Μπορεί το Nashville να είναι η πιο καυτή νέα τηλεοπτική σειρά, αλλά αν σου κληρώσει να πας στην ομώνυμη πόλη είναι δεδομένο ότι θα σου βγει ο Καραϊσκάκης από μέσα σου. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε μένα.
‘’Ευτυχώς που δεν έπιασαν στα χέρια τους το Κολοσσαίο’’ μας έκανε πλάκα γελώντας η παρέα Ιταλών στο πίσω κάθισμα του τουριστικού λεωφορείου. Την ίδια ώρα που εγώ έβριζα την μεσήλικα ξεναγό η οποία επέμενε ότι ο καφετί Παρθενώνας (ακριβής αναπαράσταση, κομπλέ με άγαλμα της Αθηνάς) που στολίζει από το 1897 το Centennial Park στο downtown Nashville είναι ‘’καλύτερο από αυτόν στην Αθήνα, αφού είναι ολόκληρος και όχι συντρίμμια’’.
Όλα αυτά στα πλαίσια εντός πενθήμερου ταξιδιού που έκανα στην ‘’Αθήνα του Νότου’’, όπως είναι ένα από τα δυο παρατσούκλια του Nashville (σ.σ. το άλλο είναι Music City USΑ), πριν 3-4 χρόνια.
Αν και η ατάκα της ξεναγού που με εξόργισε στα αλήθεια ήταν αυτή που ψιθύρισε αφού πρώτα φρόντισε να ρωτήσει αν υπάρχουν Έλληνες στο λεωφορείο. Ότι δηλαδή ‘’Οι Έλληνες μας έχουν ζητήσει την βοήθειά μας για να ξαναχτίσουμε τον δικό τους’’.
Γιατί αυτό που δεν ήξερα τότε είναι ότι όταν οπουδήποτε στον Αμερικάνικο Νότο κάποιος πει ‘’πήγα στον Παρθενώνα’’, εννοεί αυτόν στον Nashville ο οποίος λειτουργεί σαν πινακοθήκη, χώρος δεξιώσεων και background για θεατρικές παραστάσεις.
Και μαζεύει πάνω από 1.000.000 επισκέπτες το χρόνο.
Κατά τα άλλα η πόλη -στην οποία προσεχώς ξεκινάει ο ''αγώνας'' της Hayden Panettiere να κλέψει τον γκόμενο και την ζωή της μεσήλικας country ντίβας στο τηλεοπτικό Nashville- σε κάνει να καταλαβαίνεις γιατί οι Αμερικάνοι ονομάζουν οτιδήποτε είναι εκτός Ανατολικής και Δυτικής Ακτής flyover country.
Η πρωτεύουσα του Tennnessee είναι η πόλη που συγκεντρώνει κάθε νέο μουσικό ταλέντο της country στην -πλημμυρισμένη με vintage δισκοπωλεία και μαγαζιά που πουλάνε καουμπόικες μπότες- κεντρική της λεωφόρο.
Με τους υπαλλήλους και στα δυο να είναι συνήθως 20άρηδες με φαβορίτες τύπου Έλβις που σου πουσάρουν φυλλάδια για το σε ποιο από τα ιστορικά club της District παίζει το βράδυ η μπάντα τους.
Γενικώς η μουσική είναι το μοναδικό πράγμα αξιόλογο πράγμα που συμβαίνει εδώ. Ξεκινώντας από τα κυτία στο δρόμο που παίζουν country μουσική καθώς περνάς δίπλα τους και συνεχίζοντας με το εντυπωσιακό Country Music Hall of Fame and Musuem που εξωτερικά θυμίζει πιάνο.
Ενώ εσωτερικά περιλαμβάνει από ένα τοίχο γεμάτο πλατινένιους δίσκους, high tech κουβούκλια για να ακούς tracks του 1920, μέχρι και μια Cadillac με χρυσά ρεβόλβερ αντί για χερούλια και ασημένια σέλα αντί για λεβιέ ταχυτήτων.
