Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.   #76

SOMETHING’S GOTTA GIVE

Για την ταινία του 1955 «Daddy Long Legs», όπου πρωταγωνιστούν οι Fred Astaire, Leslie Caron, Thelma Ritter, Fred Clark, Terry Moore, o Johnny Mercer έγραψε την σύνθεση «Something’s gotta give» που ερμήνευσε ο Fred Astaire, αλλά σε δίσκους έκαναν επιτυχία οι McGuire Sisters (5/ 55) και ο Sammy Davis Jr (9/ 55). Γεννημένος το 1925 στη Νέα Υόρκη ο Davis έκανε λαμπρή καριέρα ως τραγουδιστής, χορευτής και ηθοποιός, που δεν τη διέκοψε ούτε το τροχαίο ατύχημα που είχε το 1954, όταν έσπασε τη μύτη του κι έχασε το ένα μάτι του. Πέθανε το 1990 από καρκίνο. Από το 1955-72 είχε 17 επιτυχίες με μεγαλύτερες «The candy man» (1/ 72), «Something’s gotta give» (9/ 55) και «I’ve gotta be me» (11/ 69).

SOMETHING TO REMEMBER YOU BY

Από το 1930 είναι η σύνθεση «Something to remember you by», που αρχικά γράφτηκε για μία λονδρέζικη παράσταση, αλλά τελικά χρησιμοποιήθηκε στο Μπρόντγουέι για το έργο «Three’s a crowd», όπου την παρουσίασε η Libby Holman, η οποία και την έκανε επιτυχία σε δίσκο το 1931. Το 1943, ξαναγύρισε στην επικαιρότητα χάρη στην Dinah Shore. Τη συνοδεύει η ορχήστρα Gordon Jenkins.

SOMETIMES I’M HAPPY

Χάρη στο μιούζικαλ του 1927 «Hit the deck» έγινε γνωστή η σύνθεση του Vincent Youmans «Sometimes I’m happy». Η μελωδία, όμως, ήταν έτοιμη από το 1923 με αρχικό τίτλο «Come on and pet me» και με άλλους στίχους, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε άλλο μιούζικαλ από το οποίο, όμως, κόπηκε. Η πρώτη δημοφιλής εκτέλεση-ηχογράφηση ήταν από τους Charles King – Louise Groody το 1927, που ερμήνευσαν τους νέους στίχους του Irving Caesar. O Vincent Youmans μαζί με τον George Gershwin κυριάρχησαν στο Μπρόντγουέι στη δεκαετία του ’20. Δικά τους είναι το πολυ-ηχογραφημένο «Tea for two» και το «I want to be happy» σε στίχους του Irving Caesar. Το 1930, το μιούζικαλ «Hit the deck» έγινε ταινία και το 1937 με διαφορετικό σενάριο και νέα τραγούδια γυρίστηκε σε φιλμ ως «Follow the fleet» με τους Fred Astaire – Ginger Rogers.

SOMEWHERE, MY LOVE

Όσκαρ κέρδισε η μουσική υπόκρουση της ταινίας του 1965 «Doctor Zhivago» όπου πρωταγωνιστούν οι: Omar Sharif, Julie Christie, Alec Guinness. Τα μοτίβα του φιλμ έγραψε ο Maurice Jarre, που μαζί με τον Paul Francis Webster είναι υπεύθυνοι για ένα τραγούδι που στην οργανική του έκδοση είναι γνωστό ως «Lara’s Theme» και στη φωνητική ως «Somewhere, my love». Η ηχογράφηση που έκανε θραύση είχε την υπογραφή του Ray Conniff. Ο σπουδαίος αυτός μαέστρος, που γεννήθηκε το 1916 (πέθανε το 2002), ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας τρομπόνι κι αργότερα υπήρξε ενορχηστρωτής για τις ορχήστρες Bunny Berigan, Bob Crosby, Harry James, Vaughn Monroe, Artie Shaw. Στη συνέχεια υπήρξε ενορχηστρωτής-διευθυντής ορχήστρας στην «Columbia» και έντυσε μουσικά τις ερμηνείες των Guy Mitchell, Johnny Mathis, Marty Robbins, Johnnie Ray, Frankie Laine. Δεκάδες ήταν τα δημοφιλή άλμπουμ του από το 1957 και μετά. Η δημοφιλέστερη ηχογράφηση του Conniff ήταν το «Somewhere, my love». Το ίδιο κομμάτι το 1966 κυκλοφόρησε με μέτρια απήχηση από τον πιανίστα Roger Williams.

SOMEWHERE THERE IS SOMEONE

Στο στιλ που κινήθηκε ο Dean Martin και οι άλλοι Ιταλοαμερικανοί τραγουδιστές εμφανίζεται με το «Somewhere there is someone» o Lou Monte (21/ 54). Ο Ιταλοαμερικάνος τραγουδιστής-κιθαρίστας που γεννήθηκε το 1917 στη Νέα Υερσέη και πέθανε το 1989, δίνει τη μεσογειακή ευαισθησία της φωνής του μ’ αυτή τη σύνθεση, των Charles Nathan – Dave Heisler που έναν χρόνο πριν είχαν γράψει το «Say you’re mine again» κι έκανε επιτυχία ο Perry Como (3/ 53). Στην εκτέλεση του Monte συνοδεύει η ορχήστρα Henri Rene.

