ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟΝ 958 ΤΗΣ ΕΡΤ 3

8-9
Πάρις Παρασχόπουλος

Πρωινά κλασικής μουσικής
Προσέγγιση της κλασικής μουσικής
9-10
Ελένη Τσιτούρη

Το Λίγο του Κόσμου
Σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, της επιστήμης και του πολιτισμού
10-11
Πέννυ Τομπρή

Να σου Πω Ένα Παραμύθι;
Αφήγηση παραμυθιών από όλο τον κόσμο, με ανάλογη μουσική επιμέλεια
11-12
Λευτέρης Κογκαλίδης

Χρυσή Δισκοθήκη
Αξέχαστες επιτυχίες σημαντικών ερμηνευτών της διεθνούς μουσικής σκηνής και σπάνιες ηχογραφήσεις
12-13
Μάγδα Δημάκη

Κυριακή στον 9.58
Κυριακάτικη εκδρομή στα ελληνικά μουσικά τοπία, με στάσεις σε αγαπημένους και γνώριμους ήχους και στόχο την απόλαυση της ελληνικής μουσικής σε όλες τις εκφάνσεις της.
13-14
Μαρία Βασιλειάδου
Μουσικές επιλογές
14-16
Δημήτρης Νικολούδης

Τα Καλά Τραγούδια Βρίσκουν το Δρόμο τους
Εκπομπή πλημμυρισμένη με τραγούδια + μουσικές από την ελληνική δισκογραφία
16-17
Τάσος Ξενιάδης
Μουσικές επιλογές
17-18
Λευτέρης Κογκαλίδης
Μουσικές επιλογές
18-22

Ράδιο Νοσταλγία
H εκπομπή του 9.58fm που αναμεταδίδεται από την ΕΡΑ με τους τέσσερις βετεράνους του ραδιοφώνου -Λευτερης Κογκαλιδης,Γιαννης Πετριδης,Γιωργος Παπαστεφανου,Αλεξης Κωσταλας.
22-24
Πάνος Ηλιόπουλος

Jazz βραδιές
Επιλογές από τη jazz μουσική σκηνή της Ευρώπης και της Αμερικής, από τα ’50 ΄s μέχρι σήμερα

ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟΝ 958

καθε Σαββατο το προγραμμα του 958
8-9
Πάρις Παρασόπουλος

Πρωινά κλασικής μουσικής
Προσέγγιση της κλασικής μουσικής
9-10
Π. Τομπρή

Υλικό Ονείρων
Η λογοτεχνία σε λέξεις, νότες και ιδέες που αντέχουν στο χρόνο
10-12
Τάσος Ξενιάδης

Μουσικές επιλογές
Ιδιαίτερες, επιλεγμένες μουσικές επιλογές από προσωπ. δισκοθήκη
12-14
Μάγδα Δημάκη

Καφές κι Εφημερίδα
Η πυξίδα του Σαββατοκύριακου με δείκτη στον πολιτισμό. Προτάσεις για εκδηλώσεις, γεγονότα, συναυλίες, μουσική, χορό, θέατρο, σινεμά, θεάματα, εικαστικά για να μη χάνεστε στη μετάφραση.
14-16
Δημήτρης Νικολούδης

Τα Καλά Τραγούδια Βρίσκουν το Δρόμο τους
Εκπομπή πλημμυρισμένη με τραγούδια + μουσικές από την ελληνική δισκογραφία
16-18
Μερσιάννα Ελευθιεριάδου

Ζούμε για να Ακούμε Μουσική
Lounge, funk, soul, electronica, alternative, δεν έχει σημασία φτάνει να υπάρχει μουσική!
18-20
Ειρήνη Μπέλλου

Το Ημερολόγιο της Εβδομάδας
Οι ραδιοφωνικές σελίδες ημερολογίου της εβδομάδας: το στίγμα του 7ημέρου & πολιτιστικές εκδηλώσεις που «τρέχουν»
20-22
Τάσος Ξενιάδης

Μουσικό Ταξίδι
Νέες κυκλοφορίες, αφιερώματα σε καλλιτέχνες, τα δημοφιλέστερα των charts ΗΠΑ + Βρετανίας, ειδήσεις για τις επερχόμενες ηχογραφήσεις και συναυλίες
22-24
Πάνος Ηλιόπουλος

Jazz βραδιές
Επιλογές από τη jazz μουσική σκηνή της Ευρώπης και της Αμερικής, από τα ’50 ΄s μέχρι σήμερα

¨ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 958 FM ΤΗΣ ΕΡΤ 3

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΔΕΥΤΕΡΑ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Νεο προγραμμα στον 958 του Ραδιοφωνικου Σταθμου Μακεδονιας της ΕΡΤ 3 ισχυει εδω και λιγες μερες.Απο Δευτερα εως Παρασκευη εχει ως εξης
7-8
Φ. Γιολτζίδου
Χρώμα και Άρωμα καφέ
Νέα ημέρα, νέες + αγαπημένες μουσικές + μικρά νέα + ευχάριστες ειδήσεις
8-9
Ε. Καρκίτη
Με Ζάχαρη + Γάλα
Το talk show που αγαπούν να ακούν οι ακροατές μας, Νο2 σε ποσοστό ακροαμ.
9-10
Γ. Τούλας
Ζώνη Αγνότητας
Αιχμηρή,σαρωτική εκπομπή, με καθημερινούς διαγωνισμούς + κινηματογραφικές πρεμιέρες
10-11
Αν. Γρηγοριάδου
Καλημέρα
Μαγκαζίνο, με ξεναγήσεις γκρουπ 60 ατόμων 2 φορές το μήνα σε μοθσεία κτλ, διαγωνισμούς, συνεντεύξεις
11-12
Φ. Μπαλογιάννη
Με Άλλο Αέρα
Μουσικές του κόσμου, αφιερώματα σε μουσικούς και επιτυχημένα ρεύματα
12-13
Γ. Καλιεντζίδης
Βουστροφηδόν
Πολιτιστικό περιοδικό, βιβλίο, πανεπιστήμιο, αρχαιολογία, πολιτισμικοί φορείς
13-14
Π.Μπακογιώργου
Όμορφη Πόλη
Η καλύτερη μουσική, κάθε Δευτέρα γαλλόφωνες μουσικές, κάθε Πέμπτη έθνικ, διαγωνισμοί κτλ
14-16
Ε. Κουρτίδου – Θ. Γωγάδης
Κάτι Παίζει
2ωρο μαγκαζίνο, με ένθετα για εικαστικά, θέατρο, περιβάλλον, χορός, κτίρια, ρεπορτάζ, βιβλίο. Δυο φορές την εβδομάδα οι ακροατές συγγράφουν με sms ένα θεατρικό έργο που θα ανεβάσει το ΚΘΒΕ το 2010
16-17
Π.Παρασχόπουλος
Da Capo
Η μουσική χθες και σήμερα, με πολλά ιστορικά στοιχεία για την καθημερινότητα των μουσικών δημιουργών
17-18
Γ.Γκροσδάνης
Πιο Πολύ κι Απ΄ τους Ανθρώπους τα Τραγούδια τους Αγάπησα
Με θεματικούς άξονες (ελλην., ξένη μουσική, σινεμά κτλ) πάνω στη μουσική, το τραγούδι και τους πρωταγωνιστές. Φέτος, μια φορά την εβδομάδα αφιέρωμα στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου
18-19
Θ.Ζλατάνος
Κυματικά Φαινόμενα

Βινύλια και cd ανάκατα, σε ήχους ροκ, τζαζ, new age και experimental
19-20
Δευτ-Τετ



Τρ-Πε-Παρ




Μ. Τσικάρα
Μεθυσμένο Παραμύθι

Ε. Κουσιοπούλου
Η Ζωή Όπως μας Αρέσει



Rock, έντεχνα, ρεμπέτικα, jazz, ορχηστρικά, soundtracks πλεγμένα με ποιητικό λόγο

Πρόσωπα, δημιουργοί, το soundtrack της σύγχρονης πόλης
20-21
Μ.Λουκοβίκας
Μεσογείου Παράπλους
Μουσικός και πολιτιστικός παράπλους της Μεσογείου
21-22
Κ.Εφραιμίδης
Περιστροφές
Electronica, rock, jazz, folk, ethnic μουσικές
22-23
Αρχ.Παναγιωτίδης
Ρετρό
ήχοι ροκ εν ρολ, μπλουζ, τζαζ, ποπ, χθες και σήμερα
23-24
Μ.Βασιλειάδου
Μουσικές επιλογές ροκ, ποπ, ελληνικά, ethnic, παλιά + νέα, κάθε μέρα κι αλλιώς
24-01
Γ.Σημαντήρας
Διαμάντια
Έλληνες+ξένοι σε ξένες ενορχηστρ., διαγωνισμοί+συνεντεύξεις

E.U. UNVEILS INTERNET INNOVATION STRATEGY

The European Union has outlined its vision of a better connected world, unveiling a new strategy designed to support innovation through investment. Viviane Reding, EU commissioner for information society and media, said in a speech Thursday that the internet has the power to make European systems smarter and more efficient across the board. Reding suggested that the internet could lead to lower emissions, better healthcare, and less congested roads, for example, if the information it contains is harnessed correctly and efficiently. The strategy is designed to boost European internet infrastructures, and Reding said that the EU will work with national governments and IT companies to build up a EUR 300m investment fund. The European Commission (EC) has already invested EUR 400m in more than 90 European projects under its ICT research programme, and will invest another EUR 200m a year until at least 2013. This latest announcement will contribute to the EC's plans to make Europe a leader in the research and rollout of future internet technologies needed to " smarten up" infrastructures, Reding said.
-->

ΠΕΜΠΤΗ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Old MacDonald had a farm: οι στιχοι ειναι απο το 1706 και η μουσικη απο το 1859.
*Κουβανεζικο τραγουδι του 1931 είναι το Yours,με πρωτοτυπο τιτλο Quiereme mucho.
*Από την Τσεχοσλοβακια προερχεται το Beer barrel polka (1939).Πρωτοτυπος τιτλος Skoda lasky(1934).
*Η επιτυχια του 1962 Monster mash παραπεμπει ευθεως στον πρωταγωνιστη ταινιων τρομου Boris Karloff.
*The aba daba honeymoon του 1941 αναφερεται στον γαμο χιμπαντζη με μαιμου.
*Εως σημερα η πιο δημοφιλης Βραζιλιανα τραγουδιστρια εκτος της χωρας της παραμενει η Καρμεν Μιραντα.Γεννηθηκε στην Πορτογαλια,μικρη πηγε στην Βραζιλια,οπου 15 χρονων εργαζοταν σε καταστημα που πουλουσε γυναικεια καπελα.Η πρωτη ηχογραφηση της ηταν η σαμπα Nao va simbora(1929).Η πρωτη επιτυχια της ηταν το Pra voce gostar de mim.Το 1939 στις ΗΠΑ,οπου συντομα γινεται η δευτερη καλυτερα αμοιβομενη καλλιτεχνις στο Χολλυγουντ.Επαιξε σε δεκα ταινιες.Μουσειο στην μνημη της υπαρχει στο Ριο ντε Τζανειρο.
*Γαστρονομικα:στο Στομιο της Λαρισας,διπλα στο κυμα,χειμωνα-καλοκαιρι,η αγαπημενη μας ψαροταβερνα είναι «Το Τσαγεσι» που διευθυνει ο Τασος Καλιντζης.Λιγο πιο περα είναι το μπητς μπαρ(λειτουργει μονο τα καλοκαιρια) Ipanema,που ο ειλικρινως υμετερος βαπτισε πριν οκτω καλοκαιρια.
*Δεν κυκλοφορει ουτε εντος ουτε εκτος Ελλαδος σε VHS η DVD η ταινια που γυριστηκε με φοντο την Υδρα και φιλοξενει το «Τι ειν’αυτό που το λενε αγαπη».Προκειται,βεβαια,για το «Παιδι και το δελφινι».

Η MADELEINE PEYROUX ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΑΘΗΝΑ-
Η Madeleine Peyroux, η τραγουδίστρια που όσες φορές έχει έρθει στην Ελλάδα καθήλωσε το κοινό, επιστρέφει στην Αθήνα στις 28 Νοεμβρίου για μια εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
«Επιτέλους και μια καλλιτέχνιδα που την βλέπουμε στην ακμή της, την ώρα που μιλάει και παραμιλάει μάλιστα για αυτήν όλος ο κόσμος της Jazz και όχι μόνον» έγραψαν οι εφημερίδες για αυτήν με αφορμή τις εμφανίσεις της.
Ο δίσκος της Careless Love έγινε χρυσός στην Ελλάδα, λίγους μήνες μόνο μετά την κυκλοφορία του, αποδεικνύοντας την μεγάλη αγάπη του ελληνικού κοινού στην υπέροχη αυτή τραγουδίστρια που έχει κάνει όλον τον κόσμο να μιλάει για αυτήν.
Με ένα πιάνο, ένα μπάσο, ντράμς, την κιθάρα της και μερικά από τα ωραιότερα jazz κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, η Madeleine Peyroux χωρίς σκηνή, με οδηγό τη φωνή και το αίσθημα, θα μας χαρίσει μια αξέχαστη βραδιά.
Η εμφάνισή της θα γίνει στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 21.00. Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινά την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου.
Εισιτήρια στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, στο εκδοτήριο (Ομήρου 8, Σύνταγμα) Δευτέρα-Παρασκεύη 10 το πρωί με 4 το απόγευμα και τηλεφωνικά με πιστωτική στο 210-7282333 ή ηλεκτρονικά στο www.megaron.gr

MTV GREECE ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Εδώ και λιγες ημερες η Θεσσαλονικη βλεπει από την συχνοτητα 44 UHF την MTV GREECE ,που ανηκει στον ομιλο του εφοπλιστη Βικτορα Ρεστη.Ειναι η συχνοτητα που ως τωρα χρησιμοποιουσε το μουσικο καναλι b( Balkania TV Music) ιδιοκτησιας Κωστα Περτσινιδη.
Το καναλι διαθετει αδεια δορυφορικης εκπομπης από το ΕΣΡ ενώ παραλληλα είναι ένα από τα 42 περιφερειακα καναλια στην Ελλαδα που εξασφαλισαν την εγκριση του ραδιοτηλεοπτικου συμβουλιου για εκπομπη ως επιγεια ψηφιακη τηλεοραση.
Ο σταθμος προς το παρον εκπεμπει βιντεο κλιπ.Συντομα θα προστεθουν εκπομπες,σειρες και ειδησεις από τον χωρο της μουσικης,του κινηματογραφου και της σωου μπιζνες γενικοτερα.Επισης θα αναζητηθουν νεα προσωπα για τις ελληνικες παραγωγες του καναλιου,που θα εκφραζουν και τον τοπικο προσανατολισμο του..

