ΣΤΗΝ 'ΧΡΙΣΤΙΝΑ' ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΩΝΑΣΗ

Φέροντας το όνομα της πρωτότοκης κόρης του, η θαλαμηγός του Αριστοτέλη Ωνάση αποτελεί μέχρι και σήμερα το απόλυτο συνώνυμο του πλούτου και της πολυτέλειας. Δείτε παλιές φωτογραφίες της θρυλικής θαλαμηγού και συγκρίνετε τις με τις καινούργιες, από την πιο πρόσφατη ανακαίνιση της.

Γνωστή ως η μοναδική πραγματική του αγάπη, η θαλαμηγός «Χριστίνα», αποτέλεσε το απόλυτο σύμβολο εξουσίας και πλούτου του περίφημου Έλληνα κροίσου, Αριστοτέλη Ωνάση.

Πριν μετατραπεί σε πλωτό παλάτι, το πλοίο πήρε μέρος στη Μάχη του Ατλαντικού.

Μετά από πολλαπλές ανακαινίσεις, που ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια δολάρια, η θαλαμηγός απέκτησε μοναδικό αέρα πολυτέλειας και μεγαλοπρέπειας και κατέληξε να γίνει το πιο γνωστό κι αγαπημένο απόκτημα του Ωνάση.

Η Τίνα Λιβανού στην πισίνα της φρεγάτας.

Από τις καμπίνες του γιοτ, μάλιστα, έχουν περάσει μεγάλοι σταρ και προσωπικότητες της εποχής όπως ο Τζον Κένεντι, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Φρανκ Σινάτρα, η Μέριλιν Μονρόε, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η Μαρία Κάλλας (με την οποία έζησε μεγάλο μέρος της παθιασμένης σχέσης τους εν πλω) και, φυσικά, η τελευταία σύζυγος του μεγιστάνα, Τζάκι Μπουβιέ. Μάλιστα, με την τελευταία παντρεύτηκε στο κατάστρωμα της θαλαμηγού στα ανοιχτά του Σκορπιού προκειμένου να αποφύγουν τα αδιάκριτα φλας των παπαράτσι.

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον στην Χριστίνα παρέα με τον Αριστοτέλη Ωνάση στη  Βενετία. Στο φόντο διακρίνεται η πλατεία του Αγίου Μάρκου.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης με τη δεύτερη σύζυγό του, Τζάκι Μπουβιέ.

Χριστούγεννα, 1959: Ο Αριστοτέλης Ωνάσης γιορτάζει με τον Ουίνστον Ουίνστον Τσόρτσιλ στην πισίνα της "Χριστίνας".

Το ανακαινισμένο εξωτερικό μπαρ της θαλαμηγού είναι επενδυμένο με ξύλο.

Παράλληλα, το πλωτό παλάτι του έλληνα μεγιστάνα κρίθηκε αντάξιο βασιλέων όταν φιλοξένησε τη γαμήλια δεξίωση του Πρίγκηπα Ρενιέ Γ' του  Μονακό με την Γκρέις Κέλι το 1956.

Η θαλαμηγός μπορεί να φιλοξενήσει έως 36 άτομα στα 18 υπνοδωμάτιά της.

Μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη Ωνάση το 1975, το γιοτ περιήλθε στην ιδιοκτησία της κόρης του Χριστίνας, η οποία το δώρισε στην ελληνική κυβέρνηση ως προεδρικό σκάφος. Τον Ιούλιο του 2013, ωστόσο, το 100 μέτρων πολυτελές γιοτ βγήκε ξανά στο σφυρί για 21 εκατομμύρια δολάρια. Αν και ακόμα δεν έχει βρει νέο ιδιοκτήτη, το σκάφος είναι διαθέσιμο προς ενοικίαση για μόλις... 455.000 ευρώ την εβδομάδα.

Η βιβλιοθήκη της θαλαμηγού ανακαινίστηκε διατηρώντας κάτι από την αίγλη της παλιάς εποχής.

Μπορεί ο νέος ιδιοκτήτης να έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι είχε τους λόγους του! Η μεγαλοπρεπής θαλαμηγός μπορεί να φιλοξενήσει 36 άτομα (κι άλλα 35 πλήρωμα) στα 18 υπνοδωμάτια της ενώ διαθέτει προεδρική σουίτα, ελικοδρόμιο, βιβλιοθήκη, γυμναστήριο, σπα, μπαρ, κέντρο ομορφιάς και παιδότοπο.

