρώπινο κτήνος» («Human desire»)
(ασπρόμαυρο, ΗΠΑ, 1954, διάρκεια 91’)
Σκηνοθεσία: Φριτς Λανγκ
Σενάριο: Άλφρεντ Χέις, από το μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά.
Παίζουν: Γκλεν Φορντ, Γκλόρια Γκράχαμ, Μπρόντερικ Κρόφορντ, Κάθλιν Κέις.
«Το “Ανθρώπινο κτήνος” είναι ριμέικ του ομώνυμου φιλμ του Ζαν Ρενουάρ, ο οποίος το 1938 διασκεύασε το μυθιστόρημα του Ζολά. Πολύ καλή η προπολεμική ταινία, με τον Ζαν Γκαμπέν εξαιρετικό. Τα στοιχεία τού θρίλερ και της ψυχοπαθολογίας καταγράφονται καθαρά και σταθερά. Μου άρεσε πολύ, αλλά ο Ρενουάρ διαθέτει εδώ μία καταληκτική άποψη για τα πράγματα (σε αντίθεση με τον “Κανόνα του παιγνιδιού”). Οι χρόνοι του διαχέονται, αντανακλούν πάνω μας, αλλά τελικά επιστρέφουν, δεν είναι ανταλλάξιμοι.
Αντίθετα, ο Λανγκ, μέγας μαέστρος σε τέτοιες αντιλήψεις, δημιουργεί ένα αδιαπέραστο πεδίο βιωμένης αίσθησης (αντιληπτικότητα, για να γίνω πιο κατανοητός). Αυτό το φιλμ αναφέρεται και σε τρένα, στις ράγες τους, που είναι πανέξυπνα παραπέμποντα. Οι ράγες είναι η ζωή και τα στερεότυπά της. Τα τρένα είναι οι επιλογές μας, η καθημερινότητα, η επανάληψη. Πάνω σ’ αυτά τα σύμβολα (τρένα και ράγες) προσαρμόζει την οπτική του ο Λανγκ, διαχειριζόμενος πια αμείλικτα (για την αστική νοοτροπία) τους χρόνους.
Ένα έγκλημα, ένα ερωτικό πάθος, ένας νέος, ωραίος άνδρας (Γκλεν Φορντ), και όμως, η ματιά του Λανγκ είναι στραμμένη αλλού. Τώρα νιώθω ακόμα καλύτερα γιατί οι ταινίες του απέτυχαν στις ΗΠΑ και λατρεύτηκαν από τους ευρωπαίους κριτικούς. Είναι η άποψη του δημιουργού για την Αμερική, τον συντηρητισμό και τις ψευτοαξίες της, τις παγίδες της οικογένειας στην αναπαραγωγή θεσμικών στερεότυπων (γάμος, τακτοποίηση κτλ.).
Τελικά, το “Ανθρώπινο κτήνος” με τρομάζει. Παρακολουθώντας το καλά, νιώθεις πως οι χρόνοι του υφαίνουν δίπλα σου έναν ιστό αράχνης όπου παγιδεύεσαι, κάπου βλέπεις μια θηλιά που σε στραγγαλίζει σταδιακά για μια ολόκληρη ζωή. Οι ήρωες σ’ αυτό το φιλμ νουάρ αναζητούν έναν εκτροχιασμό από το καθημερινό των ραγών, επιθυμούν το τρένο τους να αλλάξει τροχιά, αλλά όλα στο τέλος επαναδιατυπώνονται, επανασυναρμολογούνται. Μια ταινία του ’54 στην Αμερική, ένα φιλμ παντοτινό για πάσα χώρα και φυσικά με στερεότυπα που δεν έχουν αλλάξει. Όλα αυτά δεν θα περνούσαν στον θεατή, αν ο Λανγκ δεν γνώριζε πώς να συναρμολογήσει το λάιτ-μοτίβ των τρένων με τη μουντή, ασπρόμαυρη φωτογραφία, την αίσθηση του αδιεξόδου με μικρές, επικίνδυνες διαφυγές. Έτσι, η ταινία του είναι καλύτερη του αριστουργήματος του Ρενουάρ, μιας και επιλέγει μια ταπεινότητα στη σκηνοθεσία, που διαφέρει από τη μεγαλοπρέπεια και τα ογκώδη μεγέθη του γαλλικού κλασικού. Αυτοί οι χαμηλοί τόνοι, η υπόγεια απελπισία, δίνουν στο φιλμ του Λανγκ τη διάσταση μιας ήσσονος τραγωδίας. Άνθρωποι σε παγίδα είναι η κρυφή επιγραφή και το “ανοιχτό” χάπι έντ με πολλούς υπαινιγμούς για τον ιστό που υφαίνεται. Είναι η επιτομή της ελλειπτικότητας και του υπαινικτικού. Όποιος δει την ταινία, θα ταξιδέψει με τους αμείλικτους χρόνους του Λανγκ.» Αλέξης Δερμεντζόγλου.
Από τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 8 Ιουνίου και για 17 εβδομάδες - κάθε Δευτέρα στις 21:30 - η Κινηματογραφική Λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ ξεκινούν τις προβολές τους στον θερινό κινηματογράφο ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4 - Βασ. Γεωργίου, τηλ. 2310828642). Έναρξη με το αφιέρωμα “Αποξένωση” και την ταινία “Δύο ξένοι στην ίδια πόλη” (Deux hommes dans la ville) του Ζοζέ Τζιοβανί με τους Αλέν Ντελόν και Ζαν Γκαμπέν.
No comments:
Post a Comment