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Aloha oe,χαβανεζικο τραγουδι του 1878,που εγινε επιτυχια στις ΗΠΑ 30 χρονια αργοτερα.Το εγραψε η βασιλισσα Liliuokalani.
*Mambo jambo ηταν το τραγουδι που δημιουργησε την μοδα του μαμπο στις ΗΠΑ το 1950.
*Sixty minute man,επιτυχια του 1951 για τους Dominoes,ηταν σε ρυθμο ροκ’ν’ρολλ πριν βγει το ροκ’ν’ρολλ.
*Διασκευη του αυστριακου τραγουδιου Dein ist mein ganzes herz(1931) ειναι το Yours is my heart alone.
*Το κουβανεζικο Aquellos ojos verdes(1931) εγινε Green eyes στις ΗΠΑ.
*Αμερικανικα τραγουδια αφιερωμενα σε θρυλους του μπαιησμπωλλ:Joe Di Maggio(1941),Willie Mays(1954),Mickey Mantle(1956),Jackie Robinson(1949),Van Lingle Mungo(1970).
*Το Lazy Mary με τον Lou Monte(1958) αποτελει διασκευη του Luna mezzo mare,γνωστο και ως The butcher boy και Oh,ma,ma.
*The poor people of Paris είναι διασκευη του γαλλικου La goualante du pauvre Jean,επιτυχια της Edith Piaf το 1954.
*Η ιταλικη επιτυχια του Tony Dallara “Per un bacio d’amor”(1959),συνθεση του 1939, εγινε Tell me you’re mine στις ΗΠΑ(1953).

ΤΡΙΤΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Συνθεση του 1941 είναι η Perfidia,δημιοργια του Μεξικανου Alberto Dominguez.
*Hello Dolly,η μεγαλη επιτυχια του 1964,με δικαστικη αποφαση είναι αντιγραφη της συνθεσης του 1949 Sunflower.
*Δημιουργια του 1947 είναι το C’est si bon ,που εκαναν επιτυχια σε δισκους οι Andre Hornez,Yves Montand,Suzy Delair,Louis Armstrong,Eartha Kitt,Danny Kaye,κ.α.
*Mon homme(My man),συνθεση του Maurice Yvain(1920) ειχε δημοφιλεις ηχογραφησεις από τις Mistinguett,Andree Turcy,Patachou,Colette Renard και στις ΗΠΑ απο Fanny Brice,Paul Whiteman,Belle Baker,Βillie Holiday,Dinah Shore,Peggy Lee,Barbra Streisand.
*Ο «χορος των ωρων» προερχεται από την οπερα La gioconda του Amilcare Ponchielli (1876).
*Η συνθεση του 1923 Yes,we have no bananas εγινε Les ananas από τον Maurice Chevalier(1929).
*Ένα τμημα της χορωδιας του πανεπιστημιου Yale ονομαζεται The Whiffenpooh Society από τον μυθικο χαρακτηρα του Victor Herbert στο εργο του Little Nemo.Ετσι γεννηθηκε το 1909 το τραγουδι The whiffenpooh song.Οι στιχοι βασιζονται στο ποιημα του Kipling «Gentlemen rankers».*Χαρη στο τραγουδι I surrender, dear και την ερμηνεια του ο Bing Crosby εξασφαλισε συμβολαιο για ραδιοφωνικες εκπομπες στο δικτυο CB

ΔΕΥΤΕΡΑ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Η Πολιτιστικη και Επιμορφωτικη Εταιρεια Αρναιας παρουσιαζει την Ορχηστρα των Φιλων τηης Αρναιας σε μια λαικη σπουδη στον Μανο Χατζηδακι.Το προγραμμα περιλαμβανει ντοκυμανταιρ για την ζωη του συνθετη και συναυλια με αυτοσχεδιασμους και τραγουδια Χατζηδακι.Η εκδηλωση θα πραγματοποιηθει στο Πολιτιστικο Κεντρο Αρναιας την Κυριακη 8 Νοεμβριου,8μμ,υπο την αιγιδα της Νομαρχιας Χαλκιδικης και του ΠΟΧ.Την καλλιτεχνικη επιμελεια υπογραφει ο Σταυρος Ζιωγας(Μπακουρος).
*Petite fleur(1953),η συνθεση του Sidney Bechet,αγαπηθηκε ιδιαιτερα στην Ελλαδα από το 1959 και μετα.Απαραιτητο σε κάθε μαθητικο παρτυ.
*To love again,συνθεση του 1956,βασιζεται στο E flat nocturne(μι υφεση) του Chopin (πιθανωτατα εργο του 1827),που το 1939 παρουσιαστηκε ως My twilight dream.
*Το 1898 συνεθεσε ο Alberto Pestalozza το Ciribiribin,που εκαναν επιτυχια το 1939 οι Andrews Sisters.
*Tonight we love,επιτυχια του 1941,αποτελει διασκευη του piano concerto in B flat(σι υφεση) του Τσαικοφσκυ (1875) .Το 1960 εγινε Alone at last.
*Brooks Bowman : το 1935 για παρασταση των τελειοφοιτων του πανεπιστημιου Πρινστον συνεθεσε το East of the sun.Το Χολλυγουντ εσπευσε να τον προσκαλεσει για συμβολαιο ,αλλα σκοτωθηκε καθ’οδον.

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Η συνθεση And the angels sing (1939) βασιζεται στο παραδοσιακι εβραικο τραγουδι Fraulich in swing.
*My prayer ,επιτυχια των Platters (1956),βασιζεται στο Avant de mourir ,εργο 17 του Georges Boulanger(1926).
*Lili Marlene ηταν το αγαπημενο τραγουδι των Ουινστον Τσωρτσιλ και Τζων Σταινμπεκ.
*Georgia on my mind,που εκανε αθανατη επιτυχια ο Ray Charles(1960), είναι συνθεση του 1930.
*Ο συνδημιουργος του You are my sunshine (1940) Jimmie Davis εγινε κυβερνητης της Λουιζιανα το 1944.
*Sweet Georgia Brown (1925) είναι το τραγουδι που συνδεεται με την ομαδα καλαθοσφαιρας Harlem Globetrotters.
*Γαστρονομικα:μια από τις καλυτερες ψαροταβερνες της Χαλκιδικης βρισκεται στην Ποτιδαια.Η «Μαρινα» εχει αποσπασει αρκετους χρυσους σκουφους όπως και την διακριση «γκουρμε» για το 2007-2008 και το 2008-2009.
*Il noverello τιτλοφορειται το αλμπουμ που μας εστειλαν από τις ΗΠΑ με μεσαιωνικη και μουσικη της Αναγεννησης για τον Αγιο Φραγκισκο της Ασιζης.Απο το φωνητικο-μουσικο συγκροτημα The Rose Enseble,που φετος περιοδευει στην Γερμανια και Ιταλια.

TAYLOR TWEETS ABOUT "THIS IS IT"

LOS ANGELES, California -- It is an understatement to say that Elizabeth Taylor likes the new Michael Jackson movie "This Is it."
The legendary actress let loose with a flurry of 20 Twitter messages Monday afternoon, ending with her belief that, "This film should be nominated in every category conceivable."
Taylor, who doesn't get out much these days because of illness, said she screened the movie last week.
The 77-year-old actress occasionally posts short messages to the 175,000 people who follow her "Dame Elizabeth" Twitter account.
Here is an unabridged log of her tweets posted over a half-hour Monday:
"I was honored with the great privilege of seeing 'This Is It' last week. I was sworn to secrecy, but now I can let you know about it."
"It is the single most brilliant piece of filmmaking I have ever seen," Taylor tweeted. "It cements forever Michael's genius in every aspect of creativity."
"To say the man is a genius is an understatement. He cradles each note, coaxes the music to depths beyond reality."
"I wept from pure joy at his God given gift. There will never, ever be the likes of him again."
"And we have this piece of film to remind us forever and ever that once there was such a man. God kissed him."
"God blessed him and squandered nothing, but loved it all. Michael knew how to put together every tone, every nuance to make magic."
"To say he was a genius seems so little. I wish my vocabulary encompassed what I feel."
"You owe it to yourselves and your loved ones to see this again and again. Memorize it and say to yourselves, 'I saw genius in my lifetime.'"
"I loved genius in my lifetime. God was so good to me. I will love Michael forever and so will you, if you don't already."
"I hope I don't sound condescending. I'm sure you already know what I'm talking about, but go to see it again and again."
"If you listen to his lyrics they are those of a modern day prophet and it beseeches us to listen to him and what he sang."
"I won't use words like preaching because that is off-putting, but listen. Listen to his messages."
"From 'Black And White', 'Man In The Mirror'. The inspiration behind 'We Are The World'. We must take his words of responsibility seriously."
"Kenny Ortega did a masterful job of directing the process that goes into making a complete show before hitting the stage."

"From A to Z you get Michael's input on every level. Michael's genius at work with the dancers. Mr. Ortega catches Michael in his every mood."
"I truly believe this film should be nominated in every category conceivable."
Meanwhile, Sony Entertainment Pictures reacted to a tabloid report quoting Jackson's father questioning the authenticity of some of the movie's footage, with Sony calling the report "pure garbage."
London's News of the World tabloid published a short story Sunday that suggested members of the Jackson family were skeptical about whether the movie shows Jackson's true physical condition before his death.
"This movie features body doubles, no doubt about it," it quoted Joe Jackson saying. "I think people will tear this movie apart."
Joe Jackson's quote clashed with what one of his sons said over the weekend after seeing the film.
"My brother's movie 'This Is It' is truly riveting," Jackie Jackson said. "Michael is electrifying."
Sony issued this statement Monday:
"This story is pure garbage and there are no body doubles. Audiences will begin to see the film tomorrow and every time they see the King of Pop they will know that every frame is unquestionably and undeniably Michael as he rehearses and prepares for the London concerts that were to have begun this past summer."
The newspaper did not indicate when or where Joe Jackson made the statement.
The personal lawyer for the Jackson family had no comment. The public relations firm normally representing the Jackson family did not immediately respond to a request for comment.
The movie is based on about 80 hours of video shot in the three months before Michael Jackson's death on June 25. It captures Jackson's preparations for his London comeback concerts that had been set to begin in July.

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*25 Μαρτιου 1938 εγκαινιαστηκε ο πρωτος κρατικος ραδιοσταθμος της Ελλαδας στην Αθηνα.Φιλοξενηθηκε σε τρεις αιθουσες του Ζαππειου Μεγαρου που διαμορφωθηκαν σε ραδιοθαλαμους.
*Στις 27 Απριλιου 1941 ο εκφωνητης Κωστας Σταυροπουλος ανακοινωσε την εισβολη των Γερμανων στην Αθηνα.Το προγραμμα εκλεισε με το «Μαυρη είναι η νυκτα στα βουνα».
*Από το 1948 λειτουργει η Υπηρεσια Βραχεων Κυματων στην Ελλαδα-γεφυρα με τους αποδημους Ελληνες.
*Η συνθεση του Μπετοβεν Fur Elise (1810) δανεισε την μελωδια της στο Passion flower ( Tout l’ amour ) ,που εκαναν επιτυχια οι Diamonds,Fraternity Brothers,Dalida,Ray Anthony,Danyel Gerard,Line Renaud.
*Το 1957 η ορχηστρα Edmundo Ros ηχογραφησε σε χορευτικο ρυθμο το «Γαρυφαλο στ’ αυτι» με τιτλο Carnation Girl.
*Το τελευταιο τραγουδι που συνεθεσε ο George Gershwin πριν πεθανει σε ηλικια 39 χρονων ηταν το Love is here to stay(1938).
*Cuando vuelva a tu lado ειναι ο πρωτοτυπος τιτλος της Μεξικανικης συνθεσης του 1934 What a difference a day made.
*Όταν κυκλοφορησε το 1930 το Love for sale του Cole Porter απαγορευτηκε στις ΗΠΑ η μεταδοση του από το ραδιοφωνο διοτι μιλουσε και μιλαει για αγοραιο ερωτα.
*Η συνθεση My reverie (1930) βασιζεται στην δημιουργια Reverie (1895) του Claude Debussy.
*Το πιο διασημο σολο κλαρινετο του Artie Shaw θεωρειται οτι ειναι στο Begin the beguine(1938).
*Πατερας της μουσικης country θεωρειται ο Jimmie Rodgers (1897-1933).Παντεψε τα hillbilly με τα μπλουζ των νεγρων.Σ

Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΛΟΝΔΙΝΟ-

Την ανέγερση σχολείου θηλέων στο Μαλάουι -τόπο καταγωγής των δύο υιοθετημένων παιδιών της- αποφάσισε να χρηματοδοτήσει η Μαντόνα, προσφέροντας τη δυνατότητα σε δεκάδες παιδιά να τύχουν αξιοπρεπούς εκπαίδευσης και όχι μόνο.
Σύμφωνα με το BBC, το σχολείο θα φέρει τον τίτλο Raising Malawi Academy for Girls και θα παρέχει στέγη, τροφή και εκπαίδευση σε 500 κορίτσια.
Το έργο -προϋπολογισμού 15 εκατ. δολαρίων- προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια.
Η τελετή θεμελίωσης έγινε τη Δευτέρα και η βασίλισσα της ποπ ήταν εκεί. Μαζί της ήταν ο 4χρονος Ντέιβιντ και η 3χρονη Μέρσι από το Μαλάουι.
«Μεγαλώνοντας σε ένα προνομιούχο περιβάλλον, θεωρούσα την εκπαίδευση δεδομένη. Όμως η επίσκεψή του στο Μαλάουι με δίδαξε πολλά και μου έδειξε ότι πρέπει να εκτιμάς ό,τι σου δίνει η ζωή» δήλωσε η διάσημη τραγουδίστρια.
«Συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη μόρφωση και, προς το παρόν, το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να χτίσω ένα σχολείο, ένα ξεχωριστό σχολείο απ' όπου θα αποφοιτήσουν μελλοντικές ηγέτιδες, επιστήμονες, δικηγόροι και γιατροί. Εάν το εγχείρημα πετύχει, τότε θα επαναληφθεί και σε άλλες χώρες» τόνισε η ίδια.