Το κεντρικό σαλόνι του γιοτ φέρει πλέον την ονομασία "Μαρία Κάλλας".

Η ανακαινισμένη τραπεζαρία. Το ξύλο και πάλι δεσπόζει παντού αλλά πλέον είναι βαμμένο σε ανοιχτούς τόνους.

Και μπορεί να διασχίζει τα πέλαγα, αλλά η Χριστίνα διαθέτει καιεξωτερική πισίνα το ψηφιδωτό δάπεδο της οποίας απεικονίζει τον Μινώταυρο κι ανυψώνεται με το πάτημα ενός κουμπιού για να μετατραπεί σε πίστα χορού.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Ωνάσης έβαζε στην πισίνα ζωντανούς αστακούς για να τους διατηρήσει φρέσκους για τα δείπνα που παρέθετε σε φίλους και πιθανούς συνεργάτες.

Παράλληλα, όλοι οι εσωτερικοί κι εξωτερικοί χώροι συνδέονται μεταξύ τους με μια επιβλητική σπειροειδή σκάλα που κόβει την ανάσα.

Η μεγαλοπρεπής κεντρική σκάλα ενώνει όλους τους εσωτερικούς χώρους της θαλαμηγού.

Τέλος, πέρα από τις απίστευτες ανέσεις της, την απόλυτη χλιδή συμπληρώνουν τα σπάνια, εξωτικά υλικά και πανάκριβα διακοσμητικά αξεσουάρ που χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση του γιοτ: από τα μαρμάρινα δάπεδα που κυριαρχούν στους περισσότερους εσωτερικούς χώρους και τα δερμάτινα σκαμπό του κεντρικού μπαρ μέχρι τα πόμολα από δόντια φάλαινας και τα αυθεντικά έργα τέχνης που στολίζουν τους τοίχους της.

Το κεντρικό καθιστικό του γιοτ στόλιζε κάποτε ένας πίνακας του Ρενουάρ.

Tα σκαμπό του μπαρ είναι φτιαγμένα από μαλακό λεπτό δέρμα Ρυγχοφάλαιν

Τον Ιούλιο η πρώτη πτήση τσάρτερ Θεσσαλονίκη - Άγκυρα

Για πρώτη φορά η Θεσσαλονίκη συνδέεται αεροπορικά με την τουρκική πρωτεύουσα

Τουρίστες από την Άγκυρα φιλοδοξεί να φέρει στη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική τον Ιούλιο, για πρώτη φορά με απευθείας ναυλωμένες πτήσεις (τσάρτερ) της Aegean Airlines, η συνεργασία των τουριστικών γραφείων Ambotis και Silver Holidays, η οποία υλοποιείται με την ευκαιρία του μπαϊραμιού. Οι ίδιες πτήσεις τσάρτερ εκτιμάται ότι θα ανοίξουν δρόμους για τη μετάβαση Ελλήνων τουριστών στην Καππαδοκία, σε τιμές που πλησιάζουν εκείνες της οδικής εκδρομής.

«Για πρώτη φορά συνδέεται αεροπορικά η Θεσσαλονίκη με την πρωτεύουσα της Τουρκίας και την ευρύτερη περιοχή, που έχουν ένα πληθυσμιακό δυναμικό 5 εκατ. κατοίκων κι αυτό εκτιμούμε ότι θα επηρεάσει πολύ θετικά και τις πωλήσεις για Χαλκιδική. Η δυναμική και η εξωστρέφεια που θα αναπτυχθεί πιστεύουμε ότι ίσως υποκινήσει τις αεροπορικές εταιρείες να κάνουν πτήσεις σε τακτική βάση» σημείωσε ο Στέφανος Χατζημανώλης, επικεφαλής της Silver Ηolidays και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων για την αγορά της Τουρκίας του Τουριστικού Οργανισμού Χαλκιδικής.

