Η αισθητική του κάθε ανθρώπου βασίζεται στις αναμνήσεις του. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αισθητική. Από το πώς ντύνεται, τι τρώει, μέχρι την επιλογή για τη διακόσμηση του σπιτιού του. Την Αργυρώ Βλάχου, την γνώρισα αφού πρώτα είδα την εξαιρετική της δουλειά. Η Αργυρώ είναι διακοσμήτρια. Έχει την ικανότητα να παίρνει στα χέρια της απλά, καθημερινά υλικά και να τα μεταμορφώνει με φαντασία και μεράκι, μετατρέποντας τα σε ξεχωριστά έργα τέχνης. Αφορμή για να τη γνωρίσω στάθηκε η βιτρίνα του The life goddess (https://goo.gl/gNDQmf). Έχω την εντύπωση πως αν ο σκοπός μιας βιτρίνας είναι να κάνει τους περαστικούς να κοντοσταθούν και να αναρωτηθούν έστω και για λίγο, τότε η Αργυρώ Βλάχου τα κατάφερε. Πέτυχε το στόχο της.
Η Αργυρώ γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι την ηλικία των δέκα ετών στην Ασπροβάλτα. Ένα παραθαλάσσιο χωριό κοντά στην Θεσσαλονίκη. «Οι αναμνήσεις μου είναι γεμάτες από τη βουή της θάλασσας, τις τρεχάλες στις κατηφόρες με τα ποδήλατα και το μαβί χρώμα στα ρούχα και στα χέρια μου. Αποτυπώματα της μουριάς που στόλιζε τον δρόμο του σπιτιού μου», αναπολεί η Αργυρώ. Τα επόμενα χρόνια, η οικογένεια της μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη. Σε κάποια στιγμή η Αργυρώ γνώρισε τον Γιώργο. Έκαναν την δική τους οικογένεια, και μαζί τα παιδιά τους, τον Σταύρο και την Αφροδίτη αναχωρήσανε για την Αγγλία. «Ο λόγος, ένας και σημαντικός», μας λέει η Αργυρώ… «Η οικογένεια να μείνει ενωμένη σε μια προσπάθεια να ζήσουμε όλοι μαζί μια νέα εμπειρία. Την δημιουργία του The life goddess. Ενός Ελληνικού deli- restaurant στην καρδιά του Λονδίνου. Μετράμε ήδη κοντά τέσσερα χρόνια σ΄ αυτό τον τόπο».
Ορισμένες από τις δημιουργίες της Αργυρούς, με την τέχνη της διακόσμησης να μεταμορφώνει υλικά και πράγματα σε έργα τέχνης…
Αυτός λοιπόν ο εντυπωσιακός χώρος ήταν η αιτία να γνωρίσουμε καλύτερα την Αργυρώ και τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες. «Ζούμε σε μια εποχή όπου η ζωή μας γίνεται όλο και περισσότερο εικονική. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Παρόλα αυτά η ψυχή μας λαχταρά, τον φυσικό τρόπο ζωής και τους αργούς ρυθμούς της. Όλο και περισσότερο ψάχνουμε να νοιώσουμε σα το σπίτι μας όπου και να είμαστε. Έναν χώρο που να περιλαμβάνει τα τελετουργικά, τους ρυθμούς της καθημερινής ζωής , το αίσθημα ασφάλειας και φροντίδας. Για να γίνει αυτό, πρέπει να βουτήξουμε βαθιά και να καταλάβουμε τις προτεραιότητες μας. Τις αξίες μας. Να βρούμε τι μας εμπνέει.
