THE ARTIST/HUGO ΠΗΡΑΝ ΑΠΟ 5 ΟΣΚΑΡ

Η ταινία «The Artist»απέσπασε πέντε βραβεία στη φετινή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, περιλαμβανομένων της Καλύτερης Ταινίας και της Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Πέντε βραβεία και για το φιλμ Hugo που είχε τις περισσότερες υποψηφιότητες. Η Μέριλ Στριπ πήρε το βραβείο Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Η Σιδηρά Κυρία» (The Iron Lady).




Μπορεί ο Αγκι, ο χαριτωμένος σκύλος της ταινίας του Μισέλ Χαζναβισιούς, να μην πήρε Οσκαρ ερμηνείας β’ ρόλου, παρά τη διαδικτυακή καμπάνια «Consider Uggie» (Υπολογίστε και τον Αγκι στα Οσκαρ, θα το αποδίδαμε), όμως το φιλμ νίκησε στα σημεία, κατακτώντας τα μεγάλα βραβεία: καλύτερης ταινία, σκηνοθεσίας, ερμηνείας α’ ανδρικού ρόλοιυ για τον γάλλο Ζαν Ντιζαρντέν, που άφησε εκτός των «φιλαράκια» που έπαιζαν πολύ στην προγνωστική κούρσα των Οσκαρ, ήτοι τον Τζορτζ Κλούνι (αγνώριστο χαβανέζο στους «Απόγονους» του ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν) και τον Μπραντ Πιτ.



Η απογοήτευση για την μη επιβράβευση της ερμηνείας του πολύφερνου Αγκι ήρθε και στην απονομή: το σκυλάκι εμφανίστηκε μόνον μία φορά στις οθόνες της αίθουσας, όταν ο Τομ Κρουζ ετοιμαζόταν να δώσει το Οσκαρ καλύτερης ταινίας στους παραγωγούς του «Artist» - γεγονός που σχολιάστηκε από τα αμερικανικά μέσα.



Η δεύτερη επιβεβαίωση με βραβεία ήρθε από την απονομή των Οσκαρ και για την φετινή μόδα της… Γαλλίας. Η γαλλικής σύλληψης και εκτέλεσης ταινία «The Artist» (παράξενο: ακριβώς επειδή δεν μιλάει γαλλικά, αλλά είναι βωβή, έφτασε και στα Οσκαρ) και οι ταινίες με άξονα τη γαλλική πρωτεύουσα «Hugo» του Μάρτιν Σκορσέζε (για τις απαρχές του κινηματογράφου) και «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Αλεν, βρέθηκαν στις πρώτες θέσεις στις Χρυσές Σφαίρες, αλλά και στις επιλογές των «τοπικών» Οσκαρ, όπως τα γαλλικά Σεζάρ και τα βρετανικά ΒAFTA, αλλά και σε εκείνες των Σωματείων Ηθοποιών, Σκηνοθετών, Σεναριογράφων.



Και για την ιστορία: η πολυβραβευμένη ταινία «The Artist» μας γυρνάει πίσω στα 1927 (δύο χρόνια πριν από το μεγάλο οικονομικό κραχ στην Αμερική…) για να μας διηγηθεί την ιστορία του γόη του Χόλιγουντ Ζορζ Βαλεντίν, αστέρα του βωβού κινηματογράφου, που αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η έλευση του ήχου θα σημάνει το τέλος της καριέρας του.



Ο 44χρονος σκηνοθέτης του «Artist» Μισέλ Χαζναβισιούς, γνωστός στη Γαλλία για τις μάλλον β’ ποιότητας κωμωδιούλες «OSS» και ελάχιστα γνωστός στα στούντιο του Χόλιγουντ, κατάφερε να κερδίσει στην κούρσα για το Οσκαρ «γερά χαρτιά» της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου, όπως ο πάντα υποψήφιος αλλά ποτέ κερδισμένος – και φέτος θεωρούμενος ως φαβορί - Μάρτιν Σκορσέζε και το τρισδιάστατο, ονειρικό «Hugo» του, ο Γούντι Αλλεν ή ο θεωρούμενος ως «βαρύς και σοβαρός» Τέρενς Μάλικ του «Δέντρου της ζωής» (με τον επίσης χαμένο Μπραντ Πιτ). Ο Χαζναβισιούς δε, δεν σταμάτησε να μιλάει – και στις προηγούμενες νίκες του και στις συνεντεύξεις του – για «τη μαγεία του να είσαι σε μια σκοτεινή αίθουσα και να βλέπεις μια βωβή ταινία» (ε, το επανέλαβε και στην τελετή απονομής των Οσκαρ).



