ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΣΤΟ «ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, ως άνοιγμα του νέου αφιερώματός της Μεταμοντέρνος Αμερικανικός Τρόμος, παρουσιάζει τη Δευτέρα 18 Ιουλίου στις 21:30 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4, κάθετη στη Βασιλέως Γεωργίου, τηλ. 2310828642) το καθηλωτικό θρίλερ του Ανατόλ Λίτβακ Στον ίσκιο του δολοφόνου (ΗΠΑ, 1948, ασπρόμαυρη, 89'). Παίζουν: Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Μπαρτ Λάνκαστερ, Αν Ρίτσαρντς, Γουέντελ Κόρεϊ. Από τις 20:30 ως τις 21:30 θα προηγηθεί μουσική συναυλία με συνθέσεις του Πάρι Παρασχόπουλου σε ερμηνεία τραγουδιού από τον Δημήτρη Νικολούδη.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Τα φιλμ νουάρ ως όχημα πολλάπλών υπαρξιακών ερωτημάτων και διλημμάτων.

Μια γυναίκα ακούει τυχαία μια τηλεφωνική συνομιλία του συζύγου της και, νομίζοντας πως πρόκειται για τη σχεδιαζόμενη δολοφονία της, προσπαθεί να την αποτρέψει.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Επειδή (είναι λογικό) ενδέχεται να ενσκήψουν διαφωνίες για το τι εστί μεταμοντέρνος αμερικανικός τρόμος, έχω να εξηγήσω τα ακόλουθα. Τα φιλμ που υπηρετούν το (κατ' εμέ) είδος είναι διαχρονικά, είχαν ξεφύγει αισθητικά και ως άποψη για την εποχή τους, και μετεξέλιξαν τις μεγάλες πρωτοπορίες που είχαν ξεκινήσει οι Ούλμερ (Παράκαμψη), Σιόντμακ (Οι δολοφόνοι) και άλλοι. Το μεταμοντέρνο σε αυτές τις ταινίες αφορά στην απόλυτα πειστική καταγραφή του ελλείποντος χρόνου και στην εισροή μιας μελαγχολίας ακαθορίστου επιπέδου, που εκκρίνει μια βιωματική πλέον για τον θεατή αίσθηση απώλειας. Η αγωνία του τέλους μας, η απειλή από το α-σήμαντο (η συνακρόαση σε ένα τηλεφώνημα), η ωρολογιακή ακρίβεια του χρόνου που τελειώνει ορίζουν και την αδυναμία της αντιληπτικότητας της ευτυχίας στο τώρα (Δες και τη μεταγενέστερη Έξαψη του Κάσνταν).

Το Στον Ίσκιο του Δολοφόνου, ιστορία μιας άρρωστης γυναίκας που τη γεμίζουν οι φόβοι της επικείμενης δολοφονίας της,ο θεατρικός χώρος των δρωμένων καταργείται χάρη σε ένα πολύπλοκο, πολυφωνικό μοντάζ αναδρομών στο παρελθόν και εκδοχών. Είναι φανερό πόσο πολύ επηρεάστηκε ο Κιούμπρικ στο Χρήμα της οργής (1956), και φυσικά ο Ταραντίνο στο Reservoir Dogs (1992).  H αλήθεια συναρμολογείται σταδιακά, ψηφίδα-ψηφίδα, βλέπουμε μέρη της ως την τελική ολοκλήρωση. Ωστόσο, πέρα από αυτά, το μεταμοντέρνο ξεπηδάει από τον ιδρώτα στο πρόσωπο, από την έκπληξη του απρόσμενου, από τα βήματα στις σκάλες, από την αδυναμία αναστολής της δολοφονικής εντολής. Το συμβάν διαλύεται μέσα στην αχανή πόλη, η φωνή εξασθενίζει, το μοιραίο εφορμά. Η σκηνοθεσία του Λίτβακ είναι συγκλονιστική, το μοντάζ είναι μεγαλειώδες και λειτουργικό, και η φωτογραφία μαζί με τους φωτισμούς ολοκληρώνουν αυτό το δράμα ήσσονων τόνων.

Πρόκειται για ένα ντελικάτο νουάρ, που όμως ξεχωρίζει από το είδος για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Είναι μια μοναδική ταινία, που όχι μόνο την παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα, αλλά σε κάνει να βιώσεις πόσος χρόνος σου απομένει ακόμα.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Στον ίσκιο του δολοφόνου είναι:

Για την ωρολογιακή σκηνοθεσία του Λίτβακ, που σε παρασέρνει σε μια δίνη.

Για τη συγκλονιστική ερμηνεία της Μπάρμπαρα Στάνγουικ που προτάθηκε για Όσκαρ.

Για τη φωτογραφία του μετρ Σολ Πολίτο, που μας μεταφέρει μια συνεχή μελαγχολία.

Για το αριστοτεχνικό μοντάζ του Γουόρεν Λόου, που μας μεταφέρει ένα κλίμα αναμονής και έντασης.

Για τις αριστοτεχνικές αναδρομές στο χρόνο.

Για τη διάφανη αίσθηση απώλειας που επικρέμεται ως σπάθη.

Για όλη την απέραντη μοναξιά που αποπνέει το φιλμ.

Γιατί το φιλμ αποτελεί αρχετυπικό καλούπι για το Χρήμα της Οργής του Κιούμπρικ και το Reservoir Dogs του Ταραντίνο.

Γιατί χάρη στη δεξιοτεχνία του Λίτβακ δε φαίνεται καθόλου η θεατρογενής καταγωγή του έργου.

Γιατί ο άψογος ακαδημαϊσμός του δημιουργού μετατρέπεται σε πρωτοπόρο μοντερνισμό.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 25 Ιουλίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το σπουδαίο θρίλερ του Μπλέικ Έντουαρντς Επιχείρηση “Τρόμος” (1962).

 PAGE 2