Από την πλευρά της η Έλενα Γαϊτάνη της Ambotis γνωστοποίησε ότι η συμφωνία προβλέπει την πραγματοποίηση τεσσάρων πτήσεων back-to-back εβδομαδιαίως στην περίοδο 17 έως 30 Ιουλίου, που συμπίπτει με το μπαϊράμι των Τούρκων αλλά και τις θερινές διακοπές πολλών Ελλήνων. Η πτήση από Θεσσαλονίκη θα αναχωρεί κοντά στα μεσάνυχτα, ενώ εκείνη από την Άγκυρα θα φεύγει στις 2.30 τα ξημερώματα. Η διάρκεια της πτήσης, που θα πραγματοποιείται με Airbus 174 θέσεων, είναι μία ώρα και 55 λεπτά περίπου. Τα τουριστικά γραφεία της Θεσσαλονίκης θα μπορούν άμεσα να αγοράζουν θέσεις για τις πτήσεις, ενώ με τη χρήση ειδικού προγράμματος μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να «στήσουν» το συνολικό πακέτο του ταξιδιού όπως το επιθυμούν.

Όσον αφορά τα ταξίδια από Θεσσαλονίκη προς Καππαδοκία, ο κ. Χατζημανώλης διευκρίνισε ότι αυτά διευκολύνονται σημαντικά, καθώς μετά την προσγείωση στην Άγκυρα, περιοχές όπως η Σαμψούντα απέχουν οδικώς λιγότερο από 300 χιλιόμετρα (με διαδρομή εντός κλειστού αυτοκινητοδρόμου) ή κάτι λιγότερο από τρεις ώρες με τουριστικό λεωφορείο.

Σχετικά με τις τιμές, για το πακέτο που αφορά ταξίδια από την Άγκυρα προς τη Θεσσαλονίκη ή/και τη Χαλκιδική (τέσσερις διανυκτερεύσεις, πέντε ημέρες) οι τιμές ξεκινούν από 345 ευρώ και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τις μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο «Μακεδονία» και ξενάγηση.

Για τους Έλληνες που επιθυμούν να επισκεφτούν την Καππαδοκία (εκδρομή επίσης πέντε ημερών, με μία διανυκτέρευση στην Άγκυρα και τέσσερις ημέρες στην Καππαδοκία), το κόστος διαμορφώνεται κοντά στα 500 ευρώ, συμπεριλαμβανομένης διαμονής, φόρων αεροδρομίου και όλων των εκδρομών και ξεναγήσεων. Από αύριο το σχετικό υλικό θα μοιράζεται στα τουριστικά γραφεία της Θεσσαλονίκης, ώστε να ξεκινήσει η πώληση του πακέτου.

Υπάρχουν όμως και σχέδια πιο μεγαλεπήβολα: ήδη έχει σχεδιαστεί από τα δύο τουριστικά γραφεία τουριστικό πακέτο 14 διανυκτερεύσεων για τον Γύρο της Ανατολίας, το οποίο θα στοιχίζει περί τα 1200 ευρώ με όλα τα έξοδα πληρωμένα και θα περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- περιοχές όπως ο δυτικός και ανατολικός Πόντος.

Γιατί ξεχωρίζουν 9 ελληνικά νησιά -

 Κεφαλλονιά για ηρεμία, Χίος 

για οικονομία, Λευκάδα για σπορ 

-A+A

Είναι η θάλασσα και ο ήλιος ή μήπως είναι η αίσθηση της

 απόδρασης από την καθημερινότητα που κάνει τα νησιά τόσο

 ξεχωριστά;

Τα νησιά είναι η πρώτη επιλογή των ταξιδιωτών για το καλοκαίρι και δεν υπάρχει

 τίποτα καλύτερο από αυτά της Μεσογείου.

Η βρετανική Telegraph σε άρθρο της αναδεικνύει τα νησιά της Νοτίου Ευρώπης

 και φυσικά από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει το ελληνικό στοιχείο.

Για ακόμη μια φορά τα διεθνή μέσα, υμνούν την ελληνική ομορφιά και την

 κατατάσσουν στις κορυφαίες επιλογές των ταξιδιωτών.

Στο δημοσίευμα της βρετανικής ιστοσελίδας παρουσιάζονται είδη διακοπών με

 την πρώτη και την εναλλακτική τους επιλογή, σε περίπτωση που έχετε πάει στον

 πρώτο προορισμό.

Οι καλύτερες παραλίες

Αν και η πρώτη επιλογή είναι η Φορμεντέρα, η Νάξος ακολουθεί επάξια με τις 

μεγαλύτερες σε μήκος παραλίες της στις Κυκλάδες.