Ηταν μάλιστα η φετινή μία από τις μάλλον λίγες χρονιές που δεν μοιράστηκαν σε διαφορετικές ταινίες το Οσκαρ καλύτερης ταινίας και το Οσκαρ σκηνοθεσίας. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι παρεξέκλινε πολύ από τα συνήθη των τελευταίων ιδιαίτερα ετών η απονομή των Οσκαρ, μοιράζοντας βραβεία σε πολλές ταινίες (παρήλθαν οι παλιές εποχές που μια ταινία μάζευε και 11 και 12 αγαλματάκια του Θείου Οσκαρ).



Το «Artist» ήταν η δεύτερη βωβή ταινία που κέρδισε Οσκαρ καλύτερης ταινίας (η πρώτη ήταν το «Wings» του 1927, χρονιά στην οποία διαδραματίζεται το «Artist», με την Κλάρα Μπόου) και η πρώτη ασπρόμαυρη μετά την «Λίστα του Σίντλερ» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και του 1984.



Για το Οσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, η Μέριλ Στριπ περίμενε τελικά κοντά τριάντα χρόνια (από το 1983 με την «Εκλογή της Σόφι») για να κρατήσει το αγαλματάκι– κι ας έρχονταν η μία μετά την άλλη οι 17 υποψηφιότητές της όλα αυτά τα χρόνια. Παρότι δε η ερμηνεία της ως; «Σιδηρά κυρία» Μάργκαρετ Θάτσερ, που έγινε αποδεκτή ακόμη και από τους Βρετανούς, της έφερνε τη μία μετά την άλλη τις διακρίσεις στα βραβεία που προηγούνται των Οσκαρ, ακόμη στα προγνωστικά έπαιζε η Βαϊόλα Ντέιβις των «Υπηρετριών» για το βραβείο α’ γυναικείας ερμηνείας.



«Οι απόγονοι» του Αλέξανδρου Παπαδόπουλου, γνωστού στο Χόλιγουντ ως Αλεξάντερ Πέιν, οι οποίοι τελικά δεν έφεραν Οσκαρ, παρά τα προγνωστικά, στην ερμηνεία του «τσαλακωμένου» Τζορτζ Κλούνι, έφυγαν από την αίθουσα της (τρίωρης σχεδόν) απονομής με το βραβείο προσαρμοσμένου σεναρίου. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν – μην προκαλώντας έκπληξη σε κανέναν… - με το Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για το φιλμ «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Αλλεν.



Η Βαϊόλα Ντέιβις μπορεί να έχασε το Οσκαρ α’ ρόλου από την Μέριλ Στριπ (το έχασε και η ντυμένη άνδρας, μπάτλερ, Γκλεν Κλόουζ στο «Αλμπερτ Νομπς»), όμως το κέρδισε για τις «Υπηρέτριες» στον β’ γυναικείο ρόλο η Ολίβια Σπένσερ, που ήταν στα φαβορί, όπως και το πιο «σίγουρο χαρτί» για τον β’ ανδρικό ρόλο, ο παλαίμαχος (γνωστός ως Κάπτεν φον Τραπ στην «Μελωδία της Ευτυχίας») και εντυπωσιακός στους «Πρωτάρηδες» Κρίστοφερ Πλάμερ, που κατέκτησε επιτέλους το πρώτο του Οσκαρ (λέγεται ότι τα στοιχήματα στο Λας Βέγκας τον έπαιζαν με 1 προς 9). «Είσαι μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερός μου», είπε απευθυνόμενος στο αγαλματάκι του Θείου Οσκαρ για να δεχτεί το θερμότερο ίσως χειροκρότημα από την αίθουσα.