Το «the lifegoddess» δημιουργήθηκε από μια βαθύτερη ανάγκη να φέρει τους ανθρώπους μαζί. Να εμπλέξει όλες τις αισθήσεις αλλά και να δημιουργήσει ένα σπίτι μακριά από το σπίτι. Θέλαμε να κάνουμε τους ανθρώπους να επιβραδύνουν το ρυθμό τους (κάτι αρκετά δύσκολο για όσους έχουν ζήσει στο Λονδίνο). Δίνοντάς τους έτσι την ευκαιρία να σκεφτούν την ευρύτερη σημασία της διαδικασίας του φαγητού. Η συνάθροιση γύρω από ένα τραπέζι είναι μοίρασμα γεύσεων, σκέψεων, συναισθημάτων αλλά και πολλά παραπάνω. Είναι αίσθηση κοινότητας. Είναι πολιτισμός», λέει η Αργυρώ και συνεχίζει. «Για μένα η προσέγγιση του κάθε projectείναι καθαρά βιωματική. Μου αρέσει να δημιουργώ χώρους που οι άνθρωποι μπορούν να τους κάνουν δικούς τους. Αλλιώς δεν έχουν ζωή. Δεν έχουνδιάρκεια. Ένας χώρος δεν είναι μόνο design. Στο «the lifegoddess» κυριαρχούν λιτές, ανεπιτήδευτες γραμμές, χαμηλός φωτισμός με κεντρικό άξονα τομεγάλο τραπέζι-πάγκο στην μέση. Σημείο συνάντησης της οικογένειας-παρέας. Δημιουργήθηκελοιπόν η φιλοσοφία του σχεδιασμού, χρησιμοποιώντας υλικά και φόρμες που σε ωθούν να έρθεις κοντά. Να τα αγγίξεις. Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται η απόσταση με τον χώρο. Με την χρήση φυσικών υλικών όπως το ξύλο, το ακατέργαστο μέταλλο, την πέτρα, τη τσιμεντοκονία, αφήνουμε την ατελή τους φύση να τονίσει την απλότητα και την αυθεντικότητα τους. Ενώ χρησιμοποιώντας την τεχνική της παλαίωσης υμνούμε το πέρασμα του χρόνου και τα σημάδια του. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, φέρνει στη επιφάνεια την αίσθηση και την διάθεση του χώρου. Με αυτόν τον διαισθητικό τρόπο, θέλαμε να εστιάσουμε στις στιγμές. Δίνοντας προσοχή στις απλές απολαύσεις που μπορεί καμιά φορά να σκιάζονται από την υπερβολή και το χάος της καθημερινότητας. Αυτά είναι που θέλαμε να κρατήσουν οι πελάτες του καταστήματος φεύγοντας από το χώρο. Τις μυρωδιές, τις γεύσεις… Το έργο ολοκληρώθηκε μετά από τέσσερις μήνες μελέτης και τρεις μήνες υλοποίησης του έργου. Η μελέτη έγινε σε συνεργασία με τον Πέτρο Φραγκόπουλο με το οποίο διατηρούσαμε το γραφείο IDEA, Interior Design Office στην Θεσσαλονίκη από το 2004-2014. Ήταν μια τεράστια εμπειρία το όλο εγχείρημα. Ήταν αυτό που ουσιαστικά με έβγαλε έξω από τα σύνορα μου κι επαγγελματικά αλλά κυρίως δημιουργικά».
Η Αργυρώ κάνει βουτιά στις αναμνήσεις της και ανασύρει ιδέες και τέτοιες πλούσιες αναμνήσεις και δυνατά βιώματα θέλει να περάσει και στα παιδιά της…
Η επιλογή των κατάλληλων υλικών καθορίζει το αποτέλεσμα. Η Αργυρώ κάνει βουτιά στις αναμνήσεις της και ανασύρει ιδέες…«Η επιλογή των υλικών βασίζεται καθαρά στην αίσθηση που θέλουμε να αποδώσουμε. Όταν ξεκινάω να σχεδιάζω σχεδόν πάντα βρίσκω τον εαυτό μου να βουτά σε μισοξεχασμένες αναμνήσεις. Ανασύρονται ήχοι, χρώματα, υφές και συνθέτω πάντα βάση ενστίκτου. Οι βιτρίνες λειτουργούν για μένα καθαρά θεραπευτικά, αφήνω τον εαυτό μου να δημιουργήσει οτιδήποτε έξω από τα προφανή. Όταν κάτι έχει μεράκι και κόπο, ποτέ δε φαίνεται φτηνό. Πιστεύωπολύκαιακολουθώτηνρήση “Make the ordinary extraordinary”.
Όταν η Αργυρώ έφτασε στο Λονδίνο μαζί με την οικογένεια της, ένιωσε την ανάγκη να καταγράψει, να μοιραστεί τις εμπειρίες της μετακόμισης με άλλους ανθρώπους. Τότε δημιουργήθηκε το «Bloom in London». Μία ιστοσελίδα που άνθισε για να δώσει χρώμα στο γκρίζο του Λονδίνου.