«Αμμος από μάρμαρο ή γρανίτη συνθέτουν ένα ασυνήθιστα φωτεινό και λευκό

 σκηνικό για την Ελλάδα», γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει προτείνοντας την

 παραλία της Πλάκας και το ακρωτήρι Κουρούπια με τους αμμόλοφους και κέδρα.

Οικογενειακή υπόθεση

Και πάλι παρά την δεύτερη θέση, η Κέρκυρα ξεχωρίζει ως ένα από τα καλύτερα

 νησιά για οικογενειακές διακοπές.

Μετά τη Μαγιόρκα το νησί των Επτανήσων με την κοσμοπολίτικη αρχοντιά του

 διαθέτει μια σειρά δραστηριότητες για τα παιδιά, όπως υδάτινα πάρκα διασκέδασης

 και ιππασία. Το βρετανικό δημοσίευμα σημειώνει πως οι καλύτερες περιοχές είναι η

 Αγία Βαρβάρα, ο Μαραθιάς και ο Αγιος Στέφανος.

Ρομαντική διάθεση

Η Σαντορίνη για μια ακόμα φορά στην κορυφή. Το πολυσυζητημένο και

 πολυβραβευμένο νησί των Κυκλάδων δεν θα μπορούσε να μην είναι ο καλύτερος 

προορισμούς για όλους όσοι επιθυμούν ρομαντικές διακοπές.

Γράφοντας πως «είναι ρομαντικό σε σημείο κλισέ», το δημοσίευμα κάνει λόγο

 για την ανατολή και τη δύση και στέκεται στα μαγικά χρώματα που έχει το

 σούρουπο, μεταξύ Οίας και Θηρασίας.

«Ρομαντική διάθεση» κατά τον αρθρογράφο έχει και η Πάτμος, η οποία είναι η

 δεύτερη επιλογή.

«Παρά την φήμη του μοναστηριού, το νησί έχει εξελιχθεί σε δημοφιλή προορισμό 

για ζευγάρια», αναφέρει το δημοσίευμα, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στη

 συναρπαστική θέα των γύρω νησιών.

Η ώρα του πάρτι

Η νυχτερινή ζωή της Μυκόνου είναι φημισμένη και αποτελεί την εναλλακτική 

επιλογή της Ιμπιζας. Από την πόλη μέχρι τις παραλίες, το νησί των Ανέμων 

προσφέρει άφθονη διασκέδαση με φημισμένους Djs. Ενδείκνυται τόσο για στρέιτ

 όσο και για γκέι.

Το καλύτερο για την τσέπη σας

Ως ένα ήσυχο και οικονομικό νησί παρουσιάζεται η Χίος από την Telegraph. 

Σύμφωνα με το βρετανικό site, ο τουρισμός εκεί δεν έχει απογειωθεί κάτι που 

το καθιστά εξαιρετικά προσιτό στους ταξιδιώτες. Με βυζαντινά μοναστήρια,

 μεσαιωνικά χωρία και όμορφες παραλίες, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να

 απολαύσει τις διακοπές του χωρίς να ξοδέψει μία περιουσία.

Για θαλάσσια σπορ και ιστιοπλοΐα

Η Λευκάδα φιγουράρει ως καλύτερος προορισμός για τους δραστήριους του

 καλοκαιριού. Οι λάτρεις των θαλάσσιων σπορ μπορούν, σύμφωνα με το δημοσίευμα,

 να προτιμήσουν την παραλία του χωριού Βασιλική ή το Νυδρί.

«Ομορφες παραλίες με βότσαλα και λευκά βράχια χαρακτηρίζουν το νησί του

 Ιονίου/, γράφει το δημοσίευμα.

Γαλήνη και ηρεμία

Η Telegraph υποστηρίζει πως η Κεφαλλονιά είναι ο εναλλακτικός προορισμός για

 ήσυχες διακοπές, διότι παρά τους πολλούς γαλήνιους παραδείσους στη 

Μεσόγειο, εκεί μπορεί να φτάσεις χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία.

«Παρά τη δημοτικότητα από ταινία «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» , 

το νησί απορροφά εύκολα τους επισκέπτες του, έχει «χώρο» για να ξεφύγεις

 μακριά από όλα, συμπεριλαμβανομένων άφθονες ήσυχες παραλίες και χωρία»,

 γράφει χαρακτηριστικά.