THIS IS IT-ΑΥΡΙΟ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Παγκόσμια πρεμιέρα κάνει αύριο, Τετάρτη, η ταινία This Is It. Στη χώρα μας θα προβληθεί σε 80 κινηματογραφικές αίθουσες -για δύο εβδομάδες- και ήδη οι προπωλήσεις εισιτηρίων φτάνουν τις 20.000.
Πρόκειται για το φιλμ που βασίζεται στις πρόβες του Μάικλ Τζάκσον στο Staples Center του Λος Αντζελες, λίγα 24ωρα πριν πεθάνει, εν όψει των συναυλιών που είχε προγραμματίσει στην O2 Arena του Λονδίνου.
Η ταινία περιλαμβάνει, επίσης, ανέκδοτο κινηματογραφικό υλικό από τα παρασκήνια, πριν τη μεγάλη επιστροφή στη σκηνή του βασιλιά της ποπ.
Το υλικό κινηματογραφήθηκε στο Λος Αντζελες από τον Μάρτιο μέχρι και τα τέλη Ιουνίου.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Κένι Ορτέγκα, ο χορογράφος που είχε επιλέξει ο Μάικλ Τζάκσον για τις εμφανίσεις του στο Λονδίνο.
Οι προπωλήσεις στη χώρα μας γίνονται μέσω των καταστημάτων Γερμανός και των πολυσινεμά της Village, της Κosmopolis Οdeon και των Ster Cinemas

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Ακομα και στο Βερολινο δεν υπαρχουν περισσοτερα από δυο μεγαλα καταστηματα δισκων.
*Η Ελληνο-Ολλανδεζα ερμηνευτρια Maria Markesini διασκευασε το 2007 με τα ολλανδικα συγκροτηματα Bart De Win Quartet και Jurriaan Berger Quartet συνθεσεις του Μιμη Πλεσσα.Το αλμπουμ με τιτλο The Mimis Plessas Song Book.Κυκλοφορησε στην Ελλαδα από την Artway-Τεχνοτροπον.
*Συμφωνα με ερευνα του Αριστειδη Κωνσταντινιδη το συνολο των ελληνικων λεξεων που εχει δανεισθει η αγγλικη και η διεθνης ορολογια ανερχεται σε 27.000 λεξεις.Αυτες εχουν δημιουργησει 235.000 ελληνογενεις λεξεις.Στο αμερικανικο λεξικο Webster η ελληνικη συμμετοχη ανερχεται σε 42.914 λεξεις.
*Moliendo café,επιτυχια του 1961,αγαπηθηκε στην Ιταλια στις εκτελεσεις των Perez Prado,Mina ( No 1),Marino Marini.
*Το 1952 η Connie Francis ηχογραφησε το Luna Caprese.
*Chopsticks,συνθεση του 1877,αποδιδεται στην 16χρονη Αγγλιδα Euphemia Allen,που το υπεγραψε με το ψευδωνυμο Arthur de Lulli.Την ιδια χρονια ο Aleksandr Borodin ακουσε την κορη του κατι που θυμιζε το Chopsticks με τιτλο The koteletten polka.
*Όταν ο Βρετανος στρατηγος Sir Edmund Allenby εδιωξε τους Τουρκους απο την Ιερουσαλημ το 1917,ο Abraham Zebi Idelsohn αποφασισε να συνθεσει ενα νεο τραγουδι. Η μελωδια που διαλεξε ηταν ενας χασιδικος υμνος,τον οποιο ακουγε όταν ηταν παιδι.Ετσι γεννηθηκε το Havah nagilah,που απο τοτε ακουγεται σε καθε εβραικη γιορτη.Οι στιχοι προστεθηκαν μετα από διαγωνισμο.

ΠΕΜΠΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Στην ταινια του 1951 «Βασιλικοι γαμοι» ( Royal wedding) ακουγεται το τραγουδι με τον μακρυτερο τιτλο:How could you believe me when I said I love you when you know I’ve been a liar all my life.
*Συγκροτημα παιδιων Ελληνων μεταναστων ηταν οι Four Coins.Τα ονοματα τους:Mantalis,Gregorakis,Mahramas.
*Το πρωτο τραγουδι για σιδηροδρομο ακουστηκε το 1880 στις ΗΠΑ.Τραινα κυκλοφορουσαν εκει από το 1831.
*Το 1948 ανοιξε στον αριθμο 1678 του Μπροντγουαιη το κλαμπ Birdland που το 1952 ενεπνευσε στον George Shearing την συνθεση Lullaby of Birdland.
* «Μαυρη είναι η νυχτα στα βουνα» αποτελει διασκευη βαυαρικου εμβατηριου,στο οποιο προσαρμοστηκαν ελληνικοι στιχοι.Αποδιδεται στον A. Scheller.
*Here comes the brideγνωστο και ως Bridal chorus είναι ισως το πιο γνωστο γαμηλιο τραγουδι διεθνως.Προερχεται από την οπερα του Richard Wagner “Lohengrin (1848)».
*Το « Μακεδονια ξακουστη» είναι διασκευη του παραδοσιακου « Μακεδονικου χορου» σε εμβατηριο από τον ταγματαρχη Ιπποκρατη Αθανασιαδη (1949).Ειναι ένα από τα παραδοσιακα ασματα που η ριζα τους ξεκιναει από τους Ακριτες υπερασπιστες του Βυζαντιου.
*Alma Llanera ειναι συνθεση του Pedro Elias Gutierrez σε στιχους Rafael Bolivar Coronado.Ηταν τμημα μιας zarzuela,που παρουσιαστηκε στο δημοτικο θεατρο του Καρακας στις 19 Σεπτεμβριου 1914.Θεωρειται β’ εθνικος υμνος της Βενεζουελα.
* «Ευζωνακι»,εμβατηριο διασκευασμενο από τον αντισυνταγματαρχη εα Αναστασιο Ρεμουνδο(1919).Ειναι αγνωστος ο συνθετης.Τραγουδηθηκε κατά τους αγωνες του στρατου μας στην Μικρα Ασια.
*VOA Music Mix τιτλοφορειται η καθημερινη μουσικη εκπομπη,που αναμεταδιδει από την Ουασιγκτων ο σταθμος της Θεσσαλονικης City International.Παρουσιαζουν οι:Larry London,Victoria Ray,Ray McDonald.

ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*I put a spell on you στην ιταλικη του εκδοχη ως L’ immensita εγινε η μεγαλυτερη επιτυχια στην καριερα του Johnny Dorelli.
*Το 1932 ο μετεπειτα πρωταγωνιστης και σκηνοθετης του κινηματογραφου Vittorio De Sica ηχογραφησε πρωτος το Parlami d’ amore Mariu’ και το 1961 το ξαναεκανε επιτυχια ο Peppino Di Capri.
*Anema e core,ναπολιτανικο τραγουδι του 1850,εγινε Until όταν το ηχογραφησε η Dinah Shore και With all my heart and soul oταν το ερμηνευσε ο Eddie Fisher το 1954.
*Constantly τιτλοφορηθηκε η αγγλικη του L’ edera της Nilla Pizzi οταν το ηχογραφησε ο Cliff Richard το 1964.
*Στις 15 Νοεμβριου τραγουδα στην Μαλτα ο Tom Jones.
*Πεθανε στις 19 Σεπτεμβριου ο Arthur Ferrante.ενω ένα χρονο πριν εφυγε από την ζωη(3 Αυγουστου 2008) και ο αχωριστος συνεργατης του Louis Teicher.Ως πιανιστικο ντουετο οι Ferrante and Teicher ειχαν 11 επιτυχιες από το 1960-70 με μεγαλυτερη το Exodus(1960).

ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ Ο ΑΝΤΡΙΟΥ ΛΟΙΝΤ ΟΥΕΜΠΕΡ

Λονδίνο

Ο Βρετανός συνθέτης Αντριου Λόιντ Ουέμπερ, 61 ετών, πάσχει από καρκίνο του προστάτη στα αρχικά στάδια, ελπίζει όμως να επιστρέψει στην εργασία του γύρω στα τέλη του έτους, ανακοίνωσε την Κυριακή εκπρόσωπός του.
«Η πάθηση βρίσκεται στα πολύ αρχικά στάδια. ο Αντριου υποβάλλεται τώρα σε θεραπεία και αναμένει να επιστρέψει πλήρως στην εργασία του πριν από τα τέλη του έτους» αναφέρει η ανακοίνωση.
Ο Ουέμπερ, γνωστός από τη μουσική επένδυση των θρυλικών μιούζικαλ Jesus Christ Superstar και Cats, μεταξύ άλλων, είχε ανακοινώσει πρόσφατα τα σχέδιά του για μια συνεχεια της μεγάλης επιτυχίας του Το Φάντασμα της Όπερας.
Το νέο μιούζικαλ, με τίτλο Love Never Dies («Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει») προγραμματίζεται να κένει πρεμιέρα το Μάρτιο στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και το Νοέμβριο στο Μπρόντουεϊ της Νέας Υόρκης.
Ο Ουέμπερ, ιππότης από το 1992 και μέλος της Βουλής των Λόρδων από το 1997, έχει επίσης δεχθεί να παρουσιάσει ένα σόου ταλέντων που θα προβληθεί του χρόνου στο BBC.

ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ο ΜΟΡΙΣΕ¨Ι¨

Λονδίνο

Στο νοσοκομείο σε σταθερή κατάσταση νοσηλεύεται ο Βρετανός τραγουδιστής Μόρισεϊ, ο οποίος κατέρρευσε επί σκηνής. Ο πρώην τραγουδιστής των The Smiths αντιμετώπισε προβλήματα στην αναπνοή του.
Ο 50χρονος Μόρισεϊ είχε μόλις ξεκινήσει τη συναυλία του στο Oasis Leisure Centre, στο Σουίντον της νοτιοδυτικής Αγγλίας, όταν αισθάνθηκε αδιαθεσία.
Τελειώνοντας το τραγούδι «This Charming Man», κατέρρευσε επί σκηνής, και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
«Λίγο μετά από τις 21:00, λάβαμε κλήση για έναν 50χρονο άνδρα, ο οποίος παρουσίαζε αναπνευστικές δυσκολίες και ήταν αναίσθητος. Στείλαμε ασθενοφόρο. Όταν έφτασε, ο ασθενής είχε τις αισθήσεις του. Το προσωπικό τον εξέτασε και έπειτα τον μετέφερε στο Great Western Hospital του Σουίντον για μία πληρέστερη εξέταση» δήλωσε εκπρόσωπος των ιατρικών υπηρεσιών του Σουίντον.

RECORDINGS-"THIRD MAN THEME"