«Το «Bloom In London» γεννήθηκε από την εσωτερική ανάγκη μου να καταγράψω και να μοιραστώ την εμπειρία της μετακόμισης μας στο Λονδίνο. Κι όλο αυτό μοιράστηκε με την Λία, την Ζωή και την Φανή. Τις συνταξιδιώτισσές μου. Γεννήθηκε από τις καθημερινές δυσκολίες και τα αδιέξοδα που βρίσκεσαι συχνά όντας μόνος σε μια καινούρια χώρα. Θέλεις να φωνάξεις δυνατά, ότι:«δεν είστε μόνοι» σε όσους αισθάνονται απεγνωσμένοι. Κουρασμένοι σε μια καθημερινότητα και μια ζωή που πολλές φορές μπορεί να γίνει πολύ μοναχική. Νομίζω παίζει τον ρόλο του ψυχολόγου μου. Με βάζει να δω αντικειμενικά τα καλά και τα κακά, του να μένω σ’ αυτή τη χώρα, στο να κάνω τον απολογισμό μου.Άλλες φορές με δάκρυα και άλλες με χαμόγελα. Το εξωτερικό τελικά μπορεί να γίνει πολύ εσωτερικό. Αυτό μου χάρισε και μου χαρίζει το Λονδίνο. Αλλά το Bloom έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως το τι μπορείς να δεις και να κάνεις στο Λονδίνο, ποια είναι τα αγαπημένα μας μέρη αλλά και τι μας λείπει πολύ από την Ελλάδα. Το Bloom δίνει χρώμα στο γκρίζο του Λονδίνου. Είναι το προσωπικό μου στοίχημα να ανθίσω όπου κι αν βρίσκομαι».
«Το «Bloom In London» γεννήθηκε από την εσωτερική ανάγκη μου να καταγράψω και να μοιραστώ την εμπειρία της μετακόμισης μας στο Λονδίνο», επισημαίνει η Αργυρώ.
Οι δύσκολες στιγμές σε μια ξένη χώρα, μακριά από την πατρίδα σου και τους δικούς σου ανθρώπους είναι συνήθως αρκετές. Όχι, βέβαια ότι δεν θα υπήρχαν δύσκολες στιγμές και στην πατρίδα. Απλά στην πατρίδα νιώθεις ότι μπορείς να στηριχτείς κάπου και να ξανασηκωθείς όταν αισθάνεσαι ότι πέφτεις. Για την Αργυρώ δύσκολες στιγμές θα υπάρχουν πάντα, όπως και κωμικές άλλωστε. «Δύσκολες στιγμές υπήρξαν πολλές και υπάρχουν ακόμα. Θυμάμαι στις αρχές του πρώτου χρόνου, η δυσκολία μας να βρούμε σχολείο για τα παιδιά ήταν κάτι που δε φανταζόμασταν ποτέ. Λόγω του συστήματος που ακολουθούν τα σχολεία εδώ και του πλήθους του κόσμου που μεταναστεύει πλέον, σε πολλά σχολεία αναγκάζεσαι να περιμένεις σε waitinglist ή να ταξιδεύεις αρκετά μακριά σε περιοχές τουλάχιστον μια ώρα από το σπίτι σου.Η πιο κωμική στιγμή όμως ήταν όταν πήραμε με την φίλη μου το τρένο για την αγγλική εξοχή που τόσο της διαφήμιζα. Αφού της έχω εκθειάσει το πόσο κοντά και πόσο υπέροχα είναι, φτάνουμε στον σταθμό των τρένων και περιμένουμε το δικό μας. Κάποια στιγμή φτάνουμε στην πρώτη στάση και πρέπει να αλλάξουμε τρένο το οποίο έρχεται μετά από μια ώρα. Ο οδηγός μας βάζει σε ένα άλλο μη έχοντας καταλάβει που πάμε και μετά από λίγο βγαίνουμε σε μια άγνωστη περιοχή όπου στη μέση του πουθενά, αναβοσβήνει από πάνω μας μια μαρκίζα που γράφει “cowparadethisSaturday, don’tmissit’’. Μας μάζεψε η υπόλοιπη παρέα με το αυτοκίνητο καμιά ώρα μετά».
Πώς είναι όμως, να μεγαλώνεις τα παιδιά σου μακριά από τον παππού και τη γιαγιά, την πατρίδα σου, την κουλτούρα σου; «Δε θα πω ότι είναι εύκολο να μεγαλώνουν μακριά από στενούς φίλους και οικογένεια. Προσπαθούμε όσο πιο συχνά να βρισκόμαστε όλοι μαζί. Είτε εδώ, είτε στην Ελλάδα για να μένει ζωντανή η επαφή μαζί τους. Το Skype αλλά και το γράμμα στο ταχυδρομείο βοηθούν επίσης πολύ. Όσο για την κουλτούρα, την κουβαλάς μαζί σου όπου κι αν πας. Τα σημαντικά της κομμάτια διατηρούνται και ίσως μεγεθύνονται κάποιες στιγμές λόγω της νοσταλγίας για τη χώρα μας. Το σχολείο, ακριβώς επειδή δέχονται χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο, προωθεί ένα σύστημα στήριξης που βοηθά πολύ σ’ αυτό το πρώτο διάστημα προσαρμογής. Ήταν υπέροχο το πως τα παιδιά χωρίς να γνωρίζουν καθόλου τη γλώσσα βίωσαν τόσο θετικά την ξεχωριστή αυτή εμπειρία».