Το καλύτερο για πεζοπορία

Το νησί της Κρήτης και ιδιαίτερα η δυτική του πλευρά χαρακτηρίζεται ως 

«άγρια», καθώς έχει κορυφαίες διαδρομές για πεζοπορία.

Πρόταση για τους λάτρεις αυτού του είδους είναι η Κίσσαμος και τα 

μονοπάτια των βοσκών που οδηγούν σε μαγικές παραλίες ή απόμερα φαράγγια.

Παράλληλα, σημειώνει πως το «πιο διάσημο ταξίδι είναι αυτό του

 φαραγγιού της Σαμαριάς».

Η ακριβής λίστα:

Οι καλύτερες παραλίες: Φορμεντέρα και Νάξος

Για πολυτελείς διακοπές: Σαρδηνία και Cavallo

Για οικογένειες: Μαγιόρκα και Κέρκυρα

Για κουλτούρα: Σικελία και Κύπρος

Για τους ρομαντικούς: Σαντορίνη και Πάτμος

Για πάρτι: Ιμπιζα και Μύκονος

Για οικονομικές διακοπές: Μάλτα και Χίος

Για θαλάσσια σπορ και ιστιοπλοΐα: Λευκάδα και Μινόρκα

Για ειρήνη και ησυχία: Βις και Κεφαλλονιά

Για πεζοπορία:Κρήτη και Κορσική

Τα άγνωστα Διαπόντια νησιά: Το δυτικότερο σημείο της χώρας 

0

-A+A

Διαπόντια νησιά. Οχι, δεν βρίσκονται σε κάποιο ωκεανό στην

 άκρη της γης, αλλά στην Ελλάδα!

Ενα υπέροχο σύμπλεγμα νησιών και βραχονησίδων βορειοδυτικά της Κέρκυρας, 

κόσμημα ολόκληρου του Ιονίου! Οσοι τα έχουν επισκεφθεί, δικαίως τα χαρακτηρίζουν 

μικρούς επίγειους παραδείσους... 

Τα Διαπόντια, που βρίσκονται σε απόσταση 8 με 10 χλμ. από την Κέρκυρα, 

αποτελούνται από τρία μεγαλύτερα νησιά, τους Οθωνούς, την Ερεικούσσα και το 

Μαθράκι και ακόμη 9 ακατοίκητες βραχονησίδες: 

• το Διάκοπο
• το Διάπλο
• το Καράβι
• το Καστρινό
• τη Λειψώ (ή Βάρκα)
• το Όστρακο
• την Πλάκα (ή Άγκυρα)
• την Πλατειά
• η Τραχειά (ή Τραχιά)

Οθωνοί 

Το έκτασης  10 τα τ.χλμ νησάκι, το μεγαλύτερο των Διαπόντιων αποτελεί το

 δυτικότερο σημείο της Ελληνικής επικράτειας. Δαντελωτές ακτές με

 γαλαζοπράσινα νερά, εντυπωσιακοί γεωλογικοί σχηματισμοί, πυκνή βλάστηση, 

μικροί οικισμοί με πετρόχτιστα σπίτια και ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό φυσικό 

ανάγλυφο, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο 

τουριστικά τόπο, ιδανικό για ιστιοπλοϊκή περιήγηση αλλά και για ήσυχες διακοπές.

Σήμερα, το καράβι αφήνει τον επισκέπτη στον Αμμο, ένα μικρό όρμο, με ωραία

 παραλία και συγκεντρωμένα τα λιγοστά μαγαζιά του νησιού. H επικοινωνία με το

 εσωτερικό γίνεται με μονοπάτια και χωματόδρομους, ένας παράδεισος για τους 

πεζοπόρους. Στη μέση του νησιού βρίσκεται ο οικισμός Σταυρός.

Ασπρη Αμμος

Oι περισσότερες ακτές είναι απότομες και βραχώδεις. Δυτικά υπάρχει η

 πανέμορφη παραλία «Άσπρη Άμμος» με την σπηλιά της «Kαλυψούς» που

 βρίσκεται στη σκιά ενός κατακόρυφου βράχου, ο οποίος μοιάζει να έχει κοπεί

 ολόισια και Bόρεια ο όρμος «Φύκι». Το Αυλάκι είναι το μικρό ψαράδικο λιμανάκι

 των Οθωνών πλάι στον παραθαλάσσιο οικισμό ‘Αμμος.