Leo Addeo, More Hawaii in Hi-Fi, RCA Camden CAS-594
Aerobic Dancing, Parade LP 100A
Herb Alpert and the Tijuana Brass, A&M SP 4112
Dave Apollon and His Mandolin Orchestra, Coral CRL 57421
Dean Ashton, The Magic Guitar of Dean Ashton, Castle Communications MAC CD 321Uncredited
The Don Baker Trio, Cocktail Hammond, Capitol T-1099
The Band, Moondog Matinee, Capitol 93592
Eddie Baxter, Organ Festival, Dot DLP-3277/25277
Leon Berry, Giant Wurlitzer, Vol 1, Audio Fidelity AFSD5828
Big Ben Banjo Band;,Bing! Bang! Banjos!, Polydor 2383 006
Stanley Black, The Cash Box Instrumental hits, London PS.158
Archie Bleyer, Moonlight Serenade, Cadence CLP-3044/CLP-25044
The Blue Moon Rockers, Volume 2, Rarity Records C192591 (CD)
The Blue Rhythms, Instro Mania vol.2, GeeDee CD 270145-2 (CD)
Victor Borge, Caught in the Act, Columbia CL-646
Earl Bostic, Bostic Workshop, King KCD-613
Harold Bradley, Misty Guitar, Columbia CL 2073
Jerry Burke, Greatest Organ Hits, Dot DLP 3450
John Carlton and the Craftsmen All-Stars, Movie Themes, Crafstmen C8002
Joe "Fingers" Carr, Joe "Fingers" Carr Goes Continental, Capitol T-1000
Joe "Fingers Carr" & Pee Wee Hunt, Pee Wee & Fingers, Capitol T-783
Jody Carver and Johnny Cucci, The Hot Club of America, Coral CRL 57616
George Cates, Third Man Theme, Dot DLP-3464/25464
Ray Conniff, You Make Me Feel So Young, Columbia CL 2116
Don Costa, The Sound of the Million Sellers, United Artists WWS 8513
Jack Costanzo, Naked City, Liberty LST-7195
The Crazy Rockers, Story Of The Crazy Rockers, SamSam Music CDHL 1006 (CD)
Frank DeVol, Fabulous Hollywood!, Columbia CS 8172
Leo Diamond, Themes from the Great Foreigh Films, Reprise R9-6009
Dixie Aces, Instrumental, That's Entertainment TE99001 (CD)
Eddy & The Crazy Jets, Indo Rock vol. 2, Discount Music DCCD 92104 (CD)
Juan Garcia Esquivel, Exploring New Sounds in Hi-Fi, RCA Victor
Juan Garcia Esquivel, Music from a Sparkling Planet, Bar None/BMG 056
Exotic Guitars, 22 Great Guitar Favorites, Ranwood RAN 7014
The Explosion Rockets, The Rehearsal Tapes, Rarity Records C192445 (CD)
Fabulous Jokers, The Fabulous Jokers, Monument SLP 18059
George Feyer, An Evening at the Cafe Carlyle, Cadence CLP 25051
George Garabedian, Tijuana Taxi, Mark 56 Records
Ginny and the Gallions, The Two Sides of Ginny and the Gallions, Downey 1003
Jackie Gleason, Movie Themes for Lovers Only, Capitol SW 1877
Marty Gold, Stereo Action Goes Hollywood, RCA Victor PRS 127-8
Max Gregar, Ballroom in Vienna, Dot DLP-3467/25467
Guitars on Fire, Accent SQBO 91997
Jimmie Haskell, The Four Score Pianos. Ranwood RLP-8001
Ernie Heckscher and his Fairmont Orchestra, Play Hollywood Hits for Dancing, Verve V6-4047
Don Ho, Don Ho Again! Recorded Live in Hawaii, Reprise Records, RS-6186
Jorgen Ingmann, The Many Guitars Of Jorgan Ingman, Atco 33-139
International All Stars, Percussion Around the World, London Phase 4 SP 44010
Ira Ironstrings, Ira Ironstrings Plays: with Matches, Warner Brothers W 1248
Horst Jankowski, More Genius of Jankowski Mercury MG 21054
Horst Jankowski, Enjoy Jankowski, Mercury/Wing SRW-16385
Henry Jerome and his Orch, Brazen Brass Goes Hollywood, Decca DLP 74085
Jonah Jones Quartet, Great instrumental hits styled by Jonah Jones, Capitol ST-1557
Sir Julian, The Thirteen Fingers of Sir Julian, RCA Victor LSP-2372
Anton Karas, Ritoma Anton Karas, RCA Italiana PML 10393
Kings of Dixieland, The Kings of Dixieland (in Hi-Fi), Crown Records CLP-5045
John Klein/Sid Ramin, The New Souund America Loves Best, RCA Victor LSP-2237
Lester Lanin, Dancing on the Continent, Epic BN-533
Michel Legrand, Vienna Holiday, Columbia CL 706
Michel Legrand, I Love Movies, Columbia CL 1178
Enoch Light, Command Performances, Command RS 868 SD
Mort Lindsay, Great Sounds! Great Songs! Great Band, Dot DLP 3418
Big Tiny Little, Make Room for Tiny, Brunswick BL-54030/BL-757030
Living Brass (Ray Martin), A Taste of Honey and Other Favorites, RCA Camden CAS-949
Guy Lombardo, The Best of Guy Lombardo, Capitol T1461
Los Indios Tabajaras, RCA Victor LSP-4007
Johnny Maddox, Plays More Million Sellers, Dot DLP 25314
Jack Marshall, Soundsville, Capitol T 1194
Joe Maize, Presenting Joe Maize and his Cordsmen, Decca DL-8590
Ernest Maxim Orchestra, Great Themes from Great Films, Riverside RLP 7519
Robert Maxwell, A Crowning Performance, Command RSSD 972-2
Buddy Merrill, The Exciting World of Buddy Merrill and His Guitars, Accent AC 5020
Raoul Meynard, Continental Visa, Warner Brothers WBS 1215
Glenn Miller Orchestra (led by Buddy DeFranco), Something New, Epic LN 24206
Mark Monte, Dancing at the Continental, Jubilee JLP-1053
Hugo Montenegro, Great Songs from Motion Pictures Vol 3, Time S/2045
Buddy Morrow, Big Band Guitar, RCA Victor LSP-2018
Ricardo Moser, International Moods Vol. 2, Marvela MVLP-64
Arthur Murray Orchestra, Arthur Murray's Music for Dancing: Fox Trot, RCA AFL1-2154
Sandy Nelson, Boss Beat, Imperial LP-12298
Jack Normand Trio, Simply Grand, J-Nor JNLP-1865
No Artist Listed, TV Themes: Ben Casey, Dr. Kildare, and Others, Strand SLS-1065
Mischa Novy and his Orchestra, Continental Hors D'Oeuvres, Motif Records ML-505
110 Strings Orchestra, Themes from the Movies, Tops 96425
Frankie Ortega, Swingin' Abroad, Jubilee JLP 1080
Eddie Peabody, Eddie Peabody Plays, Dot DLP-3211
Perrey & Kingsley, The Essential Perrey & Kingsley, Vanguard
Ben Pollack, Ben Pollack & His Pick-a-Rib Boys, Jazzology JCD-224
George Poole Orchestra, Spotlight on Dancing, Windsor Records WLP 3-03
Nat Raider, Nat Raider Does His Thing, GRT Records 9206
Jim Reed Combo, Memories of Maxwell, NRC LPA 11
Joe Reisman and Orchestra, Instrumental Imports, Roulette R-25114
The Revelaires, Guitar Gallery vol.2 / Sultans Of String, Echo Records ERCD-0002 (CD)
Nelson Riddle, The Bright & the Beautiful, Liberty LST-7508
Richard Rome and his Orchestra, Theme Music From Batman, Gladwynne GL/GLS 2026
Edmundo Ros, Hollywood Cha-Cha-Cha, London LL3100
Heinz Schachtner, Trumpet in Gold Vol. 3, Polydor 543.008
David Seville, The Music of David Seville, Liberty LRP-3073
The Shadows, Hits Right Up Your Street, Polydor LP
Sal Sicari, Big Beat Cha Cha Cha's, Gone LP-5004
The Sky Devils, Indo Rock, Rarity Records C192550 (CD)
, TStringing Along, ABC-Paramount ABC-412
Arthur Smith, The Original Guitar Boogie, Dot DLP-3600/25600
Ethel Smith, Galloping Fingers, Decca DL-4456
Jerry Smith, The New Sound of Jerry Smith, Ranwood R-8111
Cyril Stapleton, Great Movie Hits, Richmond 30060
Statler Orchestra, Let's Dance to Hits of the Fifties, Somerset SF-12500
Stradivari Strings, Music from the Films, Spin-o-Rama S-43
Monty Sunshine, The "Petit Fleur" Man, Kapp KS-3303
The Three Suns, On a Magic Carpet, RCA Victor LPM-2235
The Three Suns, 16 Greatest Hits, Musicor MS3090
Don Swan and his Cha-Cha Orchestra, All This and Cha Cha Too, Liberty LRP 3068
Tom and Jerry, Guitar's Greatest Hits, Mercury MG-20626
(Unnamed), The Stroll, Kapp KL-1085
Various Artists, Detectives and Agents: Great Suspense Motion Picture Themes, Mainstream 56079
Various Artists, Cha-Cha Jubilee, Jubilee LP 1097
Billy Vaughn, The Golden Instrumentals, Dot DLP 25016
Frank Virtue and the Virtues, Guitar Boogie Shuffle, Wynne WLPS-711
The Waikikis, Hawaii Honeymoon, Kapp KL-1432
Ruth Welcome, Zither Goes Hollywood, Capitol T 1986
Kai Winding, Suspense Themes in Jazz, Verve V6-8493
Hugo Winterhalter, Music! Music! Music, Harmony HL 7078
Si Zentner, From Russia with Love, Liberty LST-7353

THE FOREIGN FILM THEME

"The Third Man Theme" 1949
Music written and performed by Anton Karas, based on a melody Karas found in a book of zither etudes. Director Carol Reed was looking for a sound that would evoke the atmosphere of Vienna but wasn't waltz music. He heard Anton Karas, a zither player, performing in a beer garden as Reed was scouting out locations for the film. He asked Karas to score and perform for the film's sountrack, and Karas agreed, though he had no experience beyond playing in beer and wine gardens. The zither was a new, catchy yet odd sound for English and American audiences and provided a perfect atmosphere for the film, which was very much the story of a stranger in a strange land. And the melody stayed with audiences, quickly becoming a popular request. Karas released the tune as a single, but Guy Lombardo's version, with a guitar playing the lead, was the best-selling. The Faber guide estimates over 40 million recordings of different covers of the song have been sold. "The Third Man Theme" may also take credit for winning an audience for film music on its own. Following its success, it became standard practice to seek out catchy tunes for movie themes and to release them as singles. And virtually every soundtrack compilation through the mid-50s included a version of "The Third Man Theme." One source claims that, collectively, over 40 million copies of different renditions of the tune have been sold. Check with your neighbor if you don't own one.
The fact that Anton Karas took his melody from a practice book may hold the secret to the popularity of this song. It's one of the few standards that, as far as I know, no one ever attempted to put words to--which means it was material solely for instrumentalists. But what do instrumentalists have to offer the listener? Either fairly faithful renditions of popular melodies (for those for whom "the words get in the way") or demonstrations of technical proficiency in performance or arrangement. "The Third Man Theme" offers both.

ΤΡΙΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Η συνθεση του Vicente Gomez “Romance de amor”,γνωστη αργοτερα και ως Jeux interdits και Forbidden games εγινε Ton prenom dans mon coeur όταν την ερμηνευσε το 1982 η Dalida.Στην Ιταλια ηταν επιτυχια το 1949 στις εκτελεσεις των Nilla Pizzi,Luciano Tajoli,Flo Sandon’s.
*Eναν χρυσο δισκο ειχε η Αυστριακη τραγουδιστρια Lolita (γεννημενη το 1931) στην καριερα της χαρη στο Seemann,deine heimat ist das meer,πιο γνωστο ως Sailor στις ΗΠΑ και αλλαχου.Την επιτυχια αυτή του 1959 ηχογραφησαν αργοτερα οι Petula Clarl,Ann Shelton.
*Η Lale Andersen εκανε επιτυχια στην Γερμανια το 1960 «Τα παιδια του Πειραια» και το 1961 τον «Ιλισσο»(Matrosen aus Pyraus).
*Η τραγουδιστρια Eartha Kitt ειχε μονο 6 επτυχιες στις ΗΠΑ –κι αυτές μεσα σε δυο χρονια,το 1953 και 1954.
*Love in Portofino: εγινε επιτυχια στην Ιταλια το 1958 από τον Fred Buscaglione και το 1959 από τον Johnny Dorelli.
*»Ρωτω μια αχτιδα του φεγγαριου» τιτλοφορηθηκε το Luna rossa όταν το τραγουδησε το 1952 ο Νασος Πατετσος.
*Μερικα από τα πιο γνωστα τραγουδια για τη Νεα Υορκη: Sunday in New York/ Boy from New York City/ Lullaby of Broadway/ Manhattan serenade/ Lullaby of Birdland/ New York,New York/ Theme from “New York,New York”/ Broadway Melody/ Give my regards to Broadway/ Forty Second Street/ Harlem Nocturne/ Autumn in New York/Manhattan.
*Δεν εγινε τραγουδιστης αλλα προεδρος της Mercury Records o γιος του Billy Eckstine.
*Caro nome,από τον Rigoletto του Verdi,τιτλοφορηθηκε Here όταν το εκανε επιτυχια το 1954 ο Tony Martin.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΤΖΟΥΝΤ ΛΟ

Η μεταμόρφωσή του σε -πανέμορφη και, ομολογουμένως, ιδιαίτερα πειστική- γυναίκα για τις ανάγκες του ρόλου του στην ταινία «Οργή» της Σάλι Πότερ εξασφαλίζει ένα ακόμα επιχείρημα σε όσους θεωρούν τον Βρετανό σταρ θηλυπρεπή. Οι γνώμες όσον αφορά τη γοητεία του διίστανται. Αλλοι υποκλίνονται στα σχεδόν άψογα χαρακτηριστικά του και άλλοι τον θεωρούν εξίσου ποθητό με μια... πορσελάνινη κούκλα.
Ολοι όμως παραδέχονται το ταλέντο του! Αν βρεθείτε τους προσεχείς μήνες στο Μπρούκλιν, μην απορήσετε με τις ουρές που θα συναντήσετε έξω από το Broadhurst Theater. Αιτία δεν είναι άλλη από την επιτυχημένη λονδρέζικη παράσταση «Αμλετ», με τον Τζουντ Λο στον ομώνυμο ρόλο, που μετακόμισε έως τον Δεκέμβριο στη Νέα Υόρκη.

ΤΟ SHOWBOAT(1951) ΤΗΣ MGM

Το θεωρούμενο ως “αριστούργημα” του συνθέτη Jerome Kern σε λιμπρέτο του στιχουργού Oscar Hammerstein II βασίστηκε στο μυθιστόρημα “Show Boat” (1926) της Edna Ferber (1885-1968), κόρη ενός γεννημένου στην Ουγγαρία Εβραίου καταστηματάρχη. Το πιο γνωστό άλλο βιβλίο της είναι το “The Giant” (“Ο γίγας”) που έγινε ταινία το 1952 με πρωταγωνιστή τον James Dean.
Show Boat είναι το ποταμόπλοιο “Cotton Blossom” του Μισισιπή με καζίνο, καλλιτεχνικό πρόγραμμα, μπαρ, στην περίοδο 1880-1927. Η υπόθεση αναφέρεται στον έρωτα της Magnolia, κόρης του καπετάνιου Andy Hawks με τον χαρτοπαίκτη Gaylord Ravenal. Ερωτεύονται με το “Make Believe”, μετά πηγαίνουν στο Σικάγο (και ακούγεται το “Why do I love you?”), όπου ο Ravenal χάνει όλα τα λεφτά του και χωρίζουν.
Παράλληλα αναπτύσσεται μια δεύτερη ιστορία. Η φίλη της Magnolia, η μιγάς Julie, αφοσιώνεται στον ωραίο τραγουδιστή Steve Baker και τραγουδά “Can’t help lovin’ dat man”.
Οι δοκιμασίες των μαύρων εκφράζονται με το “Ol’ man river” που τραγουδά ο Joe και χορωδία κατοίκων της περιοχής. Το τραγούδι είναι ανάλογο με το φολκλορικό ρωσικό τραγούδι “Song of the Volga boatmen”.
Για πρώτη φορά το έργο παρουσιάστηκε στο θέατρο το 1927 κρατώντας για 572 παραστάσεις. Από τότε δεν σταμάτησε να παίζεται στις ΗΠΑ και σ’ όλο τον κόσμο.
Από την πρώτη στιγμή οι κριτικοί εντυπωσιάστηκαν από το εξαιρετικό πάντρεμα στίχων και μουσικής, την ενδιαφέρουσα ιστορία και αναγνώρισαν ότι μ’ αυτό το έργο ωρίμασε το μιούζικαλ, αφού είχε μια δόση ρεαλισμού η έως τότε επιφανειακή μουσική κωμωδία και οι οπερέτες (ανάλογο ξενόφερτο είδος) με τη δήθεν ρομαντική υπόθεση.
Το Show Boat αποτέλεσε σταθμό στη ιστορία του μιούζικαλ και αφετηρία για την ανανέωση του είδους.
Ο κινηματογράφος γρήγορα ενδιαφέρθηκε γι’ αυτό το μιούζικαλ. Έγινε ταινία το 1929 –στα πρώτα χρόνια του ομιλούντος κινηματογράφου. Και μετά το 1936 με πρωταγωνιστές: Irene Dunne, Alan Jones (πατέρας του τραγουδιστή Jack Jones), Helen Morgan, Charles Winninger, Paul Robeson (στο ρόλο του Joe).
Το 1951 η MGM με σκηνοθέτη τον George Sidney παρουσίασε την πιο εντυπωσιακή έκδοση με πρωταγωνιστές τους Kathryn Grayson (Magnolia), Ava Gardner (Julie), Howard Keel (Ravenal), Joe E. Brown (Andy Hawks), William Warfield (Joe), Alice Moorehead (Parthy Hawks), Marge Champion – Gower Champion και άλλους πολλούς. Σε ρόλο κομπάρσου ο νεαρός τότε John Phillip Law που τον γνωρίσαμε στη Θεσσαλονίκη –ως διάσημο ηθοποιό- όταν ήρθε καλεσμένος για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Στην ταινία του 1951 την Ava Gardner ντουμπλάρει στα τραγούδια η Annette Warren, ενώ όταν κυκλοφόρησε η μουσική υπόκρουση σε δίσκους λέγεται ότι ακούγεται μόνο η φωνή της Ava.
Το ζευγάρι Champion ήταν εξαιρετικοί χορευτές της εποχής που αργότερα έγιναν χορογράφοι στο Μπρόντγουαιη. Στο φιλμ χορεύουν “I might fall back on you” / “Life upon the wicked stage”.
Ο κυρίως παραγωγός της ταινίας Arthur Freed ήθελε την Judy Garland για το ρόλο που τελικά πήρε η Ava. Αργότερα κάποιος ήθελε να επιβάλει τη Dinah Shore. Η ίδια η Ava στην αρχή ήταν αρνητική σε όλα και ήθελε να εγκαταλείψει το ρόλο, όπου αρχικά επρόκειτο να την ντουμπλάρει φωνητικά η Lena Horne.
Ο νέγρος τραγουδιστής William Warfield στον ρόλο του Joe ήταν άγνωστος στο στούντιο ως την ημέρα που διάβασαν μια εξαιρετική κριτική στο Time για “έναν βαρύτονο που εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη κι ως τότε τραγουδούσε Χέντελ, Μπραμς, Σούμπερτ, Ντεμπισύ, Στράους”. Όταν ο Louis Mayer τον άκουσε να ερμηνεύει “Ol’ man river” δάκρυσε. Ήταν συγκλονιστικός.
Όταν η Ferber έγραψε το βιβλίο της, ο ηθοποιός Joe E. Brown ήταν η έμπνευσή της για τον καπετάνιο.
Η ταινία γυρίστηκε σε 28 μέρες κυρίως μέσα στο στούντιο της MGM, όπου κατασκεύασαν το ποταμόπλοιο.
Οι χορογραφίες έχουν την υπογραφή του Robert Alton.


ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ:

1. “Cotton Blossom” – Chorus

2. “Where’s The Mate For Me?” – Howard Keel

3. “Make Believe” – Howard Keel and Kathryn Grayson

4. “Can’t Help Lovin’ Dat Man” – Ava Gardner (dubbed by Annette Warren)

5. “Can’t Help Lovin’ Dat Man” (Reprise) – Annette Warren and Kathryn Grayson

6. “I Might Fall Back On You” – Marge Champion and Gower Champion

7. “Ol’ Man River” – William Warfield and Chorus

8. “Make Believe” – Chorus

9. “You Are Love” – Kathryn Grayson and Howard Keel

10. “Why Do I Love You?” – Kathryn Grayson and Howard Keel

11. “Bill” – Ava Gardner (dubbed by Annette Warren)

12. “Can’t Help Lovin’ Dat Man” – Kathryn Grayson

13. “Life Upon The Wicked Stage” – Marge Champion and Gower Champion

14. “After The Ball” – Kathryn Grayson and Chorus

15. “Make Believe” – Howard Keel

16. “Finale: Ol’ Man River” – William Warfield and Chorus

COMPOSER VIC MIZZY DIES AT 93

Vic Mizzy, who composed the indelible theme music for "The Addams Family" and "Green Acres" died Saturday in Los Angeles. He was 93.
For the "The Addams Family" theme, which became a long-remembered part of '60s pop culture, Mizzy played the harpsichord and sang the vocal parts (overdubbing his own voice three times) and coached the actors during the main-title sequence (including on-camera finger-snapping by the actors). The equally iconic "Green Acres" theme was performed by stars Eddie Albert and Eva Gabor. Mizzy also wrote all the underscore for both series. His theme for "Addams" was reprised in the 1990s feature films.
Although he was most famous for his sitcom music, Mizzy also had a number of top-20 hits in the late 1930s, '40s and '50s when he was active as a New York-based songwriter. Doris Day sang the most popular, "My Dreams Are Getting Better All the Time," in 1945.
Other hit songs included "There's a Faraway Look in Your Eye" and "Three Little Sisters," both sung by the Andrews Sisters; "Take It Easy," "Pretty Kitty Blue Eyes," "The Whole World Is Singing My Song," "Choo'n Gum," "The Jones Boy," "With a Hey and a Hi and a Ho-Ho-Ho" and others.
His TV career began around 1959, with music for "Shirley Temple's Storybook" and the themes for "Moment of Fear," "Klondike" and "Kentucky Jones."
"Addams" and "Green Acres" began a run of 1960s and '70s sitcom themes that also included "The Pruitts of Southampton," "The Double Life of Henry Phyfe," "Captain Nice," "The Don Rickles Show" and "Temperature's Rising." He also wrote underscores for TV's "Richard Boone Show" and "Quincy" along with several TV movies including "Terror on the 40th Floor."
His film scores included the William Castle films "The Night Walker" and "The Busy Body"; five Don Knotts films including "The Ghost and Mr. Chicken," "The Shakiest Gun in the West," "The Reluctant Astronaut," "The Love God?" and "How to Frame a Figg"; and others including "The Caper of the Golden Bulls," "Don't Make Waves" and "Did You Hear the One About the Traveling Saleslady?"
Mizzy was born in Brooklyn and attended New York U. He played accordion and piano as a child and was virtually self-taught as a composer and orchestrator. Many of his song hits happened while he was serving in the Navy during WWII.
Survivors include a daughter, a brother and two grandchildren. Another daughter died in 1995.
Services will be held at 11 a.m. Tuesday at Eden Memorial Park in Mission Hills, Calif.

Τα τραγούδια των Οσκαρ 2001-2007

2001
IF I DIDN’T HAVE YOU
Μουσική-στίχοι: Randy Newman
Ερμηνευτές: Billy Crystal, John Goodman
από την ταινία “Monsters, Inc” («Μονστερς»)

Σκηνοθεσία: Peter Docter – David Silverman – Lee Unkrich. Με τις φωνές των John Goodman, Billy Crystal, Mary Gibbs, Steve Buscemi, James Coburn, Jennifer Tilly, Bob Peterson, John Ratzenberger, Frank Oz.


Ταινία κινουμένων σχεδίων με μουσική Randy Newman που χρωματίζει κατάλληλα τις διάφορες καταστάσεις. Σε μια χώρα τεράτων (Monsters) ο James P. Sullivan είναι βασιλιάς. Αυτός και ο φίλος και συνεργάτης του Mike Wazowski είναι δύο από τα πολλά τέρατα που εργάζονται για την εταιρία “Monsters Incorporated”, η οποία παράγει ηλεκτρικό ρεύμα για μια παρανοϊκή και νευρική πόλη τεράτων. Το ρεύμα δημιουργείται από τις κραυγές των παιδιών και παράγεται όταν τα τρομοκρατούν στον ύπνο τους. Κατά λάθος ένα ανθρώπινο παιδί εισέρχεται μια μέρα στον κόσμο των τεράτων. Ακολουθεί πανδαιμόνιο. Όταν οι επικεφαλής Mike και Sulley ανακαλύπτουν ότι το παιδί (ένα κοριτσάκι) είναι άκακο αποφασίζουν να την οδηγήσουν ασφαλή στο δωμάτιο της.

Στους τίτλους του τέλους υπάρχει η σημείωση ότι «Κανένα τέρας δεν τραυματίστηκε κατά την παραγωγή της ταινίας».

2002
LOSE YOURSELF
Μουσική: Eminem, Jeff Bass, Luis Resto. Στίχοι: Eminem
Ερμηνευτής: Eminem
από την ταινία “8 Mile”

Σκηνοθεσία: Curtis Hanson. Πρωταγωνιστούν: Eminem, Kim Basinger, Mekhi Phifer, Brittany Murphy, Evan Jones, Omar Benson Miller, De Angelo Wilson, Eugene Byrd.

Άλλα τραγούδια: Shook ones pt II / Survival of the fittest / Unbelieveable / Times Up / Juicy / Sweet home Alabama / Gotta get mine / Insane in the brain / This is how we do it / Gang stories / Feel me flow / Players ball / I’ll be there for you / Get money / Flight of the bumblebee / Shimmy shimmy ya / Bring the pain / I love you / Runnin’ / Who shot ya / C.r.e.a.m. / Temptations / Next level / Player’s anthem / Last dayz .


Ο επιτυχημένος συνθέτης – τραγουδιστής Eminem στον πρώτο κινηματογραφικό του ρόλο. Η ταινία θεωρήθηκε ως η εκδοχή ραπ του «Πυρετός το Σαββατόβραδο». Ένας υποψήφιος ραππερ από την λάθος πλευρά των 8 μιλίων που χωρίζουν το Ντητρόϊτ από επτά βόρεια προάστια έχει προβλήματα εμπνευσμένα εν μέρει από την πραγματική ζωή του Εμινεμ. Τον εγκαταλείπει η κοπέλα του, η δουλειά του σ’ ένα εργοστάσιο δεν τον ενδιαφέρει και οι ελπίδες για καλύτερη ζωή είναι ν’ ασχοληθεί με την μουσική ως ράπερ.
Ήταν η πρώτη ταινία που ένα τραγούδι rap / hip hop κερδίζει Όσκαρ. Το φιλμ που μεταδίδει η τηλεόραση όταν ο Εμινεμ επιστρέφει στο τρέιλερ είναι “Imitation of life” (1959).

2003
INTO THE WEST
Μουσική - στίχοι: Fran Walsh, Howard Shore, Annie Lennox
Ερμηνεύτρια: Annie Lennox
από την ταινία “The Lord of the Rings: the Return of the King” (Ο άρχοντας των δακτυλιδιών –
η επιστροφή του βασιλιά)

Σκηνοθεσία: Peter Jackson. Πρωταγωνιστούν: Noel Appleby, Alexandra Astin, Sean Astin, David Aston, John Bach, Sean Bean, Cate Blanchett, Orlando Bloom, Billy Boyd, Christopher Lee, Viggo Mortenson.

Άλλα τραγούδια: The green dragon / The edge of night / Aragon’s coronation.


Αυτή είναι η τέταρτη ταινία με θέμα “The Lord of the Rings”. Η πρώτη παίχθηκε το 1978. Η δεύτερη με τίτλο “The Lord of the Rings: The fellowship of the Ring” προβλήθηκε το 2001. Το 2002 ήρθε “The Lord of the Rings: The Two Towers” και το 2003 “The Lord of the Rings: The Return of the King”.

Εκτός από την πρώτη οι άλλες τρεις ταινίες γυρίστηκαν συγχρόνως στη Νέα Ζηλανδία μειώνοντας την δαπάνη της παραγωγής.

Στην ταινία του 2003 χρησιμοποιήθηκαν 1488 εφφέ. Στις σκηνές της μάχης χρησιμοποιήθηκαν 200.000 ψηφιακοί στρατιώτες. Στο γύρισμα συμμετέχει ο δισέγγονος του συγγραφέα Royd Tolkien. Ο Βρετανός συγγραφέας John Ronald Reuel Tolkien έζησε από το 1892-1973. Στην μεγαλύτερη σε διάρκεια έκδοση της ταινίας σε DVD ο Christopher Lee δέχεται μαχαιριά στην πλάτη. Ο σκηνοθέτης άρχισε να του εξηγεί πώς να αντιδράσει και να αναπνέει και ο Lee, βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τις Ειδικές Δυνάμεις της Βρετανίας, τον διαβεβαίωσε ότι γνώριζε πολύ καλά πώς αντιδρά ένας άνθρωπος όταν τον μαχαιρώνουν στην πλάτη. Ήταν μια από τις τρεις ταινίες που κέρδισαν 11 Όσκαρ την ίδια χρονιά. Ο άλλες δύο ήταν: “Ben Hur” (1959), “Titanic” (1997). Κέρδισε μάλιστα και τα 11 Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια.
Τον Φεβρουάριο του 2004 έσπασε το φράγμα του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων σε εισπράξεις. Πρώτη ήταν ο «Τιτανικός» (1997).

2004
AL OTRO LADO DEL RIO
Μουσική-στίχοι: Jorge Drexler
Ερμηνευτής: Jorge Drexler
από την ταινία “The Motorcycle Diaries” (Ημερολόγια μοτοσυκλετών)

Σκηνοθεσία: Walter Salles. Πρωταγωνιστούν: Gael Garcia Bernal, Rodrigo De la Serna, Mercedes Moran, Jean Pierre Noher, Lucas Oro, Marina Glezer.


Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε κείμενα του 23χρονου Τσε Γκουεβάρα, του μετέπειτα αρχηγού της Κουβανικής Επανάστασης. Στις αναμνήσεις του ο Τσε μιλάει για τις περιπέτειες που πέρασαν αυτός και ο καλύτερος φίλος του Alberto Granado διασχίζοντας τη Νότια Αμερική (Αργεντινή, Χιλή, Περού, Κολομβία και Βενεζουέλα) με μοτοσικλέτα στις αρχές της δεκαετίας του ’50.

Ο συνθέτης της μουσικής Jorge Drexler κατάγεται από την Ουρουγουάη. Το τραγούδι “Al otro lado del Rio” είναι το πρώτο ισπανικό που κερδίζει Όσκαρ. Στην τελετή των Όσκαρ το ερμήνευσαν οι Antonio Baderas-Carlos Santana. Καθώς ο Drexler παραλάμβανε το αγαλματίδιο τραγούδησε a capella για 30 δευτερόλεπτα την σύνθεση. Η Ακαδημία δεν ήθελε να το ερμηνεύσει ο συνθέτης-τραγουδιστής γιατί ήταν άγνωστος.

Ο σκηνοθέτης του φιλμ είναι Βραζιλιάνος.
Ο εκ των πρωταγωνιστών Rodrigo De la Serna είναι δεύτερος ξάδερφος του Ernesto “Che” Guevara.
Η μοτοσικλέτα που χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα ήταν μια βρετανική Norton International με μηχανή 500 κυβικών.