Η ψυχή της πόλης δεν είναι άλλη από το θρυλικό RCA Studio Β, εκεί που ηχογράφησε ο Έλβις τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, συνήθως με κεριά αναμμένα και μια χορωδία αφροαμερικανίδων κρυμμένη στο σκοτάδι πίσω του.
Εδώ όμως είναι που τελειώνουν τα καλά νέα. Γιατί αν ξύσεις λίγο την επιφάνεια του Nashville το μόνο που θα διαπιστώσεις είναι μια μυρωδιά από βαριά επαρχία και μια γενικότερη ντεκαντάνς.
Όπως αυτή που ένοιωσα όταν ο χαμογελαστός υπάλληλος στο ασανσέρ του Country Music Hall of Fame μου εκμυστηρεύτηκε ότι μαζεύει εδώ και οχτώ χρόνια χρήματα προκειμένου να έρθει για μια εβδομάδα στην Μύκονο.
Ή η 19χρονη στρίπερ με τις ξανθές μπούκλες που μου είπε ότι ονειρεύεται να δει κάποτε την θάλασσα, η οποία απέχει μόλις 300 χλμ από το Nashville.
Αλλά φοβάται να μπει στο λεωφορείο και να ταξιδέψει μόνη της εξαιτίας των ‘’serial killers’’.
Όλα αυτά ενώ μου χόρευε από απόσταση τριών μέτρων, καθώς το Nashville είναι κομμάτι της Bible Zone, εκεί όπου οι χριστιανικές αξίες τηρούνται με ευλάβεια.
Άσε που απέξω ακριβώς υπήρχε και ένα παιδοβούβαλο 300 κιλών, που πέρασε όλο το βράδυ τρώγοντας burgers και διαβάζοντας κόμικς, δουλειά του οποίου ήταν να με εμποδίσει να την πλησιάσω λιγότερο από τρία μέτρα.
Ο αδελφός του, λιγότερο παιδόβουβαλο, ήταν παρκαρισμένος στο bar. Σε αυτόν ήταν έδινες 2 δολάρια για να πάει να σου φέρει από την κοντινή κάβα μια μπύρα (τυλιγμένη μέσα σε μια χαρτοσακούλα), καθώς το αλκοόλ απαγορευόταν στο strip club.
Όπως απαγορευόταν και στην διπλανή κομητεία, εκεί που εδρεύει ένα από τα μεγαλύτερα αποστακτήρια ουίσκι του πλανήτη. Και όταν λέμε απαγορεύεται, εννοούμε ότι δεν μπορείς καν να κάτσεις στο μπαλκόνι σου και να πιεις.
Με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να βρίσκουν άλλους τρόπους να κάνουν κεφάλι, όπως το να βάζουν whiskey σε φαγητά, γλυκά, ακόμη και το ψωμί.
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ θα τα έπινα αν ζούσα σε μια πόλη που, πέρα από την Ακρόπολη, το πιο ορατό αξιοθέατο ήταν ο πύργος του Batman, όπως αποκαλούν οι ντόπιοι τον ουρανοξύστη της AT&T που χτίστηκε το 1994. Τον οποίο και σιχαίνονται.
Ενώ μέχρι το 2006 οι ξεναγοί σε πέρναγαν και μια βόλτα από το ξύλινο σπίτι του Johhny Cαsh, μέχρι που αυτό πήρε φωτιά όταν ο νέος του ιδιοκτήτης, ο Barry Gibb των Bee Gees, το έβαψε με εύφλεκτη μπογιά.
Πάντως μην ανησυχείτε, καθώς υπάρχουν πολλά ακόμη σπίτια σταρ επωνύμων να δείτε. Αρκεί να ακολουθήσετε την Nashville Home of the Stars Tour, μια από τις πιο σουρεάλ εμπειρίες που είχα την χαρά να απολαύσω -ξεμέθυστος- στην ζωή μου.
No comments:
Post a Comment