Σπηλιά Καλυψούς

Καμάρες

Μαθράκι

Με εκταση 3,1 τ.χλμ, είναι το μικρότερο από τα Διαπόντια νησία. Βρίσκεται δυτικά

 της Κέρκυρας και απέχει 4,5 ν.μ. από το ακρωτήριο της, Καβοκεφαλής στον Αγιο

 Στέφανο. Λιμάνι του είναι οι Πλάκες που συνδέονται με την Κέρκυρα, από το

 λιμάνι του Αγίου Στεφάνου και από το Σιδάρι.Στα δύο άκρα του νησιού είναι

 χτισμένα τα δυο χωριά του, το Άνω και το Kάτω Mαθράκι. Θα βρείτε δύο 

ξενοδοχεία με ωραία θέα και γραφικά ταβερνάκια.

Πυκνόφυτο, με διάσπαρτους πολλούς οικισμούς που συνδέονται μεταξύ τους με

 γραφικά μονοπάτια, το Μαθράκι είναι πραγματικά μαγευτικό.  Ο όρμος Φύκι, με

 αμμουδερή παραλία και τη νησίδα Τραχιά απέναντι του, ο Κόντρακας, παλαιό

 λιμάνι με γραφικό οικισμό και οι Απιδιές. μικρό λιμανάκι για ψαράδικες βάρκες 

είναι από τα πιο γραφικά μέρη του νησιού. Η πιο μαγευτική παραλία του είναι το 

Πορτέλο. Μια αχανής αμμουδιά τριών χιλιομέτρων με ρηχά νερά.

Πορτέλο

Ερεικούσα 

Σε απόσταση 6 μιλίων βόρεια από το ακρωτήριο Δράστη της βόρειας Κέρκυρας, 

βρίσκεται η Ερεικούσα, το βορειότερο από τα Διαπόντια νησιά. Το μοναδικό

 της λιμάνι, το Πόρτο, με θαυμάσια παραλία και αξιόλογες παραθεριστικές

 εγκαταστάσεις, συνδέεται με το λιμάνι της Κέρκυρας και τους καλοκαιρινούς

 μήνες με το Σιδάρι. 

Το όνομα της, το οφείλει στον θάμνο Ρέικι, από τους οποίους ειναι γεμάτο το

 νησί και οι οποίοι ανθίζουν το μήνα Οκτώβρη και ολόκληρο το τοπίο γίνεται... ροζ! 

Οσον αφορά τις παραλίες, αυτή στον οικισμό Πόρτο, είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή.

  Τεράστια και ρηχή, με ατελείωτη αμμουδιά, έλκει πολύ κόσμο από την Kέρκυρα.

 Ένα μονοπάτι οδηγεί βόρεια ανάμεσα στην καταπράσινη φύση και καταλήγει

 στην παραλία Πραγγίνη. Συνολικά στην Ερείκουσα υπάρχουν 6 οικισμοί με 20 

περίπου σπίτια ο καθένας. Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσει ο ταξιδιώτης να

 επισκεφθεί την ακτή Μπραγκίνι, ώστε απολαύσει τα υπέροχα νερά της όσο και για 

να θαυμάσει την βλάστηση που καλύπτει το τοπίο στο σύνολό του. Στο λόφο της

 ακτής απολαμβάνει κανείς τη θέα από το φάρο. Ενα από τα ωραιότερα σημεία

 του νησιού, το Πέρα Κάτεργο όπου η θέα γίνεται πιο άγρια, με απόκρημνες ακτές

 και ένα πέτρινο σταυρό, υπόλειμμα ενός ναυτικού δυστυχήματος που έγινε πριν

 από 100 περίπου χρόνια στην περιοχή. Το Πέρα Κάτεργο, είναι το μοναδικό

 σημείο του νησιού που καλύπτεται από πέτρα, πολύτιμη πρώτη ύλη για τις

 ανάγκες του νησιού. Παλιότερα, ο λόφος αυτός αποτελούσε ένα είδος λατομείου,

 απ’ όπου οι εργάτες αποσπούσαν τα βράχια με δυναμίτες και στη συνέχεια τους 

έδιναν σχήμα.