2005
IT’S HARD OUT HERE FOR A PIMP
Μουσική-στίχοι: Jordan Houston, Cedric Coleman, Paul Beauregard
Ερμηνευτής: Terrence Howard / Taraji P. Henson
από την ταινία “Hustle and Flow”

Σκηνοθεσία: Craig Brewer. Πρωταγωνιστούν: Terrence Howard, Anthony Anderson, Taryn Manning, Taraji P. Henson, D.J. Qualls, Ludacris, Paula Jai Parker, Elise Neal, Isaac Hayes.

Άλλα τραγούδια: Whoop that trick / Hustle and flow / Still tippin’ / I’m a king / I choose you / Jesus is waiting / Baby please don’t leave me / Way I’m sleeping / Swerve / After hours blues / Let’s get a room / Get crunk, get buck / Kill or be killed / Under the mountain / Changed muh name / Pop it for some paper / If loving you is wrong / Tell me why / Edwin’s lament / Full time / Bad bitch remix / Lil’ daddy / Always a song / Morning light / Weather man.


Ο ραππερ DJay (Howard) προσπαθεί να ηχογραφήσει τον πρώτο του δίσκο, με την βοήθεια φίλων από την γειτονιά του στην Memphis. Και όταν μαθαίνει ότι ο σουπερσταρ της rap, Skinny Black (Ludacris) έρχεται στην πόλη του, κάνει ότι μπορεί για να τραβήξει την προσοχή του Skinny.

Η ταινία είναι αφιερωμένη στον Sam Phillips, τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον Elvis Presley και ίδρυσε την Sun Records. O Phillips ήταν αυτός που ενέπνευσε τον Craig Brewer να γράψει το σενάριο.

Ο πρωταγωνιστής Terrence Howard μίλησε με 123 προαγωγούς και 78 πρόστυχες γυναίκες σε περίοδο δυόμισυ χρονων πριν παίξει τον ρόλο. Στο διάστημα αυτό έζησε με τέσσερις διαφορετικούς προαγωγούς για αρκετό καιρό καθώς και ένα μήνα πέρασε σε οίκο ανοχής της Μέμφις.

2006
I NEED TO WAKE UP
Μουσική-στίχοι: Melissa Etheridge
Ερμηνεύτρια: Melissa Etheridge
από την ταινία “An inconvenient truth” (Μια άβολη αλήθεια)

Σκηνοθεσία: Davis Guggenheim. Πρωταγωνιστεί ο Al Gore.
Ακούγεται η φωνή του Billy West. Εμφανίζονται (από αρχειακό υλικό) οι: George Bush, George W. Bush, Ronald Reagan.

Άλλα τραγούδια: Blocks / Can’t sleep


Ντοκιμαντέρ για την εκστρατεία του Al Gore να ευαισθητοποιήσει την Κοινή Γνώμη για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τα αποτελέσματα από τις κλιματικές αλλαγές. Δεν είναι μια ιστορία απελπισίας αλλά μια κραυγή για να προστατευθεί ο πλανήτης που όλοι μοιραζόμαστε.
Η ταινία κέρδισε και δεύτερο Όσκαρ ως καλύτερο ντοκιμαντέρ καθώς και 21 ακόμα διακρίσεις.

2007
FALLING SLOWLY
Μουσική-στίχοι: Glen Hansard – Marketa Irglova
Ερμηνευτές: Glen Hansard – Marketa Irglova
από την ταινία “Once” (Μια φορά)

Σκηνοθεσία: John Carney
Πρωταγωνιστούν: Glen Hansard, Marketa Irglova, Hugh Walsh, κ.α.

Άλλα τραγούδια: And the healing has begun / Say it to me now / All the way down / Song without words / Leave / The Fair City waltz / If you want me / Lies / Whiskey in the jar / Gold / Trying to pull myself away / When your mind’s made up / Fallen from the sky / The hill / Once


Σύγχρονο μιούζικαλ για έναν καλλιτέχνη (κιθαρίστα-τραγουδιστή) του δρόμου και μια Τσέχα που περνούν μια εβδομάδα γεμάτη γεγονότα στο Δουβλίνο, καθώς γράφουν, δοκιμάζουν και ηχογραφούν τραγούδια που μιλούν για την ερωτική τους ιστορία.

THE SONG DECODERS 6

Pandora claims to add about 10,000 songs a month to its library. The “curation” of Pandora, in effect, falls to Michael Zapruder, another musician who has found himself working for a tech company. Zapruder ended up as Pandora’s curator because he had a habit of identifying holes in the service’s collection. Eventually he was told to fill all the gaps he could. “I had a field day,” he recalls; he’d stroll through record stores, buying every single Johnny Cash CD or every tango disc available, plus anything that looked interesting. He paid attention to users’ suggestions. Somebody wrote in to say that Pandora needed to improve its jazz-trombone selection; somebody else complained about the dearth of barbershop-quartet music. He took care of it. He has beefed up the Latin-music and the J-pop catalog. The major acquisition project right now is Afrobeat, because by far the biggest failed search is Fela Kuti. Zapruder is in the midst of this research but knows that as this new batch of music comes online, “we’re going to get educated by our listeners.”

Every Tuesday he looks at the New Music Tipsheet, which lists a few hundred new tracks in a typical week. He scrutinizes the Billboard and CMJ charts. He hears directly from a wide array of distributors, from indie-focused Revolver Records to big shots like Universal Music Group. In addition to what is simply sent to Pandora (by labels, artists, P.R. firms), the company buys hundreds of CDs a month, as well as electronica and hip-hop downloads, acquired from sites like Beatport. Every month, hundreds of bands send songs, and Zapruder does his best to get onto Pandora what he figures his listeners want to hear. Still, the labor-intensive genome simply can’t absorb it all.

Westergren maintains that catalog size receded as a problem at around the 300,000-song mark. Since passing that, he says, the number of “missed” searches has declined markedly, so the great majority of people who come to the site and type in an artist or song name get a proper introduction to the Pandora system. But the more surprising part of Westergren’s response is his claim that he isn’t worried about compiling the biggest possible catalog. “This may seem counterintuitive,” he told me, “but we struggle more with making sure we’re adding really good stuff.” That sounds like a rather subjective, cultural judgment — shouldn’t the listener decide what’s good, based purely on the genome’s intrinsics-of-music guidance? Well, there’s no question that Westergren is a champion of the unheard music that gets marginalized by sociocultural judgments. But even he has standards.

THE SONG DECODERS 5

And why is that? Surely no one consciously says, “My cool friends like the new Jack White, so I’ll memorize the lyrics and pretend to like it, too, for sociocultural reasons.” Yet the research about how listeners link musical taste (at least at a genre level) and identity is extensive. Surely that’s one reason so much of digital music culture is devoted to opportunities to “share” your taste: the endless options for posting playlists, recommending songs, displaying what you are listening to now, announcing your favorite artists.

Maybe the more vivid illustration of social influence on listening habits isn’t in what we share but in what we obfuscate. Last.fm, for example, publishes a chart listing the songs that its users most frequently delete from their public listening-stream data. The guilty pleasure Top 10 is dominated by the most radio-ready pop artists — Katy Perry’s “I Kissed a Girl,” several tracks by Lady Gaga. The service iLike compiles similar data on the most “suppressed” songs its users listen to in secret; Britney Spears figures prominently. Apparently even listeners who can set aside certain cultural information long enough to enjoy something uncool would just as soon their friends didn’t know. Maybe even in our most private listening moments, what our peers think matters.

Much attention has been focused in the last few years on studying music-liking at the brain level. Daniel Levitin, a neuroscientist (and musician) has been one of the high-profile thinkers in this area, by way of his popular books “This Is Your Brain on Music” and “The World in Six Songs.” One of his central themes is that pretty much all humans are wired to enjoy music, and he says he believes musicality is even important to the evolution of the species.

But when you start talking about individuals, instead of humanity in general, universals are a lot harder to come by. Much depends on culture. The emotions expressed in many of those ragas that Pandora’s experts are presently decoding, for instance, are lost on the typical Westerner. Just as we’re hard-wired to learn a language, but not to speak English or French, our specific musical understanding, and thus taste, depends on context. If a piece of music sounds dissonant to you, it probably has to do with what sort of music you were exposed to growing up, because you were probably an “expert listener” in your culture’s music by about age 6, Levitin writes.

The cliché that our musical tastes are generally refined in our teens and solidify by our early 20s seems largely to be true. For better or worse, peers frequently have a lot to do with that. Levitin recalled to me having moved at age 14 and falling in with a new set of friends who listened to music he hadn’t heard before. “The reason I like Queen — and I love Queen — is that I was introduced to Queen by my social group,” he says. He’s not saying that the intrinsic qualities of the music are irrelevant, and he says Pandora has done some very clever and impressive things in its approach. But part of what we like is, in fact, based on cultural information. “To some degree we might say that personality characteristics are associated with, or predictive of, the kind of music that people like,” he has written. “But to a large degree it is determined by more or less chance factors: where you went to school, who you hung out with, what music they happened to be listening to.”

Pandora’s approach to listening violates at least three pieces of conventional digital-music wisdom: it rejects the supremacy of social-data taste communities; it shrugs off the assumption that contemporary listeners must have instant on-demand access to any single song; and, most striking, it rejects what many observers see as a given, which is that music consumers are fundamentally motivated by access to the most massive pool of songs possible. Slacker.com, a rival Internet-radio service, says its library contains about 2.5 million songs. Spotify, the European music streaming service, expected to be available in the U.S. by early next year, is generating enormous buzz because of it offers free, on-demand access to more than 5 million tunes.

Pandora’s 700,000-song library sounds puny by comparison. And yet the service has millions of devoted listeners. Why? One answer, perhaps, involves the ways that the genome, quietly, doesn’t really screen out sociocultural information. For instance, its algorithms are tweaked by genre, and the inclusion of genes for “influence” (“swing” or “gospel,” for example) brings in factors that aren’t strictly about sound. And Pandora’s algorithm does adjust if, for instance, users routinely thumbs-down a particular song under similar circumstances, meaning the genome’s acoustic judgment can at times be trumped by crowd taste. But the biggest cultural decision of all may be the one that also happens to guide Westergren’s response to the issue of scale: how, exactly, does a given piece of music get into Pandora’s system anyway?

THE SONG DECODERS 4

But while some of the genes involve expert, subjective judgment, they aren’t qualitative in the most traditional sense: there’s no rating that allows an analyst to conclude that a vocal or a sax solo is simply lousy. What Pandora’s system largely ignores is, in a word, taste. The way that Gasser or Westergren might put this is that it minimizes the influence of other people’s taste. Music-liking becomes a matter decided by the listener, and the intrinsic elements of what is heard. Early on, Westergren actually pushed for the idea that Pandora would not even reveal who the artist was until the listener asked. He thought maybe that structure would give users a kind of permission to evaluate music without even the most minimal cultural baggage. “We’re so insecure about our tastes,” he says.


While his partners talked him out of that approach, Westergren maintains “a personal aversion” to collaborative filtering or anything like it. “It’s still a popularity contest,” he complains, meaning that for any song to get recommended on a socially driven site, it has to be somewhat known already, by your friends or by other consumers. Westergren is similarly unimpressed by hipster blogs or other theoretically grass-roots influencers of musical taste, for their tendency to turn on artists who commit the crime of being too popular; in his view that’s just snobbery, based on social jockeying that has nothing to do with music. In various conversations, he defended Coldplay and Rob Thomas, among others, as victims of cool-taste prejudice. (When I ran Bob Lefsetz’s dismissal of Pandora by him, he laughed it off, and transitioned to arguing that Journey is, actually, a great band.)

He likes to tell a story about a Pandora user who wrote in to complain that he started a station based on the music of Sarah McLachlan, and the service served up a Celine Dion song. “I wrote back and said, ‘Was the music just wrong?’ Because we sometimes have data errors,” he recounts. “He said, ‘Well, no, it was the right sort of thing — but it was Celine Dion.’ I said, ‘Well, was it the set, did it not flow in the set?’ He said, ‘No, it kind of worked — but it’s Celine Dion.’ We had a couple more back-and-forths, and finally his last e-mail to me was: ‘Oh, my God, I like Celine Dion.’ ”

This anecdote almost always gets a laugh. “Pandora,” he pointed out, “doesn’t understand why that’s funny.”

By the time the Genome Project got under way, the idea of taking music apart and evaluating it by its acoustic elements was not actually new. “Machine listening” was pioneered in various university settings, often by people who had the exact same problem with collaborative filtering’s reliance on social data that Westergren has. Machine listening basically involves teaching computers to assess sound (or really, waveforms representing sound) into something resembling the way that humans hear it, with the goal of eliminating living, breathing listeners from the evaluation process completely.

Like collaborative filtering, machine listening can deal with a lot of data quickly. And when Westergren was trying to raise a second round of financing after the dot-com bust, most everyone involved in the business of music and technology had come to believe that any recommendation system needed to be able to handle millions of songs, instantly. A bunch of musicians sitting around discussing the finer points of drone and monophony wouldn’t cut it. “Everybody thought it was ridiculous,” Westergren agrees. He gave something like 350 pitches to venture capitalists over three years. “Most investors could not get over this idea that we were using humans.” But to Westergren, there were elements of music that machine listening just couldn’t capture — like the emotionality of a Getz solo. So yes, he wants listeners to experience new music on the basis of the music and not the influence of other people — but to do it right, people have to analyze the music.

Whatever the algorithmic equation, of course, there’s a listener on the other end who is much harder to decode. What you want to hear can depend on your mood, or whether you’re listening at work or in a nightclub. Context affects any cultural product, but music is different from, say, books or movies. Even a casual listener hears many thousands of songs; and to love a song is to take it in — whether attentively or as background music — over and over. Mick Jagger was once asked what makes a tune a classic, and the co-author of “(I Can’t Get No) Satisfaction” replied, “Repetition.” And yet, even the most conservative listener knows the feeling of hearing a hit single once too often. Maybe because music is so ubiquitous, we respond to it almost like food: sometimes we want to try the new restaurant, sometimes the comfort of a familiar favorite dish.

Still, are all these listener-specific factors really enough to explain what music we like, and why? “Music is an inherently social experience,” argues David Goodman, the president of CBS Interactive Music Group, which includes the popular Last.fm Internet radio service. Last.fm’s social-networking model revolves largely around this idea. “The way in which you experience music by sharing, by storytelling, being part of a community. Last.fm is built on what is organic to music.”