SONG IS ENDED, The

Η σύνθεση του Irving Berlin «The song is ended (but the melody lingers on)» γεννήθηκε το 1927 κι έγινε επιτυχία σε δίσκους έναν χρόνο αργότερα σε δυο εκτελέσεις από τη Ruth Etting και τον «Whispering» Jack Smith και μετά από τη Nellie Lutcher (1948). Ανάμεσα σ’ αυτούς που ηχογράφησαν τη μελωδία είναι οι Nat «King» Cole, Frank Sinatra, Mantovani, Guy Lombardo, Jackie Gleason. Το 1961, για το άλμπουμ «Unforgettable» την ηχογράφησε και η Dinah Washington. H σύνθεση ακούγεται στην ταινία «Blue skies» (1946).

SONG OF INDIA

Το «Song of India» βασίζεται σε διασκευή μιας μελωδίας του Rimsky-Korsakov από την όπερα του 1898 «Sadko» που με τη σειρά της έχει επιρροές από άλλα έργα του συνθέτη από το 1861. Η πρώτη δημοφιλής έκδοση ήταν το 1921 από τον Paul Whiteman. Το 1937, παρουσιάζεται από την ορχήστρα Tommy Dorsey με τρομπετίστα τον Bunny Berigan και το 1938 από την ορχήστρα Glen Gray. Το 1943, ξαναγίνεται επιτυχία ο δίσκος του T. Dorsey και δέκα χρόνια μετά κυκλοφορεί μια δημοφιλής φωνητική έκδοση με τον Mario Lanza (20/ 53). Η σύνθεση ακούγεται στις ταινίες του 1947 «Song of Scheherazade», που αναφέρεται στη μούσα του Rimsky-Korsakov (την υποδύεται η Yvon de Carlo) και του 1959 «The Gene Krupa Story» (ή «Drum crazy»)

SONNY BOY

Μετά την πρωτοποριακή ταινία «The Jazz Singer», που λάνσαρε το 1927 τον ομιλούντα κινηματογράφο, ο Al Jolson έπαιξε στο «The singing fool», όπου τραγουδά στον γιο του που πεθαίνει «Sonny Boy». Ήταν ένα εντυπωσιακό, μελοδραματικό τραγούδι του 1928 που έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να κλαίνε με λυγμούς στους κινηματογράφους. Σε δίσκους το 1928 έγινε επιτυχία για τον Al Jolson, τη Ruth Etting, τον Jan Garber, το 1929 για τον Gene Austin και το 1941 για τις Andrews Sisters. Τη σύνθεση ερμήνευσε το 1946 στο «The Jolson Story» ο Larry Parks (με τη φωνή του Al Jolson) και το 1949 o ίδιος (πάλι ντουμπλαρισμένος) στο «Jolson sings again». Επίσης στο φιλμ του 1956 «The best things in life are free» την αποδίδει ο Norman Brooks (με την φωνή του Jolson).

SO RARE

Ο συνθέτης Jerry Herst και ο στιχουργός Jack Sharpe έγραψαν το 1937 το «So rare», που έκαναν επιτυχία τόσο ο Guy Lombardo (1/ 37) όσο και ο Gus Arnheim (2/ 37), αλλά πρώτος παρουσίασε ο Jimmy Dorsey. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Dorsey ξαναηχογραφεί το κoμμάτι, και αυτή τη φορά η εκτέλεσή του πουλάει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα (2/ 57). Στο σαξόφωνο είναι ο ίδιος ο Jimmy Dorsey, ο οποίος πρόλαβε να παραλάβει τη χρυσή διάκριση, λίγες εβδομάδες πριν από τον θάνατό του από καρκίνο, σε ηλικία 53 χρόνων. Η χορωδία που συνοδεύει στο «So rare» είναι οι Arthur Malvin Singers. 

SOUTH AMERICA, TAKE IT AWAY!

Ο συνθέτης-στιχουργός Harold Rome, που έχει υπογράψει επιτυχίες όπως «Everybody loves somebody», «All of a sudden my heart sings» και «Wish you were here», το 1944 δημιούργησε το «South America, take it away!», που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη ρεβί του Μπρόντγουέι «Call me mister», τo 1946. Σε μία στρατιωτική καντίνα το ερμηνεύει η Betty Garrett. Στην ταινία του 1951 «Call me mister» ακούγεται στην υπόκρουση. Πρωταγωνιστές η Betty Grable και ο Danny Thomas. Σε δίσκους η σύνθεση είχε δύο δημοφιλείς εκτελέσεις: με τον Bing Crosby και τις Andrews Sisters (1946) και με την ορχήστρα Xavier Cugat κι ερμηνευτή τον Buddy Clark. Είναι ο ίδιος ο Clark που το 1947 ξεκίνησε προσωπική καριέρα κι είχε τρία Νο 1 («Linda», «Peg o’ my heart», «Love somebody») έως το 1949, όταν σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. 

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