 Eλληνικό νησί στους καλύτερους εναλλακτικούς προορισμούς του κόσμου 

-A+A

Τις καλοκαιρινές προτάσεις του για τους καλύτερους

 εναλλακτικούς προορισμούς στον κόσμο ανέδειξε το

 περιοδικό Time. 

Βρισκόμαστε, πλέον, ένα βήμα πριν το καλοκαίρι και οι περισσότεροι ξένοι ταξιδιώτες 

αναζητούν το ιδανικό προορισμό για να περάσουν ξέγνοιαστα και όμορφα τις 

διακοπές τους. Το περιοδικό ΤΙΜΕ προτείνει να... ξεχάσουμε τη Μύκονο και τη

 Σαντορίνη και να ταξιδέψουμε στο μαγικό νησί της Νάξου. 

Σε πολλούς προορισμούς χρειάζεται να ξοδέψεις μια περιουσία για να περάσεις

 λίγες μέρες. Το περιοδικό Time, όμως, θέλοντας να κάνει τις δικές του

 καλοκαιρινές προτάσεις, ανέδειξε τους καλύτερους «εναλλακτικούς» προορισμούς.

Μέσα σε αυτούς ανήκει και το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων, η Νάξος.

«Η Νάξος βρίσκεται στο Αιγαίο, περίπου στα μισά της διαδρομής ανάμεσα στη 

Σαντορίνη και τη Μύκονο, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται και σε έναν

 άλλον πλανήτη. Το μεγαλύτερο από τα Κυκλαδίτικα νησιά, η Νάξος διαθέτει

 κατάφυτα βουνά, πεδιάδες διάσπαρτες με λευκά σπιτάκια και πανέμορφες

 παραλίες», αναφέρει το άρθρο και συνεχίζει:

«Πρόκειται για ένα μέρος που διατηρεί την γραφικότητά του, όπου μπορείς ακόμα 

να συναντήσεις ένα γαϊδουράκι να διασχίζει τον πλακόστρωτο δρόμο».

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για τα αμπέλια και τους ελαιώνες που διασφαλίζουν 

τη φρεσκάδα των υλικών που χρησιμοποιούν τα τοπικά εστιατόρια.

Nina Simone: Defined by her goddam contradictions

Nina Simone - and her music - defied easy summary. As new BBC documentary Nina Simone & Me with Laura Mvula pays tribute, BRIAN MORTON charts the extraordinary life and genre-defying music of the electrifying performer responsible for such timeless classica as My Baby Just Cares for Me and Mississippi Goddam.

Credit: David Redfern/Getty Images

The boundaries of Nina Simone's hometown were set by picking a point near North Carolina's southern border and drawing a circle with a three-quarter mile radius.

Those who encountered her in later years sometimes felt that a like perimeter was called for when dealing with the famously turbulent singer and pianist.

Simone continued to regard herself as a classical performer

Others found that there was a deep philosophical calm at the eye of the storm, as long as one remembered to address her as “Dr Simone” and avoided what became a familiar list of off-limit questions and assumptions.

Many of them had to do with what kind of musician Simone was. Reference books have her down as 'jazz', 'soul', 'gospel', 'r'n'b', 'folk'; one brave soul heads up the Simone CV with 'cabaret singer'. None of these is utterly wrong, but none in isolation is right either.

Simone continued to regard herself as a classical performer, pointing to Bachian counterpoint as a defining characteristic of her work. Sharper-eared listeners will hear elements of canon and fugue alongside the blues and vernacular song.

Classical music should, perhaps, have been her destiny. A child prodigy, she might easily have taken the concert stage as Eunice Kathleen Waymon, but for the inconvenient fact of her skin colour.

One can say that while Eunice was born at 33 E. Livingston Street in Tryon, NC, Nina Simone was born on the steps of the Curtis Institute in Philadelphia, the day that august institution turned her down as a student. Though Simone later studied at Juilliard, the rejection was brutal and unforgiven, and it transformed her life at a stroke.

The wayward behaviour of later years, a stormy passage of no-shows and walkouts, was routinely attributed to alcohol abuse, but while drink undoubtedly played a part it was merely the fuel to a deep inward contradiction that later lead to medication for schizophrenia.

