KANNEΣ-Ο ΧΡΥΣΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Ενας γνήσιος έρωτας ζωής παρουσιασμένος μέσα από την σκληρή μα και τρυφερή ματιά ενός σκηνοθέτη γνωστού για την ωμότητα των καταστάσεων που πάντοτε περιγράφει, έμελλε τελικά να κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα του 65ου φεστιβάλ Καννών.

Ο «Ερωτας» («Amour») λοιπόν, του Μίχαελ Χάνεκε, η ιστορία ενός ηλικιωμένου που προσπαθεί με κάθε τρόπο να φροντίσει την εξίσου ηλικιωμένη γυναίκα του από την στιγμή που η τελευταία παθαίνει εγκεφαλικό επεισόδιο, χάρισε το βράδυ της Κυριακής 27 Μαίου τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικα στον αυστριακό σκηνοθέτη που πριν από τρία χρόνια είχε κερδίσει τον πρώτο του, με την «Λευκή κορδέλα».

Είναι εμφανές ότι η εφετινή κριτική επιτροπή, πρόεδρος της οποίας ήταν ο ιταλός σκηνοθέτης Νάνι Μορέτι, ακολούθησε το θετικό προς την ταινία κλίμα που είχε δημιουργηθεί κατά την διάρκεια του φεστιβάλ. Γιατί είναι γεγονός ότι η ταινία του Χάνεκε στην οποία πρωταγωνιστούν οι Εμανουέλ Ριβά και Ζαν Λουί Τρεντινιάν στους παραπάνω ρόλους, πρώτον άρεσε και δεύτερον είχε όλα τα διακριτικά του μεγάλου φαβορί.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, ελάχιστα ακούστηκαν για την ιταλική ταινία του Ματέο Γκαρόνε «Reality» («Πραγματικότητα»). Το καλοφτιαγμένο σχόλιο πάνω στην «παράνοια» της reality TV που απέσπασε τελικά το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής προβλήθηκε την δεύτερη μόλις μέρα της διοργάνωσης και φάνηκε να ξεχνιέται. Ο Γκαρόνε έχει κερδίσει το ίδιο βραβείο το 2008 με τα «Γόμορρα», μια σαφώς ανώτερη ταινία.

Το γέλιο ήταν κυρίαρχο στο «The angel’s share» (Το μερτικό του αγγέλου), την τελευταία ταινία του πολυβραβευμένου στις Κάνες βρετανού σκηνοθέτη Κεν Λόουτς. Η ταινία καταπιάνεται με τις ιλαροτραγικές περιπέτειες μιας ομάδας νεαρών λούμπεν της Γλασκόβης οι οποίοι αποφασίζουν να κλέψουν μια σοβαρή ποσότητα αριστουργηματικού ουίσκι. Απέσπασε το βραβείο της επιτροπής.

Ολοι μίλησαν θετικά για την ερμηνεία του δανού ηθοποιού Μαντς Μίκελσεν στο «Κυνήγι» («Hunt») που γύρισε ο συμπατριώτης του, Τόμας Βίντερμπεργκ. Δύσκολος ο ρόλος του παιδαγωγού που χωρίς να φταίει σε τίποτε κατηγορείται για κάτι που δεν έκανε στο παιδί του καλύτερού του φίλου. Δίκαιη λοιπόν η βράβευση του Μίκελσεν, με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας.

Υπερβολική ωστόσο υπήρξε η διπλή βράβευση της ταινίας «Πέρα από τους λόφους» του ρουμάνου σκηνοθέτη Κριστιάν Μουντζιού, βραβευμένου επίσης με τον Χρυσό Φοίνικα το 2007 για το πολύ καλύτερο «4 μήνες, 3 εβομάδες και 2 μέρες». Στο «Πέρα από τους λόφους» παρακολουθούμε την προσπάθεια μιας καλόγριας να βοηθήσει την καλύτερή της φίλη να ξεπεράσει τα ψυχολογικά προβλήματά της φιλοξενώντας την στο μοναστήρι όπου η πρώτη διαμένει. Το φιλμ απέσπασε το βραβείο σεναρίου (Μουνττζιού) αλλά και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας , εξ΄ ημισείας για τις ρουμάνες ηθοποιούς Κοσμίνα Στράταν ,Κριστίνα Φλουτούρ.

Το «Φως μετά το σκοτάδι» «Post tenebras lux» του μεξικάνου Κάρλος Ρεϊγάδας, ένα φιλμ πολύ δύσκολο στην επικοινωνία του με τον θεατή και στο οποίο είναι σχεδόν αδύνατον να διαχωρίσεις την πραγματικότητα από τον εφιάλτη απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας.

Η ταινία του Κεν Λόουτς ήταν η μοναδική αγγλόφωνη του εφετινού επίσημου προγράμματος που κέρδισε βραβείο. Παρά την παρουσία του αμερικανού (ελληνικής καταγωγής) σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν στην κριτική επιτροπή, καμία αμερικανική ταινία δεν κέρδισε κάτι. Και ήταν αρκετές: «Στον δρόμο» του Βάλτερ Σάλες, «Killing them softly» του Αντριου Ντόμινικ, «The paper boy» του Λι Ντάνιελς, «Mud» του Τζεφ Νίκολς. Ακόμα και το διεθνούς συμπαραγωγής αλλά αγγλόφωνο «Cosmopolis» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ απείχε από τα βραβεία.

Μόνον η ανεξάρτητη αμερικανική ταινία «Beasts of the southern wild» του Μπεν Ζέιτλιν απέσπασε την Camera d’ Or, το βραβείο για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη.



Τα βραβεία

Χρυσός Φοίνικας: Amour του Μίχαελ Χάνεκε

Μεγάλο βραβείο της επιτροπής: Reality του Ματέο Γκαρόνε

Βραβείο σκηνοθεσίας: Kάρλος Ρεϊγάδας (Post Tenebras Lux)

Βραβείο ανδρικής ερμηνείας: Mαντς Μίκελσεν (Hunt)

Βραβείο γυναικείας ερμηνείας: Κοσμίνα Στράταν ,Κριστίνα Φλουτούρ (Πέρα από τους λόφους)

Ειδικό βραβείο επιτροπής: The angel’s share του Κεν Λόουτς

Βραβείο σεναρίου: Πέρα από τους λόφους του Κριστιάν Μουντζιού