Ο «κρυμμένος» Μακεδονικός τάφος

 της Ανατολικής Θεσσαλονίκης 

Επί της οδού Παπαναστασίου, 2χλμ. από τα τείχη της πόλης, βρίσκεται ο μοναδικός 

σε κοινή θέα μακεδονικός τάφος της πόλης, που χρονολογείται στα τέλη του 3ου αι. π.Χ. Η συμβατική του ονομασία προέρχεται από το απέναντι κτίριο, που λειτουργούσε 

παλαιότερα ως μαιευτήριο και σήμερα στεγάζει το ιστορικό αρχείο Μακεδονίας.

 Η ιστορία αποκάλυψης του τάφου ακολουθεί τις ιστορικές συγκυρίες της πόλης, με την

 πρώτη ανασκαφή του να πραγματοποιείται κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από Γάλλους στρατιώτες, ενώ ξαναέρχεται στο φως και στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η οριστική αποκάλυψη και συντήρηση του κτιρίου ξεκινά το 1960 και οι εργασίες 

ανάδειξης και διαμόρφωσης του περιβάλλοντα χώρου ολοκληρώνονται τη δεκαετία

 του 80’. Ο τάφος διαθέτει μόνο έναν θάλαμο, ενώ στην πρόσοψη είναι εμφανή τα 

χαρακτηριστικά του δωρικού ρυθμού.

Σε κοντινή θέα από το κτίριο μπορεί να παρατηρήσει κανείς τις ανάγλυφες παραστάδες 

με τα επίκρανα και τη χάραξη του επιστυλίου με τα τρίγλυφα και τις μετόπες. Η μαρμάρινη 

αίσθηση μέσω του επιχρίσματος έχει παραμείνει σε ελάχιστα σημεία.

Στο εσωτερικό έχουν διασωθεί τα λείψανα της μίας από τις δύο κλίνες, ενώ μέρος της

 δεύτερης, που περιλάμβανε και γραπτό διάκοσμο, εντοπίζεται στο μουσείο του 

Λούβρου και πιθανώς αφαιρέθηκε από τον τάφο κατά τη γαλλική ανασκαφή.

Πλέον ο τάφος είναι ανοιχτός κάποιες μέρες και για το κοινό.