No psychiatric diagnosis is more complex and loaded. It might be argued that Simone was not mentally ill but simply dealing with a profound divide in her cultural positioning: a deeply intuitive artist of world renown, ghettoised as a 'black' performer, authenticated by rage and intoxication, excluded from the echelons of creative probity that would have received her gladly had she been of almost any other race.

Credit: Michael Ochs Archives/Getty Images.

It was a divide that turned her into an electrifying performer, the fierce voice of “Mississippi Goddam”, the magnificently alienated singer of “Central Park Blues” (both her own compositions), and the cheated, disenfranchised creator of “My Baby Just Cares For Me” which in the 1980s in Britain became the theme tune of the new moneyed hedonism when it was used as an ad for Chanel No 5 and on the basis of that climbed into the higher reaches of the singles chart.

Little Eunice grew up in a church house. Her mother, a housemaid, was an ordained Methodist minister; her father worked as a handyman, but sang and spoke in church as well. The music she first knew was church music.

Simone later said that her stage technique was that of a charismatic preacher, a form of “hypnosis”, in which repeated minor key vamps, held-back resolutions, implied cadences which took many minutes to emerge worked an audience into a state of furious expectation.

When later she began to miss gigs, the non-appearance was often as aesthetically powerful as the planned set, a perversity she acknowledged even though she never officially revealed the true reason.

Eunice Waymon became Nina Simone in the Midtown Bar in Atlantic City (she liked the first name, originally niña, and apparently took the second from a movie poster, presumably one starring Simone Signoret) and it was there that Bethlehem Records discovered her.

Bethlehem Records was a label that covered the waterfront stylistically, with jazz, soul, r'n'b (in the old sense) and even gospel-influenced acts on its books, so it was a logical destination for the newly emergent singer/pianist.

Simone recorded Little Girl Blue, whose title song was a so-called quodlibet of a Rodgers & Hart song and “Good King Wenceslas”.

The supposedly makeweight song on the album, which also went out as Jazz As Played In An Exclusive Side-Street Club, was “My Baby Just Cares For Me”. Simone sold her rights for $3,000, just the first of a series of poor business decisions that left her constantly out of pocket.

Simone later said that her stage technique was that of a charismatic preacher

In 1957 Bethlehem issued Nina Simone And Her Friends (subtitled with impressive lack of irony) as “an intimate variety of vocal charm”, using left-over tracks from the previous record and song performances by Chris Connor and Carmen McRae, who were also leaving the label. Asked if they were, indeed, friends, Simone answered with what used to be called an old-fashioned look.

Her own most distinctive contribution to the album was the instrumental “African Mailman”, a reminder that she was a pianist first and singer second. She moved after this to Colpix and remained there for eight records, punctuated by personal storms and a growing commitment to the civil rights movement, which later saw her marching with Martin Luther King jr and attracting the almost de rigueur interest of the FBI.

Simone's repertoire grew in proportion to her audience and reputation. “Black Is The Color Of My True Love's Hair” was the surprise lead-off item on her 1959 Town Hall album. Future recordings caught her at Carnegie Hall (a moment of bittersweet revenge against the Curtis board) and at the Newport Jazz Festival.

In 1962, she beat Bob Dylan to “House Of The Rising Sun”. Producers like Hecky Krasnow and Cal Lampley allowed her to combine traditional material with more elaborate settings and arrangements, though the lush With Strings was only released without her knowledge after she left Colpix. Folksy Nina used extra material from Carnegie Hall and included another intriguing quodlibet in “You Can Sing A Rainbow”/”Mighty Lak A Rose”.

When “Mississippi Goddam” was released in the first chastened spring after Dallas and in the warm-and-chill of Lyndon Johnson's “Great Society” experiment, Simone announced between verses that the song was a showtune for which the show hadn't yet been written.

She was unclear in later years whether she was optimistic or not about the chances of genuine cultural enfranchisement for African-Americans. Later years saw her leave the country - like Richard Wright and James Baldwin before her - for that traditional resort of exiles, France.

She died, surrounded by friends, at Carry-le-Rouet, near the mouth of the Rhône, just two months after her 70th birthday in 2003.

Another six years beyond her biblical span would have shown her a black man, a rainbow American, in the White House, but whether Simone would have been any more comfortable in Barack Obama's America than she was in Eisenhower's or Nixon's is open to question.

Like the country she represented and left, she was without category and defined by contradiction. It can be heard in every bar she played.