ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ «Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ εκκινούν το νέο τους αφιέρωμα Αμερικανικό Πολιτικό Σινεμά με ταινίες που αγγίζουν πολλαπλούς προβληματισμούς της μεγάλης χώρας, με κορυφαίες σκηνοθετικές υπογραφές όπως των Άρθουρ Πεν, Φρεντ Τσίνεμαν, Τζον Φράνκενχάιμερ, Φράνσις Φορντ Κόπολα και πρωταγωνιστές μεγάλους σταρ όπως τους Μάρλον Μπράντο, Τζέιν Φόντα, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Φρανκ Σινάτρα, Τζιν Χάκμαν. Πρώτη ταινία του αφιερώματος τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το κοινωνικό δράμα του Άρθουρ Πεν Η καταδίωξη (ΗΠΑ, 1966, έγχρωμη, 134’). Παίζουν: Μάρλον Μπράντο, Τζέιν Φόντα, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Άντζι Ντίκινσον, Ρόμπερτ Ντιβάλ, Τζέιμς Φοξ.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Κώστα Τσιναρίδη. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Η καθυστερημένη ύπαιθρος στο σινεμά.

Σε μια μικρή πόλη του αμερικάνικου Νότου, η απόδραση ενός κρατουμένου διαταράσσει τη φαινομενική ηρεμία της μικροκοινωνίας.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Η αμερικανική ύπαιθρος παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον προς μελέτη, μια και κυριαρχείται από οικονομική και κοινωνική καθυστέρηση. Ιδιαίτερα η ύπαιθρος του Νότου δε μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ τη μεγάλη υποβάθμιση που υπέστη μετά τον εμφύλιο. Αν προσθέσουμε και τα ρατσιστικά στερεότυπα, τότε έχουμε μπροστά μας ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα. Η Καταδίωξη γυρίστηκε ακριβώς σε μια περίοδο όπου οι αντιθέσεις της αμερικανικής υπαίθρου είχαν φτάσει σε έσχατο σημείο. 

Η οικονομική καταπίεση που ασκεί ένας μεγαλοεπιχειρηματίας σε μια μικρή πόλη έχει γεμίσει την καθημερινότητα των κατοίκων με μια διαρκή υποκρισία. Μόνο ο σερίφης της πόλης (Μάρλον Μπράντο) κατορθώνει να διατηρεί την αξιοπρέπειά του, παρόλο που έχει υποβαθμιστεί σε “φύλακα της πολιτείας” και, ουσιαστικά, της ιδιοκτησίας του μεγαλοεπιχειρηματία. Όταν συντελείται η απόδραση ενός καταδίκου (Ρόμπερτ Ρέντφορντ), τότε η φαινομενική ηρεμία της πόλης διαταράσσεται. Ο κατάδικος είναι φίλος του πλούσιου γιού (Τζέιμς Φοξ), ενώ και οι δύο είναι ερωτευμένοι με την ίδια γυναίκα (Τζέιν Φόντα). Όταν οι πολίτες αποφασίζουν να συνδράμουν αυτόκλητα τον σερίφη, η καταδίωξη μετατρέπεται σε ένα ξέσπασμα απίστευτης βιαιότητας. 

Η αρετή της ταινίας βρίσκεται στο ότι καταφέρνει να συνδυάσει τον γρήγορο ρυθμό παράλληλα με την οξύτατη κοινωνική κριτική. Η πόλη σκιαγραφείται ως ένας μικρόκοσμος με κύριο γνώρισμα την καθημερινή απρέπεια των κατοίκων του. Η οικονομική εξάρτηση τούς έχει στερήσει κάθε ηθικό φραγμό ώστε να πετύχουν αυτό που θέλουν. Από την κριτική δε γλυτώνουν ούτε οι φτωχότεροι της ιστορίας, αφού είναι πάντοτε πρόθυμοι να μιμηθούν, όσο μπορούν, τους πλούσιους στην εξαγορά συνειδήσεων. Μόνο ο σερίφης αρνείται να πάρει χρήματα, κερδίζοντας το σεβασμό του θεατή για τη διατήρηση της ακεραιότητάς του μέσα σε ένα διεφθαρμένο πλαίσιο. Φυσικά, πιο σοκαριστική παραμένει η σκηνή με την μίμηση του κυνηγιού από την μεθυσμένη ομήγυρη, προάγγελος της τελικής σκηνής που θυμίζει Αποκάλυψη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία αποτέλεσε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική αποτυχία στην εποχή της. Τελικά, τα νοήματά της κατόρθωσαν να αντέξουν στο χρόνο, δικαιώνοντας όλους τους συντελεστές για τη συμμετοχή τους στο εγχείρημα. Στη σημερινή εποχή, με μια ολόκληρη κοινωνία να μην εμφανίζει σχεδόν καθόλου ψήγματα αλληλεγγύης λόγω οικονομικής και κυρίως ηθικής ανεπάρκειας των μελών της, Η Καταδίωξη φαντάζει ένα τραγικά επίκαιρο σχόλιο.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε την Καταδίωξη είναι:

Για τη σκηνοθεσία του Άρθουρ Πεν, που αντιπαραθέτει σκηνές φαινομενικής ηρεμίας σε άλλες με μεγάλη ένταση.

Για το σενάριο της Λίλιαν Χέλμαν, που διασκευάζει με κινηματογραφικούς όρους ένα θεατρικό έργο.

Για τη ρεαλιστική απεικόνιση της μικροκοινωνίας της αμερικανικής υπαίθρου.

Για τον εξαίρετο πρωταγωνιστικό ρόλο του Μάρλον Μπράντο, που λειτουργεί ως σταθερό σημείο μέσα σε μια θύελλα.

Για τους ρόλους των νεαρών τότε Τζέιν Φόντα και Ρόμπερτ Ρέντφορντ, που στέκονται επάξια δίπλα στον σούπερσταρ Μπράντο.

Για την εξαίρετη φωτογραφία του Τζόζεφ Λασέλ, που αποδίδει μια καυτή ατμόσφαιρα.

Για δύο συγκλονιστικές σκηνές: τη σχετικά ήπια μίμηση ενός κυνηγιού και το πραγματικό κυνήγι, που οδηγεί σε έκρηξη υστερίας.

Για τις πολύ μεγάλες κοινωνικές και ψυχολογικές αναλογίες με το σήμερα.

Για την απόδειξη ότι όσο πιο ρεαλιστικά μια ταινία απεικονίζει την κοινωνική πραγματικότητα, τόσο λιγότερα εισιτήρια κόβει.

Για την ένδειξη ότι το αμερικανικό σινεμά είχε μπει σε βαθύ προβληματισμό τη δεκαετία του ’60, μια τάση που αργότερα ανακόπηκε.

Υ.Γ. Τη Δευτέρα 5 Μαρτίου στις 21:00 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το κοινωνικό δράμα του Φρεντ Τσίνεμαν Τζούλια (1977).