ΤΟ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ «ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του αφιερώματός τους Το ζεύγος και η βία τη Δευτέρα 3 Απριλίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) την αστυνομική περιπέτεια του Στίβεν Φρίαρς Συμβόλαιο με το θάνατο (Βρετανία, 1984, έγχρωμη, 98'). Παίζουν: Τέρενς Σταμπ, Τζον Χαρτ, Τιμ Ροθ.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη αναλύση του Μιχάλη Μάτσα. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Οι σκηνοθετικές διαδικασίες του Φρίαρς στο μετασχηματισμό μιας κοινότοπης ιστορίας.

Δύο εκτελεστές αποφασίζουν να συνοδεύσουν έναν πρώην φυλακισμένο στο Παρίσι ώστε να αναμετρηθεί με τους παλιούς του φίλους αλλά το ταξίδι είναι γεμάτο απρόοπτα.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Έχω βαρεθεί κι εγώ να διαβάζω περί παραγνωρισμένων αριστουργημάτων, αλλά φαντάζομαι αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό και το νόημα της ύπαρξής μας, να θυμίζουμε ξεχασμένες ταινίες. Δεν πρόκειται βέβαια για κάποιο αριστούργημα, αλλά σίγουρα πρόκειται για μια ταινία ενός πασίγνωστου σκηνοθέτη που αδίκως έχει πέσει στη λήθη. Αν και δεν είναι η πρώτη του ταινία για τη μεγάλη οθόνη, είναι ουσιαστικά η ταινία με την οποία ο Stephen Frears επιστρέφει στον κινηματογράφο μετά από πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Και τι επιστροφή! Με ένα σπουδαίο cast, αποτελούμενο από τους Terrence Stamp, John Hurt, Tim Roth, αλλά και τον Fernando Rey.

Μπορεί οι Άγγλοι να μην είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποι του crime film, αλλά σχεδόν κάθε δεκαετία έχουν να επιδείξει ένα αξιόλογο δείγμα γραφής. Το The hit έρχεται να προστεθεί στην νέα σειρά που ξεκινά τη δεκαετία του 80 με το Long Good Friday. Η ιστορία είναι απλή: ένας κακοποιός καταδίδει τους συνεργούς του σε μια ληστεία προκειμένου να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης, που ισοδυναμεί με ήρεμη ζωή σε ένα χωριό της Ισπανίας. Όμως, τα θύματα της προδοσίας του τον προειδοποιούν στην αίθουσα του δικαστηρίου, τραγουδώντας το γνωστό άσμα «We’ll meet again, somme sunny day» (ναι, το ίδιο που ακούγεται και στο τέλος του Dr. Strangelove). Και όπως του υποσχέθηκαν, 10 χρόνια αργότερα έρχονται να τον βρουν για να πάρουν εκδίκηση. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν μαζί τους μπλέκεται και μια σέξι και ατίθαση ισπανίδα, αλλά κυρίως γιατί ο πρώην κακοποιός-καταδότης Terrence Stamp αντιμετωπίζει τη μοίρα του αδικαιολόγητα στωικά, ως ένας zenmaster-φιλόσοφος, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τα 10 χρόνια αναμονής προκειμένου να προετοιμαστεί για τον αναπόφευκτο θάνατό του.

Ο Stephen Frears δημιουργεί ένα νηφάλιο και στυλιζαρισμένο road movie, μακριά από το υστερικό και υπερκινητικό στυλ των γκανγκστερικών ταινιών (βλ. Guy Ritchie) που ακολούθησαν τη γενιά του. Δουλεμένα χρώματα, ενδιαφέρουσες γωνίες λήψης, και πάνω από όλα το ισπανικό τοπίο που πρωταγωνιστεί και αποτελεί την κινηματογραφική πρόκληση για τον σκηνοθέτη. Ίσως κάποιες φορές να πέφτει στο στερεότυπο, αλλά φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο άγνωστη ήταν για τον περισσότερο κόσμο τότε η ενδοχώρα της Ισπανίας (πριν γίνει μόδα εννοώ για κάθε Ευρωπαίο). Με τη βοήθεια της μουσικής του Paco De Lucia (μόνο αυτό στις μέρες μας θα αποτελούσε κλισέ) και τις συχνές λήψεις από ψηλά, δημιουργεί ένα αγγλικής έμπνευσης πορτρέτο της ισπανικής επαρχίας (δεν ξέρω γιατί, αλλά ο παραλληλισμός Αγγλίας-Ισπανίας, μου φέρνει στο μυαλό μια αντιστοιχία με το κινηματογραφικό δίπτυχο Αμερικής-Μεξικού). Για τους ηθοποιούς φυσικά τα λόγια είναι περιττά: ο Tim Roth αριστεύει στον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο, ενώ ο John Hurt ερμηνεύει επάξια τον άλλοτε αδίστακτο, νυν παρηκμασμένο γκάνγκστερ. Ο Terrence Stamp, la classe, όπως πάντα.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Συμβόλαιο με το θάνατο είναι:

Για τον εκπληκτικό μετασχηματισμό που κάνει ο Φρίαρς, μετατρέποντας μια τυπική για το σινεμά ιστορία εκδίκησης σε μια νεοκάλτ δημιουργία.

Γιατί οι ρόλοι από τον Τέρενς Σταμπ ως τον Τζον Χαρτ είναι υποδειγματικοί και πιάνουν τις διάφορες αποχρώσεις του θέματος.

Για την εκπληκτική φωτογραφία του Μάικ Μαλόι και την εκπληκτική μουσική του Πάκο ντε Λουτσία.

Γιατί τα στερεότυπα της road movie ταινίας μεταλλάσσονται σε κάτι πιο ανησυχητικό και μεταμοντέρνο.

Για την διαφορετική και εκπληκτική διαχείριση του χρόνου που μετατρέπει το φιλμ σε φιλοσοφικό δοκίμιο.

Γιατί χώρος, χρόνος και δράση ξεφεύγουν από μια ενότητα και αυτή η αποσυναρμολόγηση δημιουργεί τρεις διαφορετικούς διαδρόμους.

Γιατί ένας από αυτούς τους διαδρόμους (χρόνος) γνωρίζει μια ιδιοφυή διαχείριση από τον Φρίαρς που διαφοροποιείται από τις ανάλογες διαδικασίες του Ρενέ.

Γιατί χρόνος για τον Φρίαρς είναι νοσταλγία, ορόσημο ζωής και θανάτου, επιστροφή από τον παράδεισο.

Γιατί κατά τον Φρίαρς ο κήπος της Εδέμ, ο παράδεισος και η κόλαση, η εκδίκηση, η φυγή, η επιστροφή δεν είναι παρά μόνον συγκυρίες του χρόνου.

Γιατί, κατά τον μεγάλο Βρετανό σκηνοθέτη, η μόνη αλήθεια της ζωής και της απόλαυσης είναι ο θάνατος. Η διακοπή της απόλαυσης ισοδυναμεί με διακοπή της ζωής.

Υ.Γ. Την επόμενη Μεγάλη Δευτέρα 10 Απριλίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το αριστούργημα του Ρενέ Κλεμάν Απαγορευμένα παιχνίδια (1952).