Η αγγλική εξοχή δίνει έμπνευση στην Αργυρώ…
Η Αργυρώ μαζί με την οικογένεια της ζουν σήμερα στην Αγγλική εξοχή. Αγαπούν την εξερεύνηση. Τους αρέσει η ζωή δίπλα στη φύση. Έτσι όταν αποφάσισαν να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, τόλμησαν να επιλέξουν ένα σπίτι βγαλμένο από άλλη εποχή. Ένα σπίτι που ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ανέσυρε μνήμες, εικόνες. Ήχους και μυρωδιές. «Είμαστε και οι δυο οπαδοί της φύσης, της εξερεύνησης, γενικά της απόδρασης . Μια αγάπη που φυτεύτηκε όταν είμασταν ακόμα παιδιά. Η αγάπη αυτή μεγάλωσε όταν αποκτήσαμε παιδιά και εδραιώθηκε όταν έπρεπε να αποφασίσουμε που θα δημιουργήσουμε το σπιτικό μας. Την συγκεκριμένη περιοχή, επισκεπτόμασταν τρία χρόνια τώρα σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο. Ήταν σίγουρα έρωτας με την πρώτη ματιά. Πιστεύω ότι συνδεόμαστε με τόπους, χώρους και ιδιαίτερα σπίτια. Αυτό το σπίτι ναι, ανέσυρε μνήμες, εικόνες, ήχους, μυρωδιές».
«Το σπίτι όπως λέει και ο G. Bachelard είναι σαν ένα εργαλείο ανάλυσης για την ανθρώπινη ψυχή. Πιστεύω πως ο τρόπος που διαλέγουμε το σπίτι μας είναι καθαρά διαισθητικός. Συνδεόμαστε με τον κάθε χώρο που μας περιβάλλει και ανατρέχουμε συνήθως στο παρελθόν για να ανασύρουμε ότι θεωρούσαμε σημαντικό. Το σπίτι αντανακλά και περιέχει την εσωτερική ζωή, την κοινωνική μας ζωή, την ηθική μας, τη νοοτροπία, την ταυτότητά μας, την οικογένεια μας, τις ρίζες μας, την αίσθηση του ανήκειν.Η ψυχή μας γαληνεύει μόνο όταν εκπληρώνονται οι συναισθηματικές ανάγκες της μέσα σ’αυτό. Αλλιώς τα σπίτια δεν έχουν διάρκεια. Δεν έχουν ζωή».
Το σπίτι στην Αγγλική εξοχή σιγά, σιγά μεταμορφώνεται. Παίρνει πίσω ξανά την παλιά του αίγλη. Ζωντανεύει. Το σπίτι γέμισε φωνούλες. Και όνειρα. Συναισθήματα. Η Αργυρώ Βλάχου, ο Γιώργος Νυφούδης και τα δύο τους αγγελούδια νιώθουν τυχεροί. Τυχεροί γιατί ζουν το δικό τους προσωπικό ταξίδι. Ένα ταξίδι που τους έδωσε πίστη στον εαυτό τους και δύναμη. Ένα Ταξίδι με πολλά συναισθήματα.«Νοιώθω μεγάλη τύχη που μπορώ και ζω όλη αυτή την εμπειρία. Τελικά το ταξίδι στο εξωτερικό είναι πιο πολύ εσωτερικό. Με έκανε να γνωρίσω πιο πολύ τον εαυτό μου και τις δυνατότητες μου και γέμισε τις αποθήκες μου με περισσότερη πίστη, αφοσίωση και ελευθερία έκφρασης. Αισθάνομαι πως η Ελλάδα μου έκανε ένα δώρο, δίνοντας μου την ευκαιρία να κάνω αυτό το ταξίδι. Η Ελλάδα μου έδωσε τα φτερά. Με αυτά άλλοτε πετάω και άλλοτε πέφτω και ξανασηκώνομαι. Η Ελλάδα είναι όμως πάντα εκεί».
Το Ταξίδι της Αργυρώς δεν τελειώνει εδώ. Η περιπλάνηση τώρα ξεκινάει. Χαράζει καινούρια μονοπάτια και τα ακολουθεί. Όπως προστάζει η καρδιά της. Το ένστικτό της. Από τον Μάρτιο η Αργυρώ διατηρεί επίσης την δική της εταιρία που δραστηριοποιείται πάνω στο Interior Design με στόχο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. http://www.studiocord.co.uk
Η φαντασία, οι πολλές γνώσεις κι οι ποικίλλες πηγές έμπνευσης βγαίνουν σε κάθε δημιούργημα της Αργυρούς…
No comments:
Post a Comment