Ali Partovi, the C.E.O. of iLike, makes a related point. Used as an application on Facebook and similar sites, iLike bills itself as a “social music-discovery service” and claims more than 50 million registered users. There’s a huge difference, Partovi argues, between “this computer thinks you’ll like this song” and “your friend thinks you’ll like this song — even if it’s the same song.” The problem with a computer reading waveforms is that it “has no common sense,” summarizes Mike McCready, a founder of a company called Music Xray, a digital-music business for entertainment companies and artists. “It doesn’t take into consideration whether the artist is just starting out or they’re at the pinnacle of their career, it doesn’t take into consideration what they wore to the Grammys or who they’re dating or what they look like or what their age is. You have to factor all of this stuff in.”

THE SONG DECODERS 3

Nolan Gasser was the primary shaper of the lexicon that could reconcile Westergren’s genome metaphor with something a computer could evaluate. Gasser, an actual musicologist, wrote a doctoral thesis that dealt with close analyses of Renaissance composition. “I really needed to know what made that music tick,” he recalls. That systematic study flowed well into his work with Westergren — although they started with 20th-century pop, not Renaissance vocal music. First every piece is broken down into large-scale aspects of music: melody, harmony, rhythm, form, sound (meaning instrumentation and, if necessary, voice), and in many cases the text, meaning lyrics. Each of these broader categories might have 10, 30, 50 elements.


We have a number of characteristics for vocals,” he continues. “Is it a smooth voice, is it a rough, gravelly voice, is it a nasally voice?” Similar questions are evaluated for every instrument. The upshot was about 250 “genes” for every song in the original pop-rock version of the “genome.”

Gasser also helped develop the training mechanisms to make sure the analysts are consistent about more subjective matters — like how “emotionally intense” that Stan Getz solo is. (It’s a 4 out of 5, in the genome’s view.) The test that candidates take involves being able to pick out, quickly and by ear, harmonic structures, melodic organization and other musical elements. The indoctrination that follows revolves around examples. (You think that vocal gets a 5 on the gravelly scale? Here’s Tom Waits. Is it that gravelly? )

Recently I sat in as several of Pandora’s song deconstructors gathered in a small conference room to talk about Indian music. Pandora listeners have been asking for Indian music for a while, but adding it to the service hasn’t been a simple matter. A new genre must arrive in a big batch — about 3,000 pieces of music — because Pandora’s algorithm needs lots of choices to be able to recommend something similar-sounding. And all of it has to be pulled apart first. This entails squaring the very different structures of Indian music with Pandora’s “genome” data points.

Over the previous six weeks or so, the Pandora analysts listened to 650 Indian pieces, and the session I observed was a refresher course. Steve Hogan, who oversees Pandora’s analyst squad, had given a half-dozen of its members the same two songs to analyze. The first was “Raga Ahir Bhairav,” recorded by Bismillah Khan in 1955. But the analysts had not been given this cultural information; all they had for the assignment was the music and their ears. Hogan played a snippet and pointed to Kurt Kotheimer, a bass player who often gigs around the Bay Area.

Kotheimer consulted his listening notes: “Flat second, major third, perfect fourth, perfect fifth, major sixth, flat seventh.” Everybody nodded: that’s the tone set, which helps identify the particular raga, one of 25 new “genes” added to Pandora’s algorithm to accommodate this variety of non-Western music. Based on the beat, everyone agreed that this raga was set in Teentaal, with a 16-beat rhythmic cycle often heard in North Indian classical music; it’s now in the genome too. But that was the easy part, apparently.

They moved on to vocals, and Alan Lin, a violinist, ticked off the scores he came up with for things like rhythmic intensity and the relative exoticism of the melody scale. “I actually put exotic at 3.5,” he said. This prompted Sameer Gupta — a percussionist and an expert on Indian music who was weighing in by speakerphone from New York — to lead a brief discussion of how to think about melody and exoticism in this context. Seven or eight scores related to melody, and then about the same number for harmony. (“A 5 for drone,” one analyst announced.) More scores related to form. Tempo. The timbre of the reeds. When Gupta gave his score for riskiness on the percussion — a 3.5 — Lin did a sort of fist pump: “Yes!” Evidently he’d scored it the same way, meaning progress toward properly fitting Indian music into the Music Genome Project. Things went on like this for a while. “Even if you have a solo violin with a tabla, you’re still going to have monophony,” Gupta remarked at one juncture. “I just wanted to point that out.” It was hard to believe there was a business riding on this kind of conversation.

THE SONG DECODERS 2

He founded his company with two tech-and-business-savvy pals in the start-up-friendly year of 1999. Back then it was called Savage Beast Technologies, and the early (not exactly farsighted) business model involved listening kiosks in record stores. Eventually the company got new financing, beefed up the executive team and landed on using its genome as the engine of an Internet radio service “that plays only music you like.”


Pandora went online in 2005 and looked much as it does today. When you arrive at the site, you’re invited to type in the name of an artist, or a specific song. Let’s say you type in “These Foolish Things,” by Stan Getz. The Pandora genome looks for something it judges to have a similar infrastructure — like, when I tried recently, “I Don’t Know Why,” by Don Byas.

This is Pandora’s first guess at a song you will like, based on upon its analysis of the song you picked. You can simply let it play; click a “thumbs down” icon to try another song; or give it a thumbs up if you want Pandora’s algorithm to know this was a particularly good choice. You can also click to learn why the song was chosen: you don’t get a full breakdown but rather a kind of thumbnail summation. In this case the Byas tune was chosen “because it features swing influences, a leisurely tempo, a tenor-sax head, a tenor-sax solo and acoustic-piano accompaniment.”

If you click a lot, the idea is that Pandora’s algorithm adjusts, squaring your taste with the genome’s database. There are other ways to tweak things — adding more songs to a “station” for the system to scrutinize, creating different stations based on other artists or songs, telling the service not to play a given song for a while. (This happens on a station-specific basis: whatever preferences I express on a station based on “My Sharona” would not affect the songs on, say, my Yanni station.)

Relying on advertising revenue — visual ads on its site as well as occasional audio ads interspersed between songs on your stations — means that much depends on Pandora’s genome doing a good-enough job to keep people listening. (There’s also a “premium” ad-free service for $36 a year, and Pandora makes a small commission if you click through its site to buy a song on iTunes or Amazon.com, but it’s primarily an ad-driven business.) Its biggest expense is the licensing fee it pays to publishers and performers; the performance fee, paid to an entity called SoundExchange, which distributes royalties to artists, is equal to something like 50 percent of Pandora’s revenue. When you start a station with a specific song, that song isn’t the first thing you hear, because this would an entail an “on demand” license, which costs even more.

By way of Pandora’s Twitter feed, I issued a call for users who not only listened to the service a lot but also felt that it had had some kind of impact on their listening tastes. Summer Sterling, a 21-year-old senior at Washington and Lee University in Lexington, Va., often starts by typing in well-known bands like the Dixie Chicks, and that has led her to music by groups she had never heard of but now loves, like the Weepies. Stephanie Kessler, a 24-year-old M.B.A. student in St. Louis, started by typing in K T Tunstall and has found her way to Waylon Jennings and David Allan Coe.

Aashay Desai, a 25-year-old computer engineer, has become a “very meticulous” user, building some 30 stations and paying for Pandora’s premium service, which offers better sound quality and more features. Aside from his hard rock/metal station, he has a “metalcore” station that’s “a little more aggressive,” as well as a “polyrhythm metal station” that is probably his “most aggressive.” He has also built an R&B station and a trance station; more recently he discovered Django Reinhardt, whom he used as the basis for a gypsy jazz station.

Others, of course, are not impressed by the genome’s results. Someone passed along to me a harsh assessment by Bob Lefsetz, whose popular Lefsetz Letter critiques pretty much every aspect of the contemporary music business. “I tried and rejected it,” he wrote. “Was flummoxed when a Jackson Browne station I created delivered a Journey song. Huh? . . . Jackson is music for the mind, Journey is music for the MINDLESS!”

Jonathan McEuen told me he heard about Pandora a couple of years ago and started using it immediately, “with the goal of breaking whatever algorithm they had.” A devoted music fan and a musician himself, McEuen says he did not believe an online service could understand what sort of music he would like and introduce him to new artists based on some deconstruction of his listening tastes. “You can’t just reduce it to a bunch of numbers,” he recalls thinking. “This is a romantic, emotional thing,” and Pandora’s approach to it “can’t work.”

He has changed his mind. A 28-year-old clinical neuroscience researcher at the University of Pennsylvania, he’s a listener who lacks the time to keep up with music news the way he did while amassing hundreds of CDs as a student. Sometimes he runs Pandora as background music; sometimes he’s more engaged, using it as a way to learn about contemporary classical and opera — and as a result has become a fan of the music of a young composer named Eric Whitacre. “I don’t know how else I would have found out about it,” he says. “Except through the exhaustive process of making new friends on the Internet. Which is something I’m kind of loath to do.”

What I didn’t hear Pandora users talk about was the Genome Project; many didn’t really know about it. They cared about the music Pandora served up, period. But I wanted to know what was behind that music.

THE SONG DECODERS 1

On first listen, some things grab you for their off-kilter novelty. Like the story of a company that has hired a bunch of “musicologists,” who sit at computers and listen to songs, one at a time, rating them element by element, separating out what sometimes comes to hundreds of data points for a three-minute tune. The company, an Internet radio service called Pandora, is convinced that by pouring this information through a computer into an algorithm, it can guide you, the listener, to music that you like. The premise is that your favorite songs can be stripped to parts and reverse-engineered.


Some elements that these musicologists (who, really, are musicians with day jobs) codify are technical, like beats per minute, or the presence of parallel octaves or block chords. Someone taking apart Gnarls Barkley’s “Crazy” documents the prevalence of harmony, chordal patterning, swung 16ths and the like. But their analysis goes beyond such objectively observable metrics. To what extent, on a scale of 1 to 5, does melody dominate the composition of “Hey Jude”? How “joyful” are the lyrics? How much does the music reflect a gospel influence? And how “busy” is Stan Getz’s solo in his recording of “These Foolish Things”? How emotional? How “motion-inducing”? On the continuum of accessible to avant-garde, where does this particular Getz recording fall?

There are more questions for every voice, every instrument, every intrinsic element of the music. And there are always answers, specific numerical ones. It can take 20 minutes to amass the data for a single tune. This has been done for more than 700,000 songs, by 80,000 artists. “The Music Genome Project,” as this undertaking is called, is the back end of Pandora.

Pandora was founded in Oakland a decade ago, and for much of the intervening time has lived a precarious existence (the founders spent one three-year stretch working without salaries while they scrambled for investors). But thanks in part to the popularity of the Pandora iPhone app, its fortunes have lately improved. It has attracted 35 million listeners and claims about 65,000 new sign-ups a day (more than half from mobile-device users). About 75 companies are working Pandora into a variety of gizmos and gadgets and Web platforms. The business model relies largely on advertising, and its founder, Tim Westergren, says Pandora will very likely turn its first profit in the fourth quarter of this year.

However things play out for Pandora as a business, its approach is worth understanding if you’re interested in the future of listening. It’s the “social” theories of music-liking that get most of the attention these days: systems that connect you with friends with similar tastes, or that rely on “collaborative filtering” strategies that cross-match your music-consumption habits with those of like-minded strangers. These popular approaches marginalize traditional gatekeepers; instead of trusting the talent scout, the radio programmer or the music critic, you trust your friends (actual or virtual), or maybe just “the crowd.”

Pandora’s approach more or less ignores the crowd. It is indifferent to the possibility that any given piece of music in its system might become a hit. The idea is to figure out what you like, not what a market might like. More interesting, the idea is that the taste of your cool friends, your peers, the traditional music critics, big-label talent scouts and the latest influential music blog are all equally irrelevant. That’s all cultural information, not musical information. And theoretically at least, Pandora’s approach distances music-liking from the cultural information that generally attaches to it.

Which raises interesting questions. Do you really love listening to the latest Jack White project? Do you really hate the sound of Britney Spears? Or are your music-consumption habits, in fact, not merely guided but partly shaped by the cultural information that Pandora largely screens out — like what’s considered awesome (or insufferable) by your peers, or by music tastemakers, or by anybody else? Is it really possible to separate musical taste from such social factors, online or off, and make it purely about the raw stuff of the music itself?

Tim Westergren is a familiar type: the musician who was not as successful as he might have been and concluded that the system is flawed because it underrates talented people who deserve a bigger audience. He played in bands that never quite took off and for a time worked as a film-score composer. It was that job — a “methodical, calculating form of composition,” he says — that led him to dwell on the way music works and forced him to decode the individual taste of whatever director had hired him. He says he was getting pretty good at this. “So I thought I’d try to codify it,” he says.

Rangy and bright-eyed at 43, Westergren comes off more like the head of a fan club than an erstwhile rock star. The only time he seems annoyed is when he’s talking about how some unpopular musicians are unfairly overlooked — or how some popular ones are unfairly maligned. Pandora is, in effect, a response to both of those problems.

15.000 ΔΟΛΛΑΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΟΥΦΑ ΜΑΛΛΙΩΝ

ΣΙΚΑΓΟ-

Έναντι 15.000 δολαρίων πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Σικάγο των ΗΠΑ μία τούφα από τα μαλλιά του Έλβις Πρίσλεϊ. Οι ...τρίχες του «βασιλιά» κόστισαν στον αγοραστή τους συνολικά 18.300 δολάρια, καθώς ο πλειοδότης πλήρωσε επιπλέον 3.300 δολάρια ως αμοιβή του οίκου.

Η δημοπρασία έγινε από τον οίκο Leslie Hindman και περιελάμβανε δεκάδες προσωπικά αντικείμενο του διάσημου τραγουδιστή, μεταξύ των οποίων και μία μπλούζα που πωλήθηκε για 52.000 δολάρια.

Δημοπρατήθηκαν, επίσης, φωτογραφίες από τη δεξίωση του γάμου του με την Πρισίλα Πρίσλεϊ, το 1967, χριστουγενιάτικες κάρτες με αποστολέα τον ίδιο και δεκάδες δίσκοι.

Τα αντικείμενα ανήκαν στον συλλέκτη και προσωπικό φίλο του Έλβις Πρίσλεϊ, Γκάρι Πέπερ, που πέθανε το 1980.