Ο «Hugo» που πήγε στα Οσκαρ με 11 υποψηφιότητες έφυγε τελικά με πέντε αγαλματάκια, κυρίως τεχνικά: οπτικά εφέ, ηχοληψίας και μοντάζ ήχου, σκηνογραφίας και φωτογραφίας. Αφού βέβαια είχε ήδη κατακτήσει και δύο «μικρότερα» Οσκαρ ο πολυβραβευμένος «Artist»: κοστουμιών και μουσικής – Λουντοβίκ Μπουρς (που είναι άλλωστε πρωταγωνίστρια στην βωβή ασπρόμαυρη ταινία). Η «Σιδηρά Κυρία» έφυγε και με το Οσκαρ μακιγιάζ.



Και για να μην μείνουν και τα Μάπετ – που επέστρεψαν στη μεγάλη οθόνη – παραπονεμένα, τους έδωσαν το Οσκαρ τραγουδιού για το Man Or Muppet.



Κερδισμένο από τα Οσκαρ έφυγε και το… Ιράν, καθώς η συγκινητική ταινία «Ενας χωρισμός» κέρδισε τελικά το αγαλματάκι, που ο σκηνοθέτης Ασγκάρ Φαρχαντί το αφιέρωσε στους συμπατριώτες του, «που σέβονται όλους τους πολιτισμούς παρά την εχθρότητα που αντιμετωπίζουν».



Το βραβείο μοντάζ πήγε στο «Κορίτσι με το τατουάζ» (την χολιγουντιανή εκδοχήγ της σουηδικής ταινίας, με βάση το μπεστσέλερ του δημοσιογράφου και συγγραφέα Στιγκ Λάρσον).



Ο «Rango» αναδείχτηκε, τέλος, ως η καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων και οι «Ανίκητοι» (Undefeated), η ιστορία μερικών ποδοσφαιριστών σε μια φτωχική γειτονιά, έκαναν την έκπληξη κερδίζοντας το Οσκαρ Ντοκιμαντέρ. Η βράβευση αυτή ίσως θα μείνει στην ιστορία για το κόψιμο «στον αέρα» – χάρη στην χρονοκαθυστέρηση 5 δευτερολέπτων στην τηλεοπτική μετάδοση της απονομής που εφαρμόστηκε από το 2008 – της «άσεμνης» κίνησης που έκανε επί σκηνής ένας από τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ, ο Τ.Τζ.Μάρτιν, πάνω στη χαρά του.



Οσο για το θεαματικό κλου της τελετής απονομής, πέρα από την επιστροφή ύστερα από οκτώ χρόνια και για ένατη φορά του Μπίλι Κρίσταλ ως παρουσιαστή της βραδιάς – πέρυσι εκλήθη μόνον να σώσει την τελετή τηλεοπτικά από την κοιλιά που έκαναν ο Τζέιμς Φράνκο και η Αν Χάθαγουεϊ - το καναδικής «καταγωγής» διασημότερο και μεγαλύτερο θέαμα στον κόσμο, το Cirque De Soleil ανέλαβε δράση (φαίνεται πως θα το δούμε κι εμείς στην Ελλάδα, φέτος!). Ο Κρίσταλ, που αντικατέστησε τον Εντι Μέρφι ο οποίος είχε αρχικά επιλεγεί, αλλά παραιτήθηκε το Νοέμβριο, χόρεψε, τραγούδησε και έκανε αστεία και για… εβραίους (για την τελετή ενηλικίωσης «Bar Μitzwah») και για τον Χίτλερ (στην εποχή της Ανγκελα Μέρκελ).



Και βέβαια, το κόκκινο χαλί των Οσκαρ είχε και φέτος την τιμητική του με αστραφτερές παρουσίες, όπως εκείνη της Μισέλ Γουίλιαμς (από τα φαβορί για το «Μια εβδομάδα με την Μέριλυν») σε ένα φόρεμα Luis Vuitton και εκείνη της (χαμένης στις «Υπηρέτριες»)_Τζέσικα Τσαστέιν σε ένα φλογερό Alexander McQueen.