15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Όταν στις 20 Νοεμβριου 1995,με πρωτοβουλια του Λευτερη Κογκαλιδη,ενωθηκαν δυο ραδιοφωνικοι σταθμοι,που απειχαν μεταξυ τους 510 χλμ,γεννηθηκε η εκπομπη «Αθηνα-Θεσσαλονικη» με παραγωγους τον Γιαννη Πετριδη στην Αθηνα και τον Λευτερη Κογκαλιδη στην Θεσσαλονικη.
Λιγα χρονια αργοτερα (2001)οι ιδιοι προσκαλεσαν στην συντροφια τους δυο αλλους βετερανους της ΕΡΤ,τον Γιωργο Παπαστεφανου και τον Αλεξη Κωσταλα κι ετσι η εκπομπη από διωρη εγινε 4ωρη,με τιτλο «Ραδιο Νοσταλγια».
Κάθε Κυριακη,6-10 μμ,με εκκινηση από την Θεσσαλονικη ακουγονται παλια,αγαπημενα η δυσευρετα τραγουδια από την προσωπικη δισκοθηκη των τεσσαρων παραγωγων.Τραγουδια απ’ ολες τις δεκαετιες του 20 ου αιωνα.
Από 6-7μμ είναι ο Λευτερης Κογκαλιδης.Απο 7-8 μμ τον διαδεχεται ο Γιαννης Πετριδης,ο οποιος από 8-9 μμ δινει την σκυταλη στον Γιωργο Παπαστεφανου,που με την σειρα του παραχωρει την θεση του στον Αλεξη Κωσταλα.
Το 4ωρο κοκτειλ νοσταλγιας μεταδιδεται από τον 958 του Ραδιοφωνικου Σταθμου Μακεδονιας της ΕΡΤ 3,από το δικτυο της ΕΡΑ 2 σ’ολη την Ελλαδα και μεσω του Internet σ’ολο τον κοσμο (www.ert.gr και www.ert3.gr ).

ΔΕΥΤΕΡΑ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Libertad Marques(1908-2000),η περιφημη τραγουδιστρια της Αργεντινης,που εκανε καριερα από το 1946,κυριως στο Μεξικο,ηχογραφησε 2.000 συνθεσεις και επαιξε σε 60 ταινιες.
*Verde luna τραγουδα στην ταινια του 1941 “Αιμα και αμμος» η Ριτα Χαιηγουωρθ με την φωνη της Graciela Parraga.
*Το «Σχολειο» των «Ολυμπιανς» βασιζεται στο Lonesome traveller,που ακουσαμε το 1963 για πρωτη φορα από τον Trini Lopez.
*Στο «Κεντρικον» της Αθηνας εμφανιστηκε το 1958 το φωνητικο συγκροτημα Los Indios.
*Η ορχηστρα Xavier Cugat εμφανιστηκε το 1954-55 στο Green Park(Πεδιον του Αρεως) στην Αθηνα.
*Το γεννημενο το 1947 παιδι-θαυμα της Ισπανιας Joselito γυρισε εννεα ταινιες ως παιδι και πεντε ως εφηβος.
*Πρωτη η Raquel Meller τραγουδησε La violetera,που το 1958 ξαναγυρισε στην επικαιροτητα χαρη στην ομωνυμη ισπανικη ταινια και την Sarita Mondiel,η οποια
το ερμηνευει εκει.
*Η συνθεση του 1923 La rosita εγινε Take me in your arms από τους Four Aces το 1952.
*Ο Μεξικανος συνθετης Augustin Lara (1896-1970) εχει υπογραψει επιτυχιες οπως Granada,You belong to my heart(Solamente una vez) κ.α.
*Jasmin aus Santa Monica τραγουδησε καποτε η Isy Pat-ψευδωνυμο της Gitta Lind.Η β’ πλευρα του δισκου 45 στροφων ειχε το Johnnie Johnnie Johnnie
*Αθλητικα:Από το 1971 πραγματοποιειται ο διαπλους του Τορωναιου κολπου από κολυμβητες που πρεπει να διανυσουν 25 χλμ από την Καλλιθεα της Κασσανδρας εως τη Νικητη τηης Σιθωνιας.Οι αθλητες χρειαζονται 6-8 ωρες και οι ερασιτεχνες πανω από 10 ωρες.

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Life is a song worth singing-Ruth Etting,επιτυχια του 1935,εγινε C’est chanson est pour vous από τον Jean Sablon στην Γαλλια.
*Ιστορικα:Nihil sine deo,ηταν το ρητο γραμμενο στο οικοσημο των βασιλεων της Ρουμανιας(1878-1947).Υπαρχει σημερα και μπορειτε να το δειτε στο αριστα διατηρημενο καστρο-ανακτορο Peles της Ρουμανιας,οπου λειτουργει ο πρωτος ηλεκτρικος ανελκυστηρας της Ευρωπης.
*Σεφραδεμ λεγεται ο Ισπανος Εβραιος.
*Παννυχις είναι η ολονυκτια γιορτη.
*Αντι του κακοηχου «κουμπαρος» είναι προτιμοτερη η λεξη «παροχος» που σπανια,αλλα ολο και συχνοτερα ,διαβαζουμε σε προσκλησεις.
*Δικο του εκδοτικο οικο δημιουργησε ο Νικος Μουρατιδης.
* «Δυο πρασινα ματια»,η συνθεση των Κατριβανου-Κιουσση εγινε στην Α γγλια το 1954 The story of Tina.Ηχογραφηθηκε από καλλιτεχνες όπως οι:Ronnie Harris,Ronald Binge,Stanley Black,Lee Lawrence,Al Martino.
*Το 1993 ο περιφημος τσελιστας Mstislav Rostropovich με ελικοπτερο που διεθεσε η ελληνικη κυβερνηση πηγε ως προσκυνητης στο Αγιο Ορος,κι όπως δυο χρονια αργοτερα ειπε στον ειλικρινως υμετερο στις Καννες «ηταν οι δυο καλυτερες¦ μερες της ζωης του».
*Ένα σετ με 42 αλμπουμ του Τζοννυ Χαλλινταιη κυκλοφορησε το 1993 στην Γαλλια η Polygram.
*150 τραγουδια εγραψε ο ερμηνευτης-συνθετης Ζιλμπερ Μπεκω (1927-2001).Επιτυχιες του:Nathalie-Et maintenant-L’important c’est la rose-Jour ou la pluie viendra-Je t’appartiens κ.α.
*Στις 7 Φεβρουαριου 2009 πεθανε η τραγουδιστρια της τζαζ Blossom Dearie,82 χρονων.Στα μεσα της 10ετιας του 40 ηταν μελος του συγκροτηματος Blue Flames και συνεργαστηκε με τις ορχηστρες Woody Herman και Alvino Rey.Η μεγαλυτερη επιτυχια της ηρθε το 1955-56 όταν ως πρωτη φωνη του 4μελους συγκροτηματος Blue Stars τραγουδησε στα γαλλικα το Lullaby of Birdland.Η γαλλικη εκτελεση της ενθουσιασε και τους Αμερικανους.Ειχε αρχισει την προσωπικη καριερα της στο μεταπολεμικο Παρισι,απ οπου και τα αψογα γαλλικα της.
*22 ταινιες με ηρωα τον Τζαιημς Μποντ εχουν προβληθει ως σημερα.
*Συμφωνα με οδηγια της Ευρωπαικης Ενωσης ως το τελος του 2013 όλα τα τηλεοπτικα καναλια της Ευρωπης πρεπει να εκπεμπουν με μια νεα τεχνολογια η οποια ονομαζεται Επιγεια Ψηφιακη Εκπομπη Τηλεορασης ( DVB-T).

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Από Ελληνα πατερα και Πορτορικανη μητερα γεννηθηκε ο τραγουδιστης Tony Orlando (Cascavitis το πραγματικο του επιθετο).Ειχε 25 επιτυχιες από το 1961-79 στις ΗΠΑ.Μεγαλυτερη του επιτυχια και χρυσος δισκος το Tie a yellow ribbon round the ole oak tree (1973).
*Στην Αθηνα γεννηθηκε στις 3 Οκτωβριου 1962 ο Tommy Lee,πρωην μελος των Motley Crue.Μητερα του ειναι η Βασιλικη Βουλα Παπαδημητριου,Μις Ελλας 1957.
*Στην διαφημιση της «Πεζω» που βλεπουμε αυτή την περιοδο στην ελληνικη τηλεοραση,τα αυτοκινητα τραγουδανε την συνθεση του 1945 Accentuate the positive.
*Όταν οι εκφωνητες λενε cast εννοουν «διανομη» και όταν χρησιμοποιουν την λεξη sequel,προφανως δεν ανοιξαν το αγγλοελληνικο λεξικο για να δουν ότι σημαινει «συνεχεια».
* Η σκηνοθετις Νικολ Αλεξανδροπουλου γυρισε ντοκυμανταιρ για τον Γιαννη Πετριδη.Πηγε μαζι του ως τις ΗΠΑ για δειξει πολεις και περιοχες που αγαπα ο Αθηναιος κορυφαιος παραγωγος μουσικων εκπομπων και κατοχος της μεγαλυτερης δισκοθηκης –σε ιδιωτικα χερια-στην Ευρωπη.
*Προσφατο τηλεοπτικο μαργαριταρι από νεαρα ρεπορτερ: «από την οδο Λεωφορο Στρατου». Ειτε είναι οδος ειτε λεωφορος.Τ ορθον είναι:από την Λεωφορο Στρατου.
*Και ραδιοφωνικο μαργαριταρι: «αρον τον αρον» .Το ορθον:αρον αρον.Σημαινει:γρηγορα,βιαστικα.
*Πανω από 54 ραδιοφωνικοι σταθμοι λειτουργουν στο νομο Θεσσαλονικης.Η προοπτικη είναι να μεινουν 28 σταθμοι,που θα εκπεμπουν από Χορτιατη,Βαβδο,Ασπροβαλτα-συν 6 συχνοτητες για την ΕΡΤ.Με τρια κεντρα εκπομπης οι σ ταθμοι θα καλυπτουν σχεδον ολη την Μακεδονια.
*Σε ηλικια 68 χρονων πεθανε στις 26 Αυγουστου 2009 η στιχουργος Ellie Greenwich .Εχει βαλει την υπογραφη της σε δημιουργιες όπως Da doo ron ron,
River deep mountain high,Baby I love you,The look of love,Do wah diddy diddy.
*Μονο δυο ταινιες της Caterina Valente δεν υπαρχουν ουτε σε VHS ουτε σε DVD:
Bonjour Kathrin (1956) και Ball im Savoy(1955)
*Ο Ιταλος τραγουδιστης Alberto Rabagliati ξεκινησε την καριερα του το 1927 ως σωσιας του Ροδολφο Βαλεντινο.Η μεγαλυτερη επιτυχια του ηταν το Ba ba baciami piccina.
*Αγνωστη είναι στο ελληνικο κοινο η ηχογραφηση στα γαλλικα από την Caterina Valente του παραδοσιακου ελληνικου τραγουδιου «Γυαλο,γυαλο» με τιτλο Yasou.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

*Το ελληνικο τραγουδι «Αγαπης λογια» εγινε το 1957 Words of love από την Lys Asia.Κυκλοφορησε τοτε σε δισκους 45 στροφων από την UK London.
*130.000 δισκους βινυλιου εχει στο αρχειο της η ΕΡΤ και 26.000 CD.
*Η πρωτη εκτελεση (εμπορικη) του Tango delle rose στην Ιταλια ηταν από την Anna Fougez το 1928.Την συνθεση ηχογραφησαν,επισης,μεταξυ αλλων,οι:Xavier Cugat,Joni James,Lou Monte,Frank Sinatra,Connie Francis,Nilla Pizzi,Gigliola Cinquetti.
* Στην πολη Καρμελ της Καλιφορνια ζει η Ντορις Νταιη.
*Une chanson douce (1950) του Henri Salvador εγινε Make it soon από τον Tony Brent το 1953.
* «Θα σε παρω να φυγουμε» ηχογραφηθηκε το 1944 με τιτλο Greek bolero και από τον Xavier Cugat και από τον ελληνικης καταγωγης George Melachrino (Γιωργος Μιλτιαδης,1909-65),που γεννηθηκε και δραστηριοποιηθηκε στο Λονδινο.Στην Ελλαδα,λογω του πολεμου,δεν ηχογραφηθηκε.Το 1958-59 κυκλοφορει από την «Λυρα» με ερμηνευτη τον θειο της Vicky Leandros,Πανο Παπαθανασιου,αδελφο του Λεο Λεανδρος.
*Η πρωτη ηχογραφηση του Brazil(1939) εγινε από τον Francisco Alves.
* «Ασπρο μου περιστερι» ηταν ο ελληνικος τιτλος του Vola colomba,α βραβειο φεστιβαλ Σαν Ρεμο (με ερμηνευτρια τη Nilla Pizzi ) το 1952,που τραγουδησε ο Νασος Πατετσος.
*Το Cangaceiro με τον ιδιο τιτλο ηχογραφησε το 1953 η Νινη Ζαχα.
*Στην πρωτοτυπη ιταλικη εκτελεση του, «Το τζινι» του συγκροτηματος της Θεσσαλονικης «Βορειοι», ηχογραφησε ο Enrico G. Pianori.
*Το περιφημο κλαμπ της Νεας Υορκης «Κοπακαμπανα» εκλεισε στις 2 Ιουλιου 2007.
* «Καρτερω» τιτλοφορηθηκε η ελληνικη διασκευη του J’attendrai (1938) όταν τραγουδηθηκε το 1939 από την Δαναη.
*Το 1938 η ισπανικη συνθεση La paloma (εμπνευσμενη το 1864 από τον Ηροδοτο) ηχογραφηθηκε από την Ελβιρα ντε Ινταλγκο..
*Στις 28 Ιουλιου 2008 πεθανε ο Τωνης Βαβατσικος,ερμηνευτης και δημιουργος του Α βραβειου στο Φεστιβαλ Θεσσαλονικης 1974 «Ποιος να ξερει στο βλεμμα του πισω τι να κρυβει ο Θεος για μας».
*Ο Γιωργος Μουζακης συνεργαστηκε το 1948 με την Εντιθ Πιαφ και το 1956 με την Κατερινα Βαλεντε.
*Με τιτλο Son of Mary τραγουδησε ο Harry Belafonte το